Posts

Posts uit juli, 2013 tonen

Hinterstoder

Afbeelding
Vanmorgen ging het al heel wat makkelijker om op te staan, want we hadden een lekker ontbijtje in het verschiet: croissantjes uit de oven, meloen, aardbeitjes,... Na deze aangename start van de dag reden naar Hinterstoder, waar we (gratis) de gondel en dan de stoeltjeslift namen tot zo'n 1900m.  Van aan het bergstation maakten we een mooie wandeling, met prachtige vergezichten.  Wel een tamelijk klein gebied, want - waar je ook ging - je bleef altijd andere wandelaars tegenkomen.  Maar het deed wel deugd om lekker te wandelen (en te beseffen dat dat nu nog steeds aan een deftig tempo lukt). Bergmeer in Hinterstoder. Na onze wandeling namen we de liften terug naar beneden en reden we terug naar Windischgarsten.  Onderweg zochten we nog naar enkele caches, maar tevergeefs. Bergwandelen in Hinterstoder. 's Avonds pakten we onze spullen nog in, genoten we van een lekker maaltje en gingen we vroeg slapen, om fris te zijn voor de lange reis terug naar huis van morgen. M

Windischgarsten

Afbeelding
Aangezien we alletwee nogal moe waren, namen we rustig de tijd om wakker te worden. Na het ontbijt reden we naar Spital am Pyhrn om een wandeling te maken door de Dr. Vogelgesang Klamm, een smalle kloof. De Dr. Vogelgesang Klamm. Nadat we de auto hadden geparkeerd liepen we nog 10 minuutjes tot aan de ingang van de kloof. We liepen over kleine paadjes met vele, steile trappen, langs smalle kloven, met veel watervalletjes. Echt wel mooi en gelukkig was er niet te veel volk. Na een uurtje wandelen waren we al uit de kloof. We rustten eventjes op een bankje en wandelden dan verder tot aan de Bosruckhutte. De Dr. Vogelgesang Klamm. Daar aten we lekkere Berner Würstl en bleven we wat nagenieten van het aangename weer. We keerden langs een ander paadje terug, waar we mooie uitzichten hadden van alpenweides en waar we de typische bergtoppen van de kalkalpen goed konden zien. Genieten van Berner Würstl. Rond 15u stonden we terug aan de auto. We reden nog even naar Spit

Skradin - Windischgarsten

Vandaag hadden we alweer een heel eindje rijden voor de boeg: zo'n 600km vanuit Skradin in Kroatië, door Slovenië, naar Windischgarsten in Oostenrijk.  Het goede nieuws was dat het vrijwel de hele tijd autostrade was, met uitzondering van het eerste stukje in Slovenië. Toen we iets voor 9u vertrokken, was het al rond de 30 graden, maar dat zakte tot een schamele 20 graden toen we Oostenrijk binnenreden en het begon te stortregenen.  Gelukkig scheen in Windischgarsten de zon wel en we waren maar al te blij dat het hier een 5-tal graden koeler was dan in Kroatië.  Voor onze laatste dagen vakantie zijn we gelogeerd in een ruimte studio. Nadat we al onze spullen de trap opgesleept hadden, kropen we terug de auto in om wat inkopen te doen en wat inspiratie op de te doen bij het informatiepunt. Vrij vroeg al maakten we onszelf wat eten klaar.  We hadden zelfs geen fut meer om de afwas te doen; enkel om een douche te nemen en wat te liggen lezen op bed.

Krka

Afbeelding
Vandaag ging de wekker al om 7u, want we wilden op de eerste boot naar Krka zitten. Die vertrok om 8u. Het was inderdaad nog rustig op dit vroege uur. Er zaten iets meer dan 10 mensen op de boot. Na twintig minuutjes kwamen we aan in Krka, dichtbij Skradinski Buk. We kochten de toegangstickets en waren al vlug bij de spectaculaire watervallen. Veel breder dan Plitvice, maar toch ook wel hoog! Het was fantastisch om de watervallen in alle rust te zien. We klommen rustig de trapjes op en genoten van de hogergelegen watervallen. De kraampjes langs het paadjes stonden nog allemaal leeg op dit vroege uur. Skradinski Buk watervallen in Krka. De tocht liep over een vlonderpaadje, waar we enkele kikkers, hagedissen en veel libellen zagen. Het was toen al enorm warm, dus rustten we eventjes uit op een bankje. Rond 10u30 waren we terug bij Skradinski Buk en nu zag het er totaal anders uit. Een mensenmassa probeerde de watervallen te bekijken, overal stonden kraampjes, … Het was ee

Zaton Mali - Skradin

Afbeelding
Toen we vanmorgen opstanden, was het al zo'n 30 graden.  Een mens staat hier al nat in het zweet, gewoon van uit bed te kruipen.  We zochten onze spullen bijeen en sleepten alles twee verdiepingen naar beneden, naar de auto.  Tegen kwart voor 10 zaten we in de auto, in de koelte van de airco, op weg naar onze laatste bestemming in Kroatië: Skradin, van waaruit we het nationaal van Krka (lees: "Keurka") zullen verkennen. Ongeveer de helft van de reis verliep langs de kustweg, waarna we via wat haarspeldbochten de gloednieuwe autostrade bereikten.  Het gekke is dat je langs de kust nog een 5-tal km door Bosnië moet.  Om Kroatië uit te geraken, moesten we gewoon terugwuiven naar de grenswachter en toen we het land we in wilden, werd er zowaar geknipoogd. Onderweg zagen we nog tal van kraampjes, waar de groenten en het fruit bijzonder aantrekkelijk lagen uitgestald.  Zelfs fruitboer Rik van bij ons in 't dorp zou er nog iets van kunnen leren. Tijdens het tank

Dubrovnik

Afbeelding
Aangezien we niet buiten konden zitten, aten we ons ontbijt op bed. Toen we alles hadden bijeengepakt en nadat we waren ingesmeerd met zonnecrème namen we de auto naar Dubrovnik. We parkeerden de auto in een garage die niet overdreven duur was (20kn/uur, iets minder dan €3). Van aan de garage was het nog 10 minuutjes wandelen tot aan de oude stad, vooral trappen af. Aangekomen bij de oude stad gingen we onmiddellijk de stadsmuren op. Vanop de muren hadden we een prachtig uitzicht: een mooi overzicht over de stad, een uitzicht over de zee, het kasteel, … Dubrovnik is echt een heel mooie stad! Op de muren moesten we vaak trappen op en af en dat terwijl de zon enorm aan het branden was. Het was zo warm dat we uitgeput waren toen we de muren waren rondgelopen. Op de stadsmuren van Dubrovnik. We zochten snel iets om te eten en te drinken. Een glaasje cola zorgde ervoor dat onze energieput een beetje werd gevuld, een quesadilla zorgde ervoor dat onze buikjes rond werden gege

Bilje - Zaton Mali

Afbeelding
We waren al een tijdje wakker voor de wekker zou aflopen, dus besloten we niet op het alarmsignaal te wachten en al een kleine voorsprong te nemen op het schema dat we ons hadden voorgenomen.  Het beloofde immers een lange rit te worden, dwars door Bosnië - Herzegovina tot in het zuiden van Kroatië, in de buurt van Dubrovnik.  Qua afstand viel het nog mee (ca. 570km), maar het zou ons 9u kosten, aangezien er nauwelijks autostrade bij zat. De grensovergang van Kroatië naar Bosnië verliep vlotjes, maar toch word ik bij grensovergangen toch steevast een tikkeltje nerveus (ook al is alles in orde).  Hoewel er maar een beperkt stuk autostrade was, geraakten we redelijk snel tot in Sarajevo, maar daar stropte het dan toch op: wegenwerken, een marktje, bedelende vrouwen en hun kinderen die je voor de wielen lopen,... Even later begon het dan nog te regenen ook en moesten we de rechte wegen inruilen voor bochtige weggetjes door de bergen.  Hier en daar zagen we paneeltjes in de zijber

Kopački Rit

Afbeelding
De wekker liep vandaag af om 8u15. Na het ontbijt reden we naar de ingang van Kopački Rit, voor de boottocht. Iets na 10u vertrokken we met de boot. De gids vertelde ons over het park terwijl we op zoek gingen naar beestjes. Het was eigenlijk heel rustig op het water, veel vogels zagen we niet (was het misschien te warm?). Toch zagen we twee zeearenden, enkele reigers, eendjes, … Reiger. Het landschap was op zich ook al heel bijzonder. Een deel was afgesloten omdat er blijkbaar nog heel wat (land)mijnen liggen. Door de snelheid van de boot voelden we niet hoe warm het wel was. Gevaar voor mijnen! De boottocht was om 11u15 gedaan. We gingen nog iets verder het park in, op zoek naar een kasteel, maar dat hebben we nooit gevonden. Toen we eventjes uitstapten om naar de Donau te gaan kijken (500m verder) werden we aangevallen door een massa muggen. Voor we aan de Donau kwamen, haastten we ons al terug naar de auto, op vlucht voor de muggen. Op de terugweg zagen we

Čigoč - Bilje

Afbeelding
Ook vanmorgen roerden de vogels zich, maar het bleef toch rustiger dan gisteren.  Omdat we pas tegen de middag uit onze kamer moesten, hadden we de wekker pas om 9u gezet.  Dan hadden we nog tijd genoeg om rustig (in de schaduw) ontbijten en onze spullen bijeen te zoeken.  Toen we afrekende, kregen we een houten ooievaartje aan een koordje.  Die kreeg onmiddellijk een plaatsje aan de achteruitkijkspiegel van de auto. Het eerste stuk van de weg die we moesten volgen, was hetzelfde als gisteren.  Alleen moesten we het lappendekentje nu bijna 50km volgen.  Gelukkig kwam er daarna een lang stuk autostrade, tot in Osijek.  Daar probeerden we tevergeefs een supermarkt te vinden.  Niet dat er geen supermarkten ware, het was gewoon onduidelijk hoe we erbij moesten geraken. Tegen 14u30 vonden we het pension in Bilje, waar we gelogeerd waren.  De gastvrouw leek aanvankelijk niet zo vriendelijk, maar eigenlijk was ze gewoon nerveus over haar Engels.  We haalden onze spullen uit de auto e

Lonjsko Polje

Afbeelding
Rond 5 uur werden we wakker door het gekwetter van vogeltjes en het geklepper van een ooievaar. Gelukkig werd het snel rustiger zodat we tot 9 uur konden blijven liggen. Na een uitgebreid ontbijt liepen we wat rond door Čigoć. Niet te geloven hoeveel ooievaars en nesten er zijn in dit kleine dorpje! Het was enorm warm dus namen we onze tijd om rustig rond te kuieren. Eén van de vele ooievaars. Daarna reden we naar Krapje. Onderweg zagen we al vlug minder ooievaars. Aan de oevers van de Sava zagen we wel enkele reigers. In Krapje bezochten we het informatiecentrum over Lonjsko Polje. We kregen informatie over wat er allemaal te zien is, betaalden de toegang, keken naar een informatiefilmpje van 16 minuten en kregen de sleutel van een uitkijkpunt in het vogelreservaat. Binnen in het informatiecentrum was het lekker koel, dus vonden we het niet zo erg om een tijdje binnen te zijn. Ooievaars in Lonjsko Polje. We reden nog een eindje verder en parkeerden de auto op ee

Pitvice - Čigoč

Afbeelding
Vandaag liep de wekker alweer om 7u af, omdat we voor de grote massa het nationaal park binnen wilden en we nog rustig wilden ontbijten en de auto laden.  We betaalden onze overnachtingen en namen afscheid van de gastvrouw en de vriendelijke Nederlanders uit Vlissingen. Deze keer parkeerden we de auto aan ingang 2.  Het was hier opmerkelijk drukker dan gisteren aan ingang 1.  Gelukkig hadden we al een toegangsticket en konden we direct het park in. Het duurde nog wel even eer we echt aan onze wandeling konden beginnen, want we moesten nog vele trapjes op en vele trapjes af, eer we aan de aanlegsteiger van de bootjes kwamen.  Op een paar minuten werden we naar de overkant gebracht. Vandaag verkenden we de zuidkant van het park, waar de hogergelegen meren zich bevinden.  De watervallen aan deze kant nemen minder extreme proporties aan, maar zijn daarom niet minder mooi.  We werden alweer betoverd door de kleurenpracht van de meren, de rondfladderende libellen, de kikkers die

Plitvice

Afbeelding
We hadden alletwee heel slecht geslapen. Het was de ganse nacht heel hard aan het waaien en dat stoorde ons echt. Ik dacht dat de boze wolf ons huisje aan het omver blazen was, maar gelukkig was ons huisje van steen. Om 7u ging de wekker af en om 7u30 zaten we aan het ontbijt. Het was een heel lekker en uitgebreid ontbijt : een sapje, een eitje, veel boterhammen, koffie, thee, melk, … en dat alles met liefde gemaakt! Na het ontbijt reden we naar ingang 1 van de Plitvice meren en rond 8u30 hadden we betaald en konden we aan de wandeling beginnen. Direct bij de ingang hadden we al een heel spectaculair zicht op de grootste waterval en enkele kleinere, met heldere meertjes. De wandeling startte met een afdaling. Toen we beneden waren stapten we over vlonderpaadjes, langs watervalletjes, tot aan de grote waterval. Daar konden we naar boven klimmen tot aan een mooi uitzichtspunt, wat we natuurlijk deden. Terug beneden wandelden we over vlonderpaadjes van waterval naar waterval. We bew

Dramalj - Smoljanac

Afbeelding
Vanmorgen lieten we de wekker al om 8u aflopen, omdat we tussen 9u en 10u al uit ons appartementje moesten.  Dat was ruimschoots voldoende, want tegen 9u waren we gepakt en gezakt. Een groot stuk van onze reisweg was hetzelfde als gisteren, alleen bleven we nu langer de kustweg volgen, alvorens we aan het betere bochtenwerk konden beginnen.  We hadden nog een hele tijd een prachtig zicht over de zee en haar eilanden, maar dan ging het onherroepelijk verder het binnenland in en moesten we de zee een weekje achterlaten. Vele bochten later kwamen we aan in Kuterevo, waar we een tussenstop maakten om het berenweeshuis te bezoeken.  Alles draait daar op de inzet van een horde vrijwilligers, maar we vonden toch dat het onze gids aan passie ontbrak. Eerst kregen we drie kleine beertjes te zien, die toch een beetje een zielige indruk gaven.  Eentje likten aan zijn voorpoten en klonk als een poes die aan het spinnen is.  Jammer genoeg hebben deze diertjes hun moeder heel jong verlo