Posts

Posts uit augustus, 2022 tonen

Schachnern - Roosbeek

We stonden op om 6 uur, want we hadden een lange rit voor de boeg.  Na het ontbijt en nadat we alles hadden ingeladen, vertrokken we om 6u59 richting huis.  Het was enorm rustig op de Großglockner Hochalpenstraße, waar we nog een laatste keer genoten van de mooie uitzichten.  Op het hoogste punt zagen we in de vallei wolken hangen: heel mooi!  En iets later reden we inderdaad onder de wolken. Het duurde een hele tijd voor we op de autosnelweg zaten (tot in Duitsland).  We reden snel voorbij München.  Er waren veel werken op de autosnelweg in Duitsland, maar voor de rest ging het goed vooruit.  We stopten eens om naar het toilet te gaan, om te eten en eens om te tanken. Om 18u06 waren we terug thuis.  Nog op tijd voor Lotte om naar de openklasdag te gaan.  Toen we s'avonds frietjes aten, voelden we ons echt thuis.

Regendag

Afbeelding
Het was - zoals te verwachten was op basis van de weersvoorspellingen - slecht weer toen we even na 9u opstonden: vieze wolken onttrokken de mooie bergen aan het zicht en later in de voormiddag zou het ook effectief gaan regenen.  Na ons puddingontbijt werd er dan ook geknutseld, gelezen en gepuzzeld. Na de middag ruimden we al zoveel mogelijk gerief op en kon de auto - in de droogte zowaar - al worden ingeladen.  Tegen 15u30 vonden we het weer zelfs stabiel genoeg om een wandeling te maken.  We volgden de Alpe Adria Trail deze keer in de andere richting: mooie uitzichten maar veel asfalt, alweer.  Slechts hier en daar was er een smal paadje om te volgen.  Na een dik uur kwamen we weer uit bij ons huisje: tijd voor aperitief! We pakten al zo veel (en zo georganiseerd) mogelijk in, namen een douche, schreven reisverhalen, losten puzzels op en aten Berner Würstl . Toen Lotte in bed lag, lazen we nog wat, maar we gingen ook al vroeg slapen.  Toen we nauwelijks in bed lagen, werden we opge

Sonnblick

Afbeelding
Het had deze nacht hard geregend.  Toen we iets na 9 uur uit bed kropen, konden we de bergen niet zien en was onze tuin verborgen in de mist.  We hielden dus een rustige voormiddag.  We lazen wat, ik bewerkte was fotootjes, we losten raadseltjes op, ... Het weer werd heel wat beter en nadat we een zonnewaarneming hadden gedaan, reden we iets na de middag naar Heiligenblut om broodjes te kopen voor de komende dagen.  Na het middageten reden we naar de parking van het Goldgräbersdorf om richting de Sonnblick te wandelen.  De stevige klim liep over een breed pad met haarspeldbochten.  Gletsjers zagen we vandaag niet, maar we konden wel genieten van het mooie berglandschap.   Na een mooie waterval keerden we terug via een smal paadje.  Het eerste deel werd duidelijk niet veel gebruikt, want het was moeilijk om het pad te vinden.  We kwamen bij een splitsing en van dat moment was het pad veel duidelijker.  Dit was een echt Lotte-paadje, want hier stapte ze goed door.  Iets na 17 uur waren w

Raggaschlucht

Afbeelding
Het was al even na 9u toen Lotte onze kamer binnen kwam met de melding dat ze nog een hoofdstuk Harry Potter had gelezen.  Ondanks de slechte weersvoorspellingen zag het er (nog) goed uit, maar omdat we wisten dat dat niet zou blijven duren, stonden we maar snel op en zochten we een korte wandeling uit.  Ons oog viel op de Raggaschlucht . Tegen half elf reden we weg van bij ons huisje, via Heiligenblut, verder en verder naar beneden.  In Flattach parkeerden we drie kwartier later de auto op een soort van weide.  We deden onze bergschoenen aan (en namen de stokken mee) en vertrokken te voet over het asfalt, tussen de mooie huizen, naar de kassa. Via houten staketsels volgden we het verloop van de Ragga, een beekje dat over de jaren heen een diepe sleuf heeft uitgesleten in de rotsen.  Soms leek het haast een lieflijk kabbelend beekje, even verder stortte het zich met veel geweld de diepte in.  Te horen aan de vele oh's en ah's achter mij, vond Lotte het heel mooi en spectaculair

Gamsgrubenweg

Afbeelding
We werden rond 9 uur wakker.  Er werd slecht weer voorspeld voor vandaag, maar toen we buiten keken, zagen we een stralend blauwe lucht.  De Großglockner zag er prachtig uit zonder wolken.  Na het ontbijt maakten we ons klaar om opnieuw naar de Franz-Josefs-Höhe te rijden. Om 11 uur stonden we op de bovenste verdieping van de moderne (en lelijke) parking.  We hadden wel een prachtig zicht op de Pasterzegletsjer en op de Großglockner.  We stapten de mooi versierde trappenhal naar beneden en konden al direct een marmotje zien.   De Gamsgrubenweg vertrok door het parkeergebouw en ging direct een tunnel door.  In de tunnel kregen we wat oude mijnkarretjes en bureaus te zien.  In totaal liepen we door 6 tunnels, soms met informatie (sagen over de Großglockner, het leven in de mijn, ...), soms met rustgevende muziek.  Tussen de tunnels was er meestal een klein uitkijkpunt waar we konden genieten van de Großglockner en de Pasterzegletsjer.  Na de zesde tunnel was het pad afgesloten wegens gev

Großglockner Hochalpenstraße

Afbeelding
Tegen half 9 werden we wakker.  Even later kwam Lotte onze slaapkamer binnen om ons haar mooie planetentekening te laten zien, die ze vanmorgen al had gemaakt. Aangezien mijn knie nog niet helemaal in orde was na mijn misstap (en bijhorende val) van gisteren, besloten we het rustig aan te doen vandaag en wat sight seeing  te gaan doen met de auto, op de Großglockner Hochalpenstraße . Rond 11u vertrokken we voor de verkenning van de oostelijke "arm" van de  Hochalpenstraße .  Af en toe stopten we bij de parkings om de informatiepanelen te lezen en ons te vergapen aan de prachtige vergezichten op de omringende bergen. Veel fietsers zwalpten moeizaam naar omhoog (en haalden daarbij soms domme toeren uit als het naar beneden ging).  Halverwege de tunnel bij de Hochtor  lieten we Kärnten  achter ons en reden we Salzburg binnen. We besloten bij het Fuchser Törl Haus  te parkeren en te voet naar de Edelweiß-Spitze  te gaan i.p.v. naar boven te rijden via het smalle baantje.  Uitzich

Gletscherweg Pasterze

Afbeelding
We werden pas rond 9 uur wakker.  Na het ontbijt maakten we ons klaar om de Großglockner Hochalpenstraße te nemen tot aan het Glocknerhaus.  We stonden eerst wat fout geparkeerd, dus reed ik met Lotte naar de correcte parkeerplaats, terwijl mama het kleine stukje zou wandelen.  Jammer genoeg stapte ze even naast het paadje en had als gevolg daarvan een enorm pijnlijke knie. We maakten ons toch klaar om aan de wandeling te beginnen en vertrokken om 11u20 met een stevige afdaling richting het stuwmeer, met de prachtige Großglockner vaak zichtbaar.   We wandelden over de twee stuwdammen en begonnen aan de klim richting de Steinzeichenplatz.  De klim was niet zo moeilijk, maar boven kregen we de Pasterze-gletsjer, de Großglockner en de Pasterzesee te zien.  Schitterend!  We namen uitgebreid de tijd om te eten, een timelapse te maken en wat te rusten (vooral de knie dan).   We daalden af naar de Pasterzesee en liepen er voor een groot deel rond.  We moesten een wiebelbrug over waaronder een

Schachnern

Afbeelding
Toen we even na 8u wakker werden, beseften we dat we geen ontbijt hadden voorzien, maar mijn twee schatjes waren zo lief om pudding te maken.  Héérlijk! Omdat we ons nog moe voelden, hielden we een rustige voormiddag: wat lezen, reisverhalen aanvullen, naar de mooie bergen kijken (en sakkeren op de deur van het terras),...  Even voor de middag reden we naar het nabij gelegen Heiligenblut, om inkopen te gaan doen. Na het middagmaal vertrokken we te voet vanuit ons huisje.  Onze zoektocht naar "het kleine paadje in de buurt" was niet zo succesvol en zorgde ervoor dat we al meer dan een halve kilometer hadden afgelegd terwijl we eigenlijk nog bij het huisje stonden. Dicht bij ons huisje staat trouwens een verloren kapelletje, waar je alleen bij geraakt als je over privé-eigendom loopt (lees: via ons huisje).  Het ziet er aan de buitenkant nog wel goed uit, maar de binnenkant moet verschrikkelijk vervallen zijn, als we de waarschuwingspanelen mogen geloven. Na een tijdje konden w

Gaschurn - Schachnern

Afbeelding
We waren al een hele tijd wakker toen de wekker afliep (om 9 uur).  We kropen dus maar al uit bed en genoten nog eens van een douche.  Daarna genoten we van het ontbijt (met eitjes!).  Het leek wel alsof Lotte al dagen niets meer had gegeten, zo veel lekkers speelde ze naar binnen.  Nadat alles was ingeladen, we de rekening hadden betaald en afscheid hadden genomen van Uli, vertrokken we om 10 uur naar Bielerhöhe. We stopten al eens voor de Vermunt-stausee omdat Lotte zich niet zo lekker voelde.  Bij de Vermunt-stausee zelf stopten we nog eens om naar de Saarbrücker Hütte te kijken en boven op Bielerhöhe namen we iets langer pauze.  We kochten wat souveniertjes, onder andere een schudbol voor Lotte, gingen naar de kunstwerken kijken en genoten van het mooie landschap.  De nationale roeiploeg van Engeland was aan het trainen op de Silvretta-stausee. We reden verder richting Galtür en Ischl.  De uitzichten blijven wondermooi!  Op een parking voorbij Innsbruck stopten we om ons middagmaal

Tübinger Hütte - Gaschurn

Afbeelding
Het was nauwelijks half 7 toen diezelfde Hollandse tetterkonten die ons gisterenavond hadden wakker gehouden, luidkeels hun tanden stonden te poetsen met de deuren wagenwijd open.  En dan durven ze nog uit de lucht vallen als je er een opmerking over maakt! Bij het ontbijt deden we als warmechocomelkbrigade weer ons werk en tegen 8u20 waren we vertrekkensklaar.  Da's ons uur blijkbaar... Het regende gelukkig niet, maar de toppen lagen in de wolken en de stenen lagen glibberig nat.  Toch maar niet de scenic route  langs de Erich-Endriss Weg  naar het Versettla-bergstation maar - pragmatisch - langs de Sommerweg  en het Garneratal  naar Gaschurn.  Zelfs langs hier ging Lotte enkele keren onderuit, gelukkig zonder erg.  Omwille van de regen (van gisteren) liepen er heel wat beekjes over het kleine (en gladde) zomerpaadje. Na een tijdje kwamen we uit op een breder pad, waar we naast elkaar konden wandelen en waarlangs de bevoorrading van de hut gebeurt in de zomer.  Lange tijd liepen

Regendag in de Tübinger Hütte

Afbeelding
We stonden op om 7u15, zodat we nog op tijd waren voor het ontbijt met lekkere warme chocomelk.  Vaak was er buiten niets te zien en het regende vaak hard, dus waren we blij dat we vandaag niet moesten wandelen.  We begonnen dus al direct spelletjes te spelen.   Toen het iets droger was, gingen we toch naar buiten voor een kleine wandeling.  Tijdens een klein klimmetje zagen we een alpenlandsalamander.  Al snel begon het weer hard te regenen, zodat we kletsnat terug bij de hut kwamen (na 1 kilometer).   We installeerden ons in het kloppend hart van de hut en dronken er een warme chocomelk met slagroom.  We speelden verder spelletjes en 's middags at Lotte een worstje en wij een Brettle jause.  In de namiddag speelden we maar meer spelletjes:  UNO, regenwormen, carcasonne, mikado en schaak.  Rond 16u15 was Lotte te moe en ging ze een dutje doen.   Om 18u15 keerden we terug naar de eetzaal om het reisdagboek te schrijven en om een spelletje UNO te spelen.  Om 18u45 kregen we lekkere

Saarbrücker Hütte - Tübinger Hütte

Afbeelding
Rond 6u wekte Lotte ons, omdat ze naar het toilet moest en ze van ons niet alleen in het donker van het laddertje van het stapelbed mocht.  Drie kwartier later ging de wekker al af.  Langzaam kwam de hut tot leven...  Een blik uit het raam beloofde niet veel goeds: er waren veel wolken en het regende... Maar vreemd genoeg zag het er al veel beter uit toen we tegen 20 over 8 onze rugzak (met regenhoes) op onze rug zwierden - onze buikjes gevuld met zuurdesembrood, yoghurt met honing/suiker en warme chocomelk - en traag maar gestaag ons een weg omhoog baanden naar de Seelücke, die de grens vormt tussen Oostenrijk en Zwitserland.  Het was wel een steile klim, maar echt technisch was het niet. De Litzner Gletscher (of wat er nog van over blijft) verdween uit het zicht en we doken het Seetal in.  De mooie Seegletscher  verscheen en een frisse wind stak op.  Ik had me graag herinnerd waar ik mijn handschoenen had weggestoken!  Het pad was wat onduidelijk maar wel makkelijk, tenminste tot w