Wim & Sara

We werden wakker om 8 uur.  Na een ochtendknuffel gingen we al snel ontbijten en om 9 uur vertrokken we naar het busstation om de bus van 9u30 te kunnen nemen naar de Braziliaanse kant van de Iguazú-watervallen.  We stopten al snel om een Argentijnse stempel te krijgen.  Na nog vijf minuutjes rijden moesten we opnieuw uitstappen om een Braziliaanse stempel in ons paspoort te laten zetten.  Een klein uurtje na het vertrek stonden we aan de ingang van het nationale park. Er was heel wat volk bij de ingang, maar het ging snel vooruit.  Eens we binnen waren, moesten we nog eens aanschuiven om een bus te nemen.  De bussen reden constant, dus zaten we al snel op de vlinderbus.  Twintig minuutjes later zaten we bij het begin van de wandeling.  Al snel kregen we een prachtig zicht op de watervallen (ze waren wel tamelijk ver).  Hier en daar konden we een tijdje blijven staan om te genieten van het uitzicht.  De coati's liepen voor onze v...

Rond 8u werden we - na een slapeloze nacht - gewekt door een vrolijk meisje dat gelukkig wel goed geslapen had.  Na wat geknuffel gingen we uitgebreid ontbijten en stapten we naar de terminal om een bus te nemen naar de (Argentijnse kant van de) watervallen. Het was te merken dat het weekend was, want eerst moesten we lang aanschuiven voor de toegangstickets en daarna konden we niet op de trein, omdat die al overvol zat.  Dan maar te voet via de Sendero Verde , net als zoveel andere mensen.  Ook op het Circuito Inferior  was er enorm veel volk.  Metalen loopbruggetjes en trapjes baanden een weg door het regenwoud en gaven ons de kans de watervallen te bekijken vanuit een lager perspectief.  Alweer een prachtig schouwspel, maar wel wat jammer van al dat volk, want dat doet toch wat afbreuk aan de natuurbelevenis.  Mensen verdringen elkaar om de beste foto's (vaak selfies  waarop de watervallen zelfs niet / nauwelijks te zien zijn) te maken ...

Lotte werd al om 7u30 wakker... Te vroeg, maar gelukkig kroop ze nog tot iets voor 8 uur terug in bed voordat ze met ons begon te knuffelen.  We gingen ontbijten in het hotel.  We hadden voor twee personen gevraagd en gelukkig maar, want ze bleven maar met eten komen: pannenkoeken, cake, fruit, tortilla, ... Na het ontbijt maakten we ons klaar om naar het busstation te vertrekken.  Daar moesten we even zoeken naar de bus naar de watervallen, maar al snel konden we een ticket kopen.  De bus vertrok bijna direct daarna en na een halfuurtje kwamen we aan bij de watervallen. Daar moesten we eventjes aanschuiven om onze tickets te kunnen kopen. Toen we binnen waren, registreerden we direct onze tickets voor morgen, want dan komen we terug.  We gingen informatie en foldertjes halen en zochten toen de weg naar het begin van de Sendero Macuco.  We moesten iedereen voorbijsteken bij het treinstation om aan ons pad te beginnen. Al snel moesten w...

We werden vannacht twee keer wakker gebeld omdat er een vals alarm was in onze veranda...  Een goed begin van de vakantie! Lotte kwam ons wakker maken om 7u30.   Vanuit ons bed hadden we al een prachtig zicht op de bergen, die al mooi werden belicht door een stralend zonnetje. We namen rustig de tijd om broodjes te bakken voor het ontbijt.  Mama deed wat oefeningetjes en nam een douche.  Ontbijten konden we buiten op het terras doen.  Zalig! Rond 10u vertrokken we richting de Almbachklamm.  Het was een ritje van ongeveer 7 kilometer.  We trokken onze stapschoenen aan en vertrokken voor een mooie tocht langs de Almbach.  We zagen al snel een watermolen waar stenen tot perfecte bollen worden gemaakt.  Na het betalen van het toegangsgeld kwamen we al snel een reuzengrote vuursalamander tegen.  Lotte haalde haar hartje op en klom er snel bovenop. We stopten al heel snel voor een eerste koekjespauze, maar daarna konden w...