Wim & Sara

Liefde is wonder, je kunt haar niet verzinnen, niet oproepen of organiseren, ze is er, ineens. Je weet niet vanwaar ze komt of waarheen ze gaat, en je voelt ook geen enkel verlangen om dit soort vragen te stellen. Er gebeurt iets. En áls het gebeurt,heb je het gevoel dat het gebeuren móest, en dat niets en niemand het had kunnen tegenhouden. Om half vier kom je haar tegen, en ze blijft een levenlang je toeverlaat. Om vijf voor halfvier, wist je nog van niets. - Toon Hermans -

Zonder verhalen over wat er allemaal mis kan gaan (en daadwerkelijk mis gaat) kan een mens toch niet trouwen, dus na het verhaal van de drukker en de kleding: hoe het aquarium leegstroomde en ei zo na de misboekjes verzoop. In onze living stond tot voor kort een aquarium.  Dat aquarium heeft jaren op mijn kamer gestaan bij mama en papa, en is  vorig jaar succesvol mee verhuisd vanop ons appartementje tot in ons huisje.   Een tijdje geleden hadden we de visbak nog volledig uitgekuist en we waren tevreden over het resultaat - en de visjes ook.  Maar maandagochtend merkten we dat er een viertal cm water was verdwenen.  Een plasje water strekte zich van het aquarium langs het boekenrek uit tot aan de glazenkast.  De beslissing was rap genomen: vissen eruit, water eruit, vissen verhuizen naar het aquarium van papa,...  We waren opgelucht dat het nu was gebeurd en niet als we op huwelijksreis waren.  Maar er stonden wel een aa...

Zaterdag was eindelijk de dag aangebroken, waarop ik mijn trouwkleed nog eens mocht gaan passen; de dag waarop ik alweer vooruit mocht dromen over "onze dag".  Maar helaas, naarmate de rits verder naar boven werd getrokken, werd ik alsmaar verder ingesnoerd, tot het ronduit ongemakkelijk werd.  Verontwaardigd keek ik de mevrouw van de winkel aan en ontkende in alle toonaarden dat ik ook maar één gram was aangekomen. Ze wist onmiddellijk te vertellen dat ze had getwijfeld bij het inleggen van het kleed en dat ze het dus te smal had gemaakt.  Hoewel het dus niet aan mij lag, was het kwaad natuurlijk al geschied, want ik voelde me nog de ganse dag ronduit dik.  En de sterke overtuiging dat Wim het zeker en vast heel mooi zou vinden, brokkelde natuurlijk ook al een beetje af.  Gelukkig kunnen de naden weer losgemaakt worden. Natuurlijk hebben we er nog de hele dag om gelachen en telkens ik iets at werd er natuurlijk gezegd dat ik moest oppassen,...

Hoe goed georganiseerd een mens de dingen probeert aan te pakken, soms komen er onvoorziene omstandigheden om het hoekje loeren.  Zo was er in augustus al ons akkefietje met de drukker (twee weken wachten op het drukwerk vonden we er toch over, aangezien het maar een week had mogen duren), maar het verhaal van afgelopen dinsdag mag toch ook verteld worden. Mijn aanstaande echtgenoot - oh, wat klinkt dat goed - had al een paar maanden geleden samen met moemoe een kostuum uitgekozen voor zichzelf en voor de mannen van de suite.  Rond deze periode moesten we dan maar eens terugkomen met iedereen om de maten op te nemen en dan zou alles wel in orde komen.  Dus: gebeld naar de winkel, afspraak gemaakt ("we zijn in verlof tot en met de elfde, maar kom maar op dinsdag 7 september om 19u").  Iedereen opgetrommeld en om 19u stonden wij netjes op de dorpel met de hele hoop; winkel toe, niemand nam de telefoon op - wij terug naar huis (na een half uur wachten...