Wim & Sara

De voorbije jaren hebben we heel wat van de wereld gezien. Tijdens onze vakanties in Europa hebben we  timelapse filmpjes gemaakt en dit compilatiefilmpje toont hoe mooi de natuur in Europa wel is.  Deze nieuwe versie bevat de nieuwe filmpjes van onze vakanties in 2021.  

De voorbije jaren hebben we heel wat van de wereld gezien. Tijdens onze vakanties in Europa hebben we heel wat timelapse filmpjes gemaakt en dit compilatiefilmpje toont hoe mooi de natuur in Europa wel is.  Deze nieuwe versie bevat de nieuwe filmpjes van onze vakanties in 2020.

We waren alledrie moe, want we werden pas wakker toen de wekker afliep om 8u30.  We genoten van het ontbijt, met lekkere eitjes, maar helaas zonder zalm en checkten even later uit.   Om exact 10u reden we de parking van het hotel af.  Al snel waren we Kiruna uit en reden we verder op de E10.  De wegen hier in Lapland zijn veel comfortabeler dan die in midden-Noorwegen.  We konden dus goed doorrijden, meestal aan 100km/u.  Af en toe moesten we wachten voor verkeerslichten aan wegenwerken. We namen de E45 richting Vittangi en dan de 395.  Ook deze 'kleinere' wegen waren nog heel breed, zodat we goed opschoten.  Bij wegenwerken zagen we plots twee rendieren heel dicht bij de weg zitten.  We stopten langs de kant van de weg en konden de rendieren heel goed zien. Rond 12u stopten we in Junosuando, waar er enkele bankjes stonden bij een grote rivier.  We installeerden ons op het bankje en aten onze slaatjes op die we 's ochtends h...

Tegen kwart voor 7 kwam Lotte bij ons in bed gekropen, maar we konden toch nog een dik uur verder slapen.  Ontbijten, inladen en uitchecken duurden slechts een uurtje. We reden naar Abisko, naar het dalstation van de Linbana-stoeltjeslift, voorbij het officiële startpunt van de Kungsleden.  Hier konden we - voor het eerst - cash betalen (tot nu toe konden we in Zweden enkel met de kaart betalen) en even later zaten we met ons drietjes op een tweepersoonsstoeltjeslift, met een dekentje over onze knieën, de rugzak met onze spullen op het volgende stoeltje.  Achter ons strekte zich een prachtig uitzicht op het Torneträsk-meer en de Lapporten uit, onder ons slingerde een paadje naar boven.  Wij verlekkerden ons al op een warm tomatensoepje, waarover we beneden gelezen hadden. Zolang we op de lift zaten, wilde Lotte eraf en van zodra we eraf waren, wilde ze er weer op. In wandelen had ze ook al geen zin (voor een keer dat we de draagrugzak niet mee hadden...). ...

Lotte maakte ons wakker om 6u40. Ze bleef nog wat bij ons in bed spelen tot 8u.  Na het ontbijt vertrokken we voor een wandeling richting Låktatjåkko, de hoogstgelegen hut van Zweden.  Het was een lange wandeling (9km heen), dus we zouden wel zien hoever we zouden raken.  Lotte wou al na een paar honderd meter in de rugzak. Het paadje klom wel goed, maar gelukkig niet meer zo steil als de voorbije dagen.  Het pad was ook tamelijk breed.  We liepen door een echt berglandschap en hadden mooie uitzichten op de besneeuwde bergen en de vele meren. Er stond wel een stevige en koude wind.  Lotte was aan het klagen, dus stopten we om haar wat extra kleren aan te doen.  Iets later kloeg ze opnieuw, dus zochten we een plekje bij een meertje afgeschermd van de wind.  Daar deden we Lotte nog wat extra broeken en truien aan.  Toen we wat stenen in het water begonnen gooien, voelde ze zich precies wat beter en begon ze enthousiast mee...

Er was 's nachts veel lawaai geweest, dus we waren blij dat Lotte slechts kort voor de wekker afging bij ons op bed kwam gekropen.  We waren eigenlijk heel snel klaar met ontbijten en inladen, zodat we amper een uurtje later al konden uitchecken.  We zullen het prachtige uitzicht missen! We waren nog niet lang op weg of we moesten noodgedwongen stoppen, omdat ons meisje ocharme had overgegeven en dus nieuwe kleertjes (en frisse lucht) nodig had.  Gelukkig begon ze daarna terug vrolijk te zingen en te vertellen... en aan te wijzen wat ze onderweg allemaal zag. Het duurde een hele tijd eer we van de Lofoten en de Vesterålen op het vasteland kwamen.  We moesten daarvoor heel wat fjorden onder en bergen door via (soms minder conventionele) tunnels en fjorden over via bruggen.  Dichter bij het vasteland werden de bergen/heuvels lager en minder ruw. Pas na een hele tijd veranderde de omgeving in (voor ons) typisch Noord-Scandinavische landschappen: ...