Wim & Sara

Gezien de lange verwachte duur van de rit naar huis, hadden we de wekker al om 6u gezet.  Zo donker dat het dan nog is! Veel tijd verkwanselen deden we niet: Het meeste stak sowieso al in de auto.  Klaarmaken, ontbijten, de allerlaatste dingen in de auto steken,... en er dan als een dief in de nacht vandoor. We sloegen onderweg nog een stokbrood of twee in, maar voor de rest werd er enkel nog gestopt om dat op te eten en voor de occasionele pipi-pauze. Tegen dat we thuis langs de frituur passeerden, was het al het juiste uur om daar ook effectief te stoppen. Daarna was er tijd om rustig uit te pakken en met de (groot)oudertjes te bellen. En dan: naar bed, want morgen begint er alweer een nieuw schooljaar.

We kropen iets na 9 uur uit bed.  Na het ontbijt begonnen we direct met vanalles op te ruimen en al in de auto te steken.  Iets voor 12 uur reden we naar Gréoux-les-Bains waar we pizza gingen eten.  Het was een klein restaurantje en de baas deed alles alleen.  Straf!  En nog lekker ook!  We kochten nog wat brood en reden terug naar het huisje.  We lazen wat (of deden Duolingo / probeerden Sudoku's op te lossen) en gingen daarna zwemmen. Na een douche lazen we nog wat verder en aten we wat chips.  Na het avondeten gingen we het vuilnis wegdragen en liepen we nog wat verder om te genieten van de stilte, de amandelbomen en de zonsondergang.

Even na 8u werden we wakker door de poetsvrouw, die thuis de deur had opengeduwd en daarmee het alarm had doen afgaan.  Daar hadden we helemaal niet aan gedacht! We soezelden nog wat voort, maar een uurtje later stonden we toch maar op.  Het was al erg warm (en vochtig), dus een (eerste) zwempartijtje, in de voormiddag, was zeer welkom.  's Middags aten we de restjes van gisterenavond op en daarna reden we naar Forcalquier, om naar Les Mourres te gaan kijken: vreemde geologische structuren (kalkafzettingen) maar geen greintje schaduw. Aan een slakkengangetje bewogen we ons voort langs het gele pad, regelmatig lurkend van de waterzak. Onderweg naar het huisje stopten we bij een winkel (waar we op de parking elk twee ijsjes aten, alweer).  En dan was het hoog tijd voor een tweede frisse duik! Na een douche en het avondeten reden we naar Gréoux-les-Bains, voor het avondmarktje.  Niet dat de koopwaar zo speciaal was, het was toch een stemmig marktje, met muziek en l...

Het was al bijna 10u toen ik opstond.  Mijn schatjes waren al even wakker.  We namen alle tijd voor een rustig begin van de dag en reden dan opnieuw naar Gréoux-les-Bains.  Het was al middag toen we daar aankwamen, dus we konden meteen naar Café Colombero.  Laetitia was al weg, maar Maxime belde haar meteen op.  Ze kwam terug, speciaal om ons te zien (9 jaar nadat we voor het laatst in l'Enchastre logeerden). Nadat we hadden betaald, sleften we een tijdje rond in het stadje.  Het lijkt wel alsof het na een periode van vergane glorie aan een  revival  bezig is. Het was ontzettend warm (en vochtig), op het onaangename af zelfs, dus verwenden we onszelf met een deugddoend ijsje bij Maxime.  Toen we daar buitenstapten, was de siesta  gedaan en gingen de winkeltjes weer open.  Tijd om nog 'ns goede olijfolie in te slaan! Onderweg naar het huisje stopten we nog even in een supermarkt, zodat we na ons zwempartijtje iets te eten hadden. Vol...

De wekker liep om 8u af, de zon lachte ons al tegemoet.  Ons lijf voelde alweer wat beter aan, maar ik voelde me nog steeds ontzettend moe. Wim toverde lekkere eitjes uit de pan en een uurtje later zaten we in de auto, op weg naar Forcalquier.  In de zomer vindt daar iedere maandag een markt plaats met wel 400 kraampjes: Keramiek, olijven en tapenades, lavendelproducten, kruiden en specerijen, droge worsten, juwelen, kleren, planken en spatels van olijfhout, stoffen,... De truuk is alleen een parkeerplaats vinden (in een afgelegen straat in ons geval) en dan proberen alle hoekjes en kantjes van de markt te bezoeken. Een jaar of 10 geleden kochten we hier mooie oorbellen, die ik heel graag aandeed maar waarvan ik er eentje verloor enkele jaren geleden.  Mijn vreugde was dus heel groot toen we dezelfde marktkramer van toen terugzagen met diezelfde oorbellen. Verder kochten we olijven en gevulde pepertjes (en potjes om die in te doen), kruiden voor pizza en voor guacamole en...

Na een deugddoende nachtrust kropen we rond 9 uur uit bed.  Na een rustig ontbijt begonnen we de achterstand in reisverhalen in te halen.  Iets voor de middag reden we naar Gréoux-les-Bains.  De Franse chauffeurs reden nogal traag en staken elkaar niet voorbij op gevaarlijke plaatsen.  Zondags-chauffeurs zeker? Maxime (van L'enchastre vroeger) herkende ons direct in café Colombero.  We aten superlekker en kregen de pastis cadeau.  Aangezien we het rustig aan wouden doen vandaag, bleven we een hele tijd zitten.  Iets na 15 uur waren we terug bij het huisje.  Terwijl mama een dutje deed en Lotte las en met de knuffels speelde, begon ik de timelapses van tijdens de trektocht te bewerken.  Daarna was het eindelijk tijd om te zwemmen.  Het water was niet zo warm, maar het deed wel enorm deugd om wat te kunnen afkoelen.  In het huisje genoten we van een aperitiefje en Frans stokbrood met de overschot van de pastasaus van gisteren.  L...

Zo slapen in een écht bed, met een échte matras en met een zacht deken: Dat doet zalig deugd, zeker na een zware wandeldag.  Niet dat alle pijntjes al waren verdwenen, maar we voelden ons wel klaar voor de laatste wandeldag. Even na half 8 zaten we met Sam en Ellen op een bankje op het plein voor het hotel de restjes van onze pizza van gisterenavond op te eten.  Een alternatief ontbijt, maar het smaakte wel.  Een halfuurtje later zwaaiden we onze rugzak weer op onze rug en gingen we op pad.  Een korte afdaling naar de Vésubie, oversteken en dan de klim naar Belvédère, door de smalle straatjes met her en der bronnetjes met drinkbaar water. Op een uurtje tijd stonden we boven en konden we de draad van de GR52A oppikken.  We waren wel blij dat we deze klim in de schaduw en ochtendlijke "koelte" konden afwerken. In de beschrijving stond er iets over "route panoramique" , maar veel hebben we daar eigenlijk niet van gemerkt.  Niet dat het geen mooi pad was, zo in...

Lotte werd in het midden van de nacht verward wakker: Ze wilde terug in het midden liggen... alleen lág ze al in het midden.  Even later trippelden we naar buiten om naar het toilet te gaan. Wat een sterrenhemel!  En minder koud dan verwacht. Even na 6u begon dan het dagelijkse ritueel: Wekkers begonnen af te lopen, waarna mensen zich uit hun slaapzak wurmden,...  Buiten  een haakje boven ons bed was er eigenlijk geen plaats voor de rugzakken, dus het was een beetje onhandig om in te pakken, maar we waren nog niet uit bed of ik had al een steenbok gezien. We gingen buiten onze tanden poetsen en ons wassen en gingen dan ontbijten.  Het ontbijt was nog steeds karig, maar het brood was tenminste al lekkerder. Tegen 8u gingen we op pad, bijna gelijktijdig met de vier ezels die, gepakt en gezakt, naar de vallei trokken om afval weg te brengen en nieuwe spullen aan te voeren. Wij moesten - tussen de steenbokken - het beekje over, omhoog klauteren en dan terugkeren lan...

De wekker had ik om 7u niet horen afgaan, maar de zachte armen van mijn schatjes voelde ik wél.  Het ontbijt was vreemd genoeg erg karig (deze hut is immers met de auto bereikbaar). Tegen kwart over 8 stonden we, gepakt en gezakt, klaar om te vertrekken.  De heupen en sleutelbeenderen zijn nog wat beurs van gisteren, maar er is geen andere keuze dan onze rugzakken er weer op te laten drukken. Het zacht glooiende pad van in het begin ruilden we na een tijdje in voor een steeds sterker stijgend pad vol rotsblokken. Vlakbij een klein meertje zagen we een gemsje.  Het eerste van de trektocht!  Terwijl we een appeltje aten, vertelden we aan iedereen die passeerde en het wou horen waar ze het diertje konden zien. De finale klim naar Pas du Mont Colomb  was erg steil en we hielden gelijke tred met een Vlaams koppel.  Dat vond Lotte heel tof! Bovengekomen was er niet veel plaats om te blijven staan, dus begonnen we maar meteen aan de afdaling.  Die was ook nie...

We stonden om 6u30 op.  Na het ontbijt staken we de laatste dingen in de auto en om 7u30 vertrokken we, met het afval uit het raam richting de Alpen.  De rit was toch wat langer dan verwacht, onder andere over de Col de Vence.  We stopten eventjes om brood te kopen en reden uiteindelijk de vallei van de Vésubie in.  Mooi, maar het duurde nog eventjes voor we ons konden parkeren in St.-Martin-Vésubie. We smeerden ons in met zonnecrème, trokken onze bergschoenen aan en gooiden onze veel te zware rugzakken op onze rug.  We begonnen direct met een heel zware klim, eerst eventjes op een gewone weg, dan op een paadje met trapjes en daarna op een gewoon paadje.  We liepen de hele tijd door het bos, dus hadden we niet echt mooie uitzichten.   Net voor Collet Cotignol stopten we eens om te eten.  We hadden al serieus geklommen (en onze rug deed al pijn), maar we moesten nog een hele eind verder klimmen.   Bij elke stap sprongen er tientallen...

Het was rond 9u toen we opstonden en het zonnetje scheen al uitbundig.  Na het ontbijt zochten we de spullen bijeen die we nodig zullen hebben op trektocht.  Alles werd in plastieken zakjes gestoken.  Daar waren we wel even zoet mee. Tegen half 12 reden we "onze" berg af, naar Castellane.  We vonden daar een parkeerplekje langs de kant van de weg en gingen - op lichte schoenen - op pad.  We struinden door de smalle straatjes.  Ongelooflijk dat je daar garages hebt!  In een gezellig straatje vonden we een plekje op een terrasje, voor een pastis, bibimbap en sushi bowl. We struinden nog wat verder en gingen nog voelen aan het water van de Verdon.  Dat zo'n riviertje wat verderop zo'n diepe kloof heeft uitgesleten, lijkt hier toch wel erg onwaarschijnlijk. Terug in Bargème stond de parking weer zo goed als vol.  We vragen ons af waar al die mensen zich verstoppen... We palmden één van de 8 petanquevelden in: geen pastis maar wel de nodige discus...

Toen wij rond 9 uur uit bed kropen, was Lotte nog diep aan het slapen.  Na het ontbijt (met de rest van de meloen) maakten we ons klaar om naar Moustiers-Ste-Marie te rijden.  De mooie rit in het zonnetje gaf ons al af en toe een mooi uitzicht op de Gorges du Verdon.  Na een rit van ongeveer 1u30 vonden we een plaatsje langs de kant van de weg in Moustiers-Ste-Marie. Het was amper 100m stappen tot in La Grignotière.  Het restaurantje is nog altijd een oase van rust, met veel schaduw en mooi beschilderde tafeltjes.  Ook het toilet rook nog altijd zalig naar Lavendel.  We dronken een lekkere pastis en aten toast met avocado (en iets te veel citroen volgens Lotte).  We kochten een mooie fles (voor water) en lavendelparfum.  We slenterden even rond in het stadje en klommen toen naar het kapelletje van de Notre-Dame de Beauvoir.  Tijdens de klim hadden we een mooi uitzicht op de daken van Moustier-Ste-Marie en op het meer.  Het kapelletje was...