We hadden een lange dag voor de boeg, dus hadden we de wekker weer om 6u gezet. We pakten de laatste spullen in, aten boterhammen met choco (gesmeerd door Lotte!) en konden vertrekken naar ons tweede nationaal park: Kings Canyon. Nog voor we bij Big Stump Entrance kwamen, hadden we al een coyote gezien! Eenmaal in het park sloegen we eerst nog rechtsaf, richting Sequoia National Park, om naar Redwood Mountain Overlook te gaan: een rustige parking van waar je een prachtig uitzicht hebt over de bergen en de bossen. Lotte was vooral gefascineerd door de rotsen op de parking, waar ze met veel plezier en zelfvertrouwen op klauterde. We keerden een stukje terug, naar het Kings Canyon Visitor Center, waar we snel nog een stempel voor in ons boekje verzamelden. In het naburige postkantoor kochten we een velletje eclipszegels. De postzegels tonen een "gewone" zonsverduistering, maar als je ze opwarmt met de duim (of ermee buitenstapt), verschijnt er een maan in de
Vanmorgen lieten we de wekker al om 8u aflopen, omdat we tussen 9u en 10u al uit ons appartementje moesten. Dat was ruimschoots voldoende, want tegen 9u waren we gepakt en gezakt. Een groot stuk van onze reisweg was hetzelfde als gisteren, alleen bleven we nu langer de kustweg volgen, alvorens we aan het betere bochtenwerk konden beginnen. We hadden nog een hele tijd een prachtig zicht over de zee en haar eilanden, maar dan ging het onherroepelijk verder het binnenland in en moesten we de zee een weekje achterlaten. Vele bochten later kwamen we aan in Kuterevo, waar we een tussenstop maakten om het berenweeshuis te bezoeken. Alles draait daar op de inzet van een horde vrijwilligers, maar we vonden toch dat het onze gids aan passie ontbrak. Eerst kregen we drie kleine beertjes te zien, die toch een beetje een zielige indruk gaven. Eentje likten aan zijn voorpoten en klonk als een poes die aan het spinnen is. Jammer genoeg hebben deze diertjes hun moeder heel jong verlo
Ons poppemieke was ongedurig om aan de dag te beginnen, want het was nog geen 7u toen ze zich liet horen. We namen haar nog even bij ons, maar dat resulteerde voornamelijk in gespeel met de schakelaar van het nachtlampje. Tenslotte liet ze zich uit bed glijden, opende ze de deur (kan ze nu al aan de klink?) en trippelde ze naar de living. Tijd dus ook voor mama en papa om op te staan! Na ons ontbijt met Noors brood dat veel lekkerder was dan verwacht, zetten we Lotte nog even op het potje (met succes) en wasten we haar (dat was een iets minder succes). Maar we konden dus nog tamelijk vroeg vertrekken naar het beginpunt van onze wandeling. We moesten eerst langs de "grote" weg tot in Ål rijden en dan een baantje volgen dat steeds kleiner werd en ons langs een aantal gehuchten (Leveld, Vats, Skarslia,...) en een prachtig meer bracht. Toen al waren de uitzichten om van te snoepen (en dat zou alleen maar "erger" worden). Na een tijdje was de weg niet
Reacties
Een reactie posten