Wim & Sara

We werden opnieuw wakker gemaakt rond 7 uur door het kindje van de buren.  Iets later stond Lotte bij ons in de kamer.  Buiten zag het gras er wit uit door het stevige vriezen.  Na het ontbijt werd er nog gespeeld en geknutseld tot het buiten wat warmer was.  Daarna gingen we naar buiten, om een beetje te oefenen bij het fietsen.  Er reden heel wat tractors op en aan en aan de overkant van de weg waren graafmachines aan het werk...  Lotte was dan ook te afgeleid om goed te kunnen oefenen.  We gingen dus al snel naar de koeien (en de machines) kijken.  Veronika kwam ons vertellen dat we eens naar boven mochten.  Daar zagen we eerst een konijntje zitten, daarna hadden we een goed zicht op de koeien en helemaal achteraan zaten nog 4 kippen. We maakten ons klaar voor de wandeling en reden een dikke 5 minuten tot aan het vertrekpunt.  Daar waren ze bezig met grote werken.  Er werd precies een nieuw dorp uit de grond gestampt.  We moesten ons dus iets voor het echte begi

Lotte was gisterenavond en vannacht een paar keer wakker geworden en klonk als een zeehond.  Zo hoesten, ocharme!  Het was toch een hele opluchting toen ze tegen 8u vrolijk onze kamer binnenkwam en zei dat het toch al beter ging met haar verkoudheid.  Wij lagen ondertussen al zeker een uur wakker, omdat de jongste telg van de buren aan het roepen en gillen was. Toen we opstonden, lagen de bergen te baden in het zonlicht, al was het nog erg koud,  Na het ontbijt speelden we nog een beetje en tenslotte deden we onze warme kleren aan om de kou te trotseren.  Een skibroek kwam er nog niet aan de pas, maar thermisch ondergoed, een muts, sjaal en handschoenen waren wel nodig. Na een korte rit tot bij de sporthal van Stanger trokken we onze wandelschoenen aan en gingen we op pad.  In het begin was het paadje nog niet zo interessant (al passeerden we wel een speeltuin waarmee we Lotte de hele wandeling konden motiveren), maar dat veranderde al snel toen we de kassa waren gepasse

Lotte was al wakker om 6u30. Dat vonden wij nog wat vroeg, maar niet echt te verbazen, want ze was gisteren vroeg in bed gekropen en deze nacht hadden we onze uurwerken moeten aanpassen naar het winteruur. Lotte begon al te spelen, terwijl wij nog wat verder rustten.  Het was nogal slecht weer...  Veel wind, niet warm en veel wolken.  Na het ontbijt begon het te regenen.  Aangezien het vandaag de enige dag was waarop er regen was voorspeld, maakten we er een rustig dagje van.  Er werd heel wat gelezen, met de duplo gespeeld en getekend.  Lotte speelde ook juf voor haar knuffeltjes.  We speelden ook nog wat gezelschapsspelletjes.  Na het eten vertrokken we richting Mühlbach, naar het zwembad.  Onderweg zagen we een prachtige regenboog.  Amper 20 km na het vertrek scheen het zonnetje al en was het 20 graden (tegenover 8 graden in Reisenschuh). We stonden eventjes in de file bij de péage en begonnen aan de klim naar Mühlbach.  We konden maar moeilijk geloven dat we boven op ee

Na een veel te korte nacht werden we om 3u brutaal wakker gemaakt door onze opdringerige wekker.  Met kleine oogjes sloften we naar de badkamer.  Op straat (en dus ook in onze gang) was het pikdonker.  Zo zalig dat ze 's nachts de lichten doven in onze straat!  Al loop je wel tegen een muur van licht aan als je aan de steenweg komt. Lotte was nog vast aan het slapen toen we haar kamertje binnen kwamen, maar ze stond wel monter en blij op, klaar om aan de vakantie te beginnen!  Tegen 3u35 staken de laatste spullen in de auto en konden we aan de lange rit beginnen.  Op zich valt 925km wel mee, maar we hadden wel veel file onderweg.  Zo veel wegenwerken! Gelukkig werden we onderweg bezig gehouden door een zingende / vertellende / wijzende / vragende kleine meid op de achterbank.  Het zonnetje scheen en we kregen steeds meer bergen te zien.  Toch altijd betoverend, zo'n berglandschap! Via Brenner reden we (met de vlam in de pijp) de grens met Italië over, waar alles tw