Refuge de Valmasque - Refuge des Merveilles

Lotte werd in het midden van de nacht verward wakker: Ze wilde terug in het midden liggen... alleen lág ze al in het midden.  Even later trippelden we naar buiten om naar het toilet te gaan. Wat een sterrenhemel!  En minder koud dan verwacht.

Even na 6u begon dan het dagelijkse ritueel: Wekkers begonnen af te lopen, waarna mensen zich uit hun slaapzak wurmden,...  Buiten  een haakje boven ons bed was er eigenlijk geen plaats voor de rugzakken, dus het was een beetje onhandig om in te pakken, maar we waren nog niet uit bed of ik had al een steenbok gezien.

We gingen buiten onze tanden poetsen en ons wassen en gingen dan ontbijten.  Het ontbijt was nog steeds karig, maar het brood was tenminste al lekkerder.

Tegen 8u gingen we op pad, bijna gelijktijdig met de vier ezels die, gepakt en gezakt, naar de vallei trokken om afval weg te brengen en nieuwe spullen aan te voeren.

Wij moesten - tussen de steenbokken - het beekje over, omhoog klauteren en dan terugkeren langs de drie meren van gisteren.  We zagen nu veel minder gemzen dan gisteren:  Toen lagen die grazige stukken  in de zon.

Voorbij het Lac du Basto moesten we nu rechtdoor, om naar de Baisse de Valmasque te klimmen.  Onderweg naar boven waren er twee die aan iedereen vroegen of ze geen kookpot wilden, want ze hadden er één gevonden.

Daarna slingerde het pad naar beneden, de Vallée des Merveilles in (maar eerst een tussendoortje).  Er volgde een mooi beekje en kleine meertjes.  Tenslotte zagen we in de verte een stuwmeer en ook het Lac Superieur, met de hut erbij.

Een kilometertje voor de aankomst kropen we op een dikke steen voor onze picknick.  Intussen stak er een herder met zijn kudde schapen en geiten het pad over.  We zouden hen nog kruisen, maar van woeste patous was er gelukkig geen sprake.

Het was nauwelijks 13u gepasseerd toen we al bij de hut kwamen.  De kamerplanning was nog niet opgesteld en het sanitair was nog gesloten (op twee Franse toiletten na), dus posteerden we ons maar met een drankje op het terras. De zon brandde!

Later gingen Lotte en ik in het koude meer.  Gelukkig mochten we de slippers van Ellen en Sam lenen!  We waren op ons ongemak toen we omsingeld werden door een kudde schapen (na onze kennismaking met de honden op de eerste dag), maar de herder was erbij en de honden waren erg rustig.  Eén grote, witte loebas plofte zich neer in de schaduw, achter de kudde, om alles te overzien.

Om terug op te warmen, dronken Lotte en ik een warme chocomelk (zonder slagroom), terwijl Wim van een douche genoot.

Tegen 19u mochten we weer aanschuiven aan tafel: Geen stoofvlees deze keer maar pasta met versneden worstjes.

Melle en Annemijn hadden een leuke, korte kwis gemaakt met over de trektocht tot nu toe.  Leuk!

We gingen nog even naar buiten, naar de sterretjes kijken en kropen dan in het donker stilletjes in bed.  Nu liggen we weer naast de grootste snurker van de hele slaapzaal!