Wim & Sara

Even voor 7u werd heel het hotel (wij dus) gewekt door Lotte die alsnog uit bed viel.  Het zat eraan te komen (we hadden haar al een paar keer moeten redden gisterenavond en vannacht...).  Een halfuurtje later ging de wekker pas.  Traditioneel werd het gordijn opzij geschoven voor een blik op de bergen:  Mijn bergen!  Onze bergen! We laadden alle spullen in de auto (op de lege parkeerplaats) en gingen ontbijten (in de lege ontbijtzaal).  Meneer en madame waren speciaal afgekomen om ons te zien.  Ze hadden het ons gezellig gemaakt, met kaarsjes en servies met diertjes voor Lotte.  We moesten wel nog even op Daniel wachten om te betalen, maar het was wel leuk om eens bij te praten. Nog voor 9u zaten we in de auto, op weg door de lege straten.  Zoals steeds vond ik het moeilijk om te vertrekken uit Gaschurn.  Leuk om hier eens te zijn in het tussenseizoen als er niemand is en het hier uitgestorven lijkt. Het begon al snel te regenen, soms zelfs tamelijk hevig, dus veel zin om

Lotte kwam al om 6u15 onze kamer binnen om te vragen hoe laat het was.  Het midden van de nacht was blijkbaar een goed antwoord, want ze kroop terug in haar bedje.  Een half uurtje later hoorden we haar spelen in de living en iets na 7 uur kwam ze ons echt wakker maken. We pakten alles in en toen Lotte haar ontbijt eindelijk op was, konden we rond 9 uur vertrekken naar de Montafon.  De rit verliep heel vlot.  We luisterden naar Kabouter Korsakov en reden door veel (en lange) tunnels.  Om 11u20 parkeerden we ons bij de lift naar Kristberg.  We hadden geluk, want we moesten niet wachten en konden direct in de drukke lift stappen. Boven aten we een koekje en genoten we van het wondermooie uitzicht.  We maakten een wandeling en passeerden langs sneeuwkanonnen en skiliften.  Heel ver zijn we niet geraakt, want Lotte was nogal moe.  Na ons middagmaal keerden we dus al terug.  We wandelden langs een klein meertje en stonden al snel terug bij de lift.  Daar zocht en vond m

Lotte was al erg vroeg uit de veren vanmorgen en begon al te spelen in de living.  Papa stond eerst op en bouwde hoge torens met haar, terwijl mama nog even mocht blijven liggen. We aten pudding (met verse koemelk) voor ontbijt en gingen dan naar buiten.  Het fietsen lukte niet zo goed (Lotte was afgeleid, vergat te trappen,...).  We gingen naar de winkel om eten en kerstcadeaus te kopen.  De winkel leek gevuld met mensen met haast en in plundermodus... Terug bij het huisje was de jongste dochter van de boerderij buiten aan het spelen en zich goed vuil aan het maken.  Lotte ging bij haar zitten en de twee vriendinnetjes speelden en taterden met elkaar, alsof er geen verschil in taal was... Even later kropen we onder ons drietjes de weide naast de boerderij omhoog (en ja, die was op het einde erg steil!).  We volgende de slingerende weg naar boven, in de hoop een mooi(er) uitzicht te hebben of een bank te vinden, maar jammergenoeg stonden we ineens voor een afsluit

Rond 4 uur werd Lotte wakker en riep ze ons.  Ze stelde een heleboel vragen, ging eens naar het toilet, wou naar de bergen en de sterretjes kijken en ging gelukkig verder slapen.  Om 7u30 maakte ze ons definitief wakker.  We aten lekkere pudding en zagen dat het buiten wit zag van de kou. We speelden en knutselden wat en gingen toen naar buiten om te fietsen.  Dat ging alweer een heel stuk beter!  Lotte speelde nog wat in de speeltuin voor we vertrokken naar de parking bij de Hölle waterval.  Daar vertrok vandaag onze wandeling naar de Furtalm Hütte.  We stapten de brug over en begonnen al snel sterk te klimmen.  We volgden wandeling '6', in de rood-wit-rode strepen.  Lotte stapte al heel wat beter, maar was toch nog moe.  We moesten over bruggetjes en grote stenen klauteren.  We hadden een prachtig uitzicht op de bergen.  Na 700 meter stopten we eens (na een ferme klim!) om een koekje te eten.  Niet zo veel later had de zware klim een slachtoffer opgelever

We werden wééral vroeg gewekt door de gillende peuter van de buren.  Lotte stond ook ineens in onze kamer toen het nog donker was, maar gelukkig konden we haar overtuigen om nog wat verder te slapen in haar eigen bedje. Aangezien we er al twee zware wandeldagen hadden opzitten (voor Lotte dan toch), bleven we vandaag op de boerderij.  We knutselden een aftelkalender voor Sint-Maarten, oefenden wat met het fietsen, speelden buiten,...  Na de "ontknoping" van gisterenavond kon ik ook verderbreien aan mijn trui. Lotte was heel moe vandaag en het zeuren en huilen waren navenant, helaas.  Gelukkig kregen we haar in de namiddag zo ver dat ze wat rustte in de zetel, waarna het beter ging.  We gingen nog wat fietsen (toch enkele meters alleen en geen platte katten!) en Lotte mocht daarna nog wat op de trampoline.  Daarna "versierden" we samen de gekochte pizzabodem met champignons, ham en kaas.  Zo'n snelle, quasi-prefab maaltijd smaakt ook wel eens. Na het

We werden opnieuw wakker gemaakt rond 7 uur door het kindje van de buren.  Iets later stond Lotte bij ons in de kamer.  Buiten zag het gras er wit uit door het stevige vriezen.  Na het ontbijt werd er nog gespeeld en geknutseld tot het buiten wat warmer was.  Daarna gingen we naar buiten, om een beetje te oefenen bij het fietsen.  Er reden heel wat tractors op en aan en aan de overkant van de weg waren graafmachines aan het werk...  Lotte was dan ook te afgeleid om goed te kunnen oefenen.  We gingen dus al snel naar de koeien (en de machines) kijken.  Veronika kwam ons vertellen dat we eens naar boven mochten.  Daar zagen we eerst een konijntje zitten, daarna hadden we een goed zicht op de koeien en helemaal achteraan zaten nog 4 kippen. We maakten ons klaar voor de wandeling en reden een dikke 5 minuten tot aan het vertrekpunt.  Daar waren ze bezig met grote werken.  Er werd precies een nieuw dorp uit de grond gestampt.  We moesten ons dus iets voor het echte begi

Lotte was gisterenavond en vannacht een paar keer wakker geworden en klonk als een zeehond.  Zo hoesten, ocharme!  Het was toch een hele opluchting toen ze tegen 8u vrolijk onze kamer binnenkwam en zei dat het toch al beter ging met haar verkoudheid.  Wij lagen ondertussen al zeker een uur wakker, omdat de jongste telg van de buren aan het roepen en gillen was. Toen we opstonden, lagen de bergen te baden in het zonlicht, al was het nog erg koud,  Na het ontbijt speelden we nog een beetje en tenslotte deden we onze warme kleren aan om de kou te trotseren.  Een skibroek kwam er nog niet aan de pas, maar thermisch ondergoed, een muts, sjaal en handschoenen waren wel nodig. Na een korte rit tot bij de sporthal van Stanger trokken we onze wandelschoenen aan en gingen we op pad.  In het begin was het paadje nog niet zo interessant (al passeerden we wel een speeltuin waarmee we Lotte de hele wandeling konden motiveren), maar dat veranderde al snel toen we de kassa waren gepasse

Lotte was al wakker om 6u30. Dat vonden wij nog wat vroeg, maar niet echt te verbazen, want ze was gisteren vroeg in bed gekropen en deze nacht hadden we onze uurwerken moeten aanpassen naar het winteruur. Lotte begon al te spelen, terwijl wij nog wat verder rustten.  Het was nogal slecht weer...  Veel wind, niet warm en veel wolken.  Na het ontbijt begon het te regenen.  Aangezien het vandaag de enige dag was waarop er regen was voorspeld, maakten we er een rustig dagje van.  Er werd heel wat gelezen, met de duplo gespeeld en getekend.  Lotte speelde ook juf voor haar knuffeltjes.  We speelden ook nog wat gezelschapsspelletjes.  Na het eten vertrokken we richting Mühlbach, naar het zwembad.  Onderweg zagen we een prachtige regenboog.  Amper 20 km na het vertrek scheen het zonnetje al en was het 20 graden (tegenover 8 graden in Reisenschuh). We stonden eventjes in de file bij de péage en begonnen aan de klim naar Mühlbach.  We konden maar moeilijk geloven dat we boven op ee