Dramalj - Smoljanac

Vanmorgen lieten we de wekker al om 8u aflopen, omdat we tussen 9u en 10u al uit ons appartementje moesten.  Dat was ruimschoots voldoende, want tegen 9u waren we gepakt en gezakt.

Een groot stuk van onze reisweg was hetzelfde als gisteren, alleen bleven we nu langer de kustweg volgen, alvorens we aan het betere bochtenwerk konden beginnen.  We hadden nog een hele tijd een prachtig zicht over de zee en haar eilanden, maar dan ging het onherroepelijk verder het binnenland in en moesten we de zee een weekje achterlaten.

Vele bochten later kwamen we aan in Kuterevo, waar we een tussenstop maakten om het berenweeshuis te bezoeken.  Alles draait daar op de inzet van een horde vrijwilligers, maar we vonden toch dat het onze gids aan passie ontbrak.

Eerst kregen we drie kleine beertjes te zien, die toch een beetje een zielige indruk gaven.  Eentje likten aan zijn voorpoten en klonk als een poes die aan het spinnen is.  Jammer genoeg hebben deze diertjes hun moeder heel jong verloren en hebben ze dus nooit leren jagen.  Door dat gebrek aan jachtinstinct en de gewenning aan de mens, zullen we nooit in de vrije natuur kunnen worden uitgezet en zullen ze nooit meer van het "wilde leven" kunnen proeven.  Een tragisch lot.
Eén van de beren in het opvangcentrum van Kuterevo.

Daarna nam de gids ons mee naar de grote afspanning waarin zes volwassen beren zaten, maar hij kon ons er geen enkele aanwijzen.  Na zijn uitleg ging hij terug en bleven wij nog wat rondkijken.  Wim zag ineens twee beren, geen broodjes smeren maar lekker luieren in de zon.

We vertrokken daar met gemengde gevoelens.  Ze willen de mensen op deze manier bewust maken van het feit dat er beren leven in Kroatië, maar of dit de juiste manier is...  Centjes voor de inkom en de uitleg vroegen ze ook al niet, dus het leek eerder op bezigheidstherapie voor mensen dan dat het echt om de beren draait.

Zo reden we verder naar het einddoel van de dag: Smoljanac, dicht bij de Plitvice-meren.  Onderweg stopten we nog even bij een klein veldweggetje en spreidden we ons picknickdekentje uit, tot groot jolijt van toevallige passanten.

Heerlijk picknicken aan de rand van een rustig weggetje.

Even voor 16u draaiden we het straatje naar Smoljanac in en het eerste huis was meteen het goeie.  We werden hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes en laadden de auto uit.  Daarna ploften we op bed om wat te lezen en ik viel uiteindelijk nog een tijdje in slaap.

Voor het avondeten moesten we een klein stukje rijden.  Vreemd, aangezien we toch heel dicht bij één van de toeristische trekpleisters van Kroatië zitten.

We reden terug naar Smoljanac en zetten ons nog een beetje buiten op het terras.  De gastvrouw kwam nog af met twee borrelglaasjes likeur met opgelegd fruit.  Dat moest ik aan mijn voorbij laten gaan, helaas, maar een kort "proeverke" leerde mij dat dat eigenlijk wel zonde was.

Toen het te fris werd, gingen we naar binnen en even later kropen we in bed.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag