Wim & Sara

Omdat we gisteren uiteindelijk toch laat in ons bedje lagen, waren we nog een beetje moe toen we om 9u gingen ontbijten.  Daarna gingen we terug naar ons huisje om wat extra lagen kleren aan te doen.  Daar moet je dus echt meer dan een kwartier voor uittrekken! Om 10u werden we verwacht bij de hondenkennel om een tocht van 30km te maken, met onze gids van gisteren (Taina), hetzelfde Italiaanse koppel en ook nog een Italiaanse die in de lodge werkte (en echt wel nodig was als tolk).  140 Honden blaften en huilden: "Kies mij, kies mij!"  We kregen elk een papiertje met de naam van vijf honden, die we uit de hokken moesten halen, optuigen en voor de slee spannen.  Wim kreeg Leo, Idia, Indy, Kodiak en Ana; zelf kreeg ik Pirka, Nuget, Snoopy, Frank en Nome.  Jawel, ze hebben alle 140 een naam! Twee van onze husky's (de slimme stuurhonden). Tegen de tijd dat mijn slee klaar was, stond ik al nat in 't zweet.  Er zit nogal kracht achter die beest...

De wekker ging om 8u30. Buiten was het nog heel donker, maar toch begon het wat te schemeren. Na het ontbijt konden we onze extra winterspullen halen. We kregen een dikke overall, handschoenen, wanten, een gezichtsmasker, een dikke muts en warme laarzen. In de voormiddag maakten we een korte wandeling en lazen we nog wat. Als middagmaal kregen we een lekkere zalm-maaltijdsoep.  De Saija Lodge in de sneeuw. Om 13u30 werden we aan de hondenkennel verwacht voor een tocht op de hondenslee achter de husky's. We kregen eerst een uitgebreide uitleg over het gebruik van de slee en daarna mochten we helpen met de honden in te spannen voor de slee.  We mochten de honden mee helpen halen uit hun hok. Die beestjes zijn echt wel heel sterk, je moet ze goed optillen, zodat ze enkel op hun twee achterpoten staan. Als je dat niet deed, gingen zij op wandel met jou, in plaats van omgekeerd.  Gids Taina. Elke slee kreeg vijf honden. Daarna mochten we nog meehelpen...