Wim & Sara

Toen we even voor 10u Kiel binnenvoeren en vriendelijk verzocht werden om ons naar het autodek te begeven, waren we al een tijdje wakker: we hadden uit het ronde raampje zitten staren (veel zeilbootjes!) en op de TV gevolgd waar we exact zaten. Onze auto stond vierde in de rij om weer aan land te gaan, dus dachten we snel (en voor de drukte) op weg te zijn.  Juist spijtig dat de tweede auto leeg bleek te zijn en dat nog even zou blijven.  Na een tijdje kwamen de inzittenden doodgemoedereerd aangesleft.  Wij zouden in hun plaats in de grond zakken van schaamte, maar van zoiets hadden zij duidelijk geen last. De rit zelf verliep gelukkig wél vlot.  Toen we langs de "frietjeswinkel" passeerden, was het min of meer etenstijd, dus wipten we daar even binnen voor onze traditionele thuiskomstmaaltijd. De frietjes werden met veel smaak opgegeten, de auto uitgeladen, een eerste wasje ingestoken, de grootoudertjes gebeld,...  En zo zit de avond (en bij uitbreiding de vaka...

We hadden de wekker om 7 uur gezet.  Als een geoliede machine aten we ons ontbijt, ruimden de laatste spullen op, staken de laatste dingen in de auto en deden de afwas.  We gingen de sleutel afgeven en om 8 uur reden we richting Oslo. Het zicht was nog minder goed dan gisteren.  We stopten nog eens in Otta om brood te kopen en probeerden in Lillehammer nog tot bij de schans te rijden, maar dat lukte niet direct, dus reden we maar verder richting Oslo. In de buurt van Oslo viel de regen met bakken uit de lucht.  Om 12u10 stonden we aan te schuiven om de boot op te rijden.  We stonden al goed achteraan in de rij en pas om 13u40 konden we de boot op rijden. We hebben een kamer met een raam, dus konden we de mooie Oslo-fjord bekijken toen de boot vertrok.  We aten in de kajuit en gingen daarna eens helemaal naar boven om te genieten van het uitzicht en het mooie weer.   We stapten eens door de winkelstraat, lazen wat, gingen centen terugvragen van onz...

Het ging al naar 10u toe, toen we eindelijk opstonden.  Het was (voorlopig) nog wel droog, maar we waren wakker geworden van het gieren van de wind. In de voormiddag speelde Lotte, terwijl wij al spullen inpakten en wat lazen.  Na het eten reden we naar Otta om boodschappen te gaan doen.  Toen we terugreden, was het al aan het regenen.  Tijd om naar Asterix (en de knallende ketel) te kijken dan maar! Het begon alleen maar heviger te regenen en de mooie bergen verdwenen in de dichte mist en wolken. Lotte wilde daarna graag Lemmings spelen, maar het was nogal moeilijk.  Bijgevolg was ik ineens niet meer aan het lezen maar Lemmings aan het spelen. Wim laadde - tussen de buien door - de auto in.  Nadat Lotte was gaan slapen, namen we nog een douche en lazen we nog wat.

Lotte was duidelijk heel erg moe, want toen we haar om 9u30 gingen wakker maken, wilde ze nog verder slapen.  Het was heel zonnig en de koude wind van gisteren was ook verdwenen.  Na het ontbijt vertrokken we, door een mooi landschap, naar de parking van Kongsvold Fjellstue in Dovrefjell. Het was niet zo eenvoudig om een parkeerplaats te vinden, maar uiteindelijk vonden we er toch ééntje tussen twee mobilhomes. Het was al rond 12 uur toen we vertrokken.  We staken eerst de E6 over en namen eventjes een verkeerd pad.  We keerden eventjes terug en staken al snel de Driva-rivier over.  Na een tunneltje onder de spoorweg (en een poortje) begonnen we te klimmen in het bos. De klim voelde niet zo steil aan en al snel kwamen we boven de boomgrens uit.  Daar zag het landschap er totaal anders uit:  heel uitgestrekt, golvend, met in de vertre mooie, hoge bergen met sneeuw.  We volgden het Muskusos-pad, maar die lieten zich (nog) niet zien.  We konden ...

We hadden gisteren al tickets gekocht voor de boot van 9u30, die ons van Hellesylt - via de Geirangerfjord - naar Geiranger zou brengen.  We hadden de wekker dus al om 8u gezet, maar we waren eerder uit de veren.  Veel moest er niet meer gebeuren: gewoon ontbijten, de allerlaatste spullen inladen en vertrekken.   We gingen de sleutel van het huisje snel afgeven en reden dan naar de kade, waar we mochten aanschuiven in rij 6.  Er lag intussen een nieuw "appartementsgebouw" aangemeerd en het was een ware overrompeling van niets ontziende toeristen die uit de boot zwermden.  Er leek geen einde aan te komen!  We waren blij dat we die drukte (tijdelijk) achter ons konden laten toen we de boot mochten oprijden. Het was een boottocht van een dik uur, die ons de kans gaf de mooie fjord van binnenuit te bekijken.  Talrijke watervallen stortten zich van de steile flanken naar beneden. In Geiranger was de drukte (en de gekte) nóg erger dan in Hellesylt....

We bleven weer lang in bed liggen.  We aten rijstpap als ontbijt en daarna maakten we ons klaar om te gaan wandelen.  We waren de grote weg nog niet opgedraaid toen we beseften dat de zonnebril van mama (en mijn uurwerk) nog in het huisje lagen.  Na een spurtje was dat probleem opgelost. In Hellesylt was een enorm cruise-schip aangemeerd, dus was het verschrikkelijk druk richting het uitkijkpunt op de Geirangerfjord.  We deden onze schoenen aan om aan de wandeling te beginnen toen we merkten dat de rugzak met het brood nog in het huisje lag...  Nog maar eens terugkeren dus...  Toen we terugreden naar het uitkijkpunt zaten we in de tunnel 4 kilometer vast achter 5 Renault Twizy's.  Pas iets voor 12 uur konden we echt vertrekken.  Er hingen heel wat wolken, dus het uitzicht op de Geirangerfjord was niet geweldig. Het was een steile klim, maar gelukkig wel over een makkelijk, breed pad, op de Trondhjemske Postvei.  We zagen een liftje een helebo...

Toen we vanmorgen - na een rusteloze nacht - wakker werden, was het watervalletje in onze achtertuin behoorlijk aangezwollen.  Bij ons was het nog droog, maar hogerop had het duidelijk geregend. In de voormiddag deden we niet al te veel: Lotte knutselde ijverig en wij lazen wat.  Na het middagmaal reden we naar de supermarkt in Stryn, om een ruimere keuze te hebben dan het summiere aanbod in Hellesylt zelf. Het was duidelijk dat Lotte toe was aan een rustigere dag, want onderweg viel ze bijna in slaap. In het terugrijden sloegen we een zijwegje in om even langs de Innvikfjorden te rijden.  Tegen de bergflank zagen we een aantal schansen, terwijl lageraf beer werd uitgereden.  We stopten kort om een stuk berkenhout op te rapen (lepels!) en reden dan naar Nos, naar het uitkijkpunt over de Utfjorden. Terug in het huisje speelden we spelletjes (Bang en Starlink).  De regen lieten we niet aan ons hartje komen. Na het eten (spaghetti carbonara uit de diepvries) hielde...

We werden rond 9 uur wakker.  Na het ontbijt schreef Lotte nog de rest van haar reisverhaal van gisteren want toen was ze te moe om het verhaal af te werken.  Daarna vertrokken we in de richting van Stranda, voor onze wandeling.  Maar al heel snel stopten we bij het mooie uitkijkpunt over de Geirangerfjord.  Daar wandelden we wat rond voor we weer verder reden. Net voor Stranda namen we een kleiner weggetje richting Engeset.  En in Engeset staken we 50 kronen in een envelop en reden we verder op een smal, aarden tolwegje.  In Liasætra stopte het wegje en konden we de auto parkeren.  Er stonden verrassend veel auto's op de kleine parking. Het was heel warm (en zonnig), dus konden we in t-shirt vertrekken.  We liepen een hele tijd naast een mooi riviertje, met een heleboel stroomversnellingen, watervalletjes, ...  Het paadje klom zacht, maar er lagen wel een heleboel dikke rotsen in de weg.  We liepen over heel wat vlonderpaadjes en brugje...

Toen de wekker om 9u ging, scheen de zon al voluit.  Het nodigde eerder uit tot nog even op het terras vitamine D op te doen dan in de auto te kruipen en weg te rijden. We reden eerst met opzet de verkeerde kant op om te tanken en brood te kopen.  Daarna keerden we onze kar en reden we richting Hellesylt. De eerste de beste stopplaats, in Berge, ontgoochelde niet, met een prachtig uitzicht op de Fjærdlandsfjorden.  Slartibartfast heeft zich hier uitgeleefd! De volgende stop was - terecht - nog populairder.  Een kleine wandeling bracht ons tot bij de voet van de Bøyabreen-gletsjer.  Een prachtig zicht, temeer omdat het onverwacht was, maar - zoals steeds - confronterend om de achteruitgang te zien op het informatiepaneel.  Aan dat paneel hing ook een autosleutel, maar vreemd genoeg zagen we geen panikerende Škoda-chauffeur.  In tegenstelling tot de vorige parking werd er hier niet gekookt, maar wij aten wel in T-shirt onze boterhammetjes op. In Skei sto...

We stonden opnieuw rond 9 uur op.  We waren niet gehaast, want de gletsjertocht begon pas om 14 uur.  Na het ontbijt speelden Lotte en ik een spelletje Mastermind.  Daarna vertrokken we, met lange broek aan, naar Sogndal waar we snel een brood kochten. We reden door richting Breheimsenteret, langs mooie meren en steeds hoger wordende bergen.  Eens we in Gaupne de Jostedalsvegen (604) opreden, zagen we meer en meer sneeuw op de bergen liggen. Rond 12u15 kwamen we aan bij het Breheimsenteret.  We installeerden ons boven op een grote steen, met een schitterend zicht op de gletsjer.  We namen onze tijd om te eten en een timelapse te maken.  We gingen binnen in het winkeltje en kochten er twee trollenboekjes en een trollentas. Iets voor 14 uur vonden we iemand van Icetroll.  We zouden de gletsjertocht doen met twee andere Vlaamse families en één Zwitserse familie.  We volgden de gids eventjes met de auto en aan een splitsing (naar links) moesten w...

Het was alweer rond 9u toen we opstonden.  Het was niet zo uitbundig zonnig als ik had verwacht/gehoopt, maar het zou wél een mooie dag worden. Na het ontbijt bekeken we waar we heen zouden gaan vandaag.  We besloten een dik kwartier te rijden naar Sogndal en van daaruit te wandelen naar Stedjeåsen.  We parkeerden ons (betalend) bij het rode kerkje en wisselden onze schoenen.  Ondertussen stond een stelletje Hollanders te vloeken om een voorlicht van hun auto te vervangen (of toch te proberen).  Dat zou bij ons later op de dag gelukkig vlotter gaan. Volgens de beschrijving moesten we tussen twee huizen een paadje omhoog gaan, maar het leek toch alsof we gewoon doorheen iemands tuin moesten.  Een oud dametje deed teken dat we mochten passeren. Het was meteen een stevige klim en het leek wel alsof we ons in gang moesten trekken.  Gestaag klommen we omhoog, tot bij een splitsing vanaf waar het pad door een dicht naaldbos ging, nog steiler omhoog.  Ma...