Wim & Sara

We sliepen tamelijk lang uit en nadat we hadden ontbeten buiten op het terras, maakten we ons klaar om naar de Gorge de la Méouge te vertrekken.  We stopten bij de bakker in Revest-sur-Bion en reden over de Col du Négron.  Er leek niet veel water in de Méouge te staan.  We parkeerden ons op een kleine parking en zaten al snel aan de Méouge, waar we genoten van een picknick. Daarna gingen we in het verfrissende water, waar de vissen zoentjes gaven aan onze voeten.  Mama genoot van het water en Lotte en ik spetterden elkaar nat. Rond 15 uur reden we verder naar de hoofdparking van de Gorge de la Méouge (5km verder), maar daar was het zo druk dat we toch maar doorreden.  We keerden terug via Sisteron.  Terug in het huisje genoten we van het mooie weer.   Lotte kroop rond 19u30 in bed.  Daarna ging ik nog lopen.   Het is hier echt niet plat en veel van de beklimmingen waren op losse stenen, zodat ik echt geen grip had.  Intussen wa...

We sliepen lekker uit en na het ontbijt puzzelden we gezellig.  Niet dat het slecht weer was, nee, we hadden gewoon zin in lekker niks doen.  Kort voor de middag ging ik een uurtje lopen (het is hier ook niet plat!), met een lekker stukje single track  door het bos.  Heerlijk!  Toen ik terugkwam, trof ik mijn schatjes aan in de tuin, met de rolmeter, want ze waren aan het petanquen.  Eigenlijk ontbrak enkel de pastis. Na een picknick in de schaduw, ging Wim lopen, terwijl Lotte en ik met de knuffels speelden.  Ik moest soms doen alsof ik sliep en ik moet toegeven dat het soms moeilijk was niet helemaal in mijn rol op te gaan... Toen Wim terug was, gingen we een frisse duik nemen in het zwembad, waar we een kruising speelden tussen waterpolo, handbal, tennis (maar dan met van die grote plankjes om mee te drijven) en ongetwijfeld nog een aantal andere, minder bekende sporten. Na onze douche begonnen we stilaan met valiezen inpakken en de auto inladen, wa...

Aangezien we om 11u uit het huisje moesten, hadden we de wekker maar gezet om 9u, zodat we rustig de tijd konden nemen om te ontbijten en de auto in te laden (in in Lotte haar geval: te schommelen en haar reisdagboekje te vullen). We reden naar het strand Les Rosaires, dat helaas een stuk toeristischer was dan de stranden van de voorbije dagen.  Maar er was méér dan plek genoeg om ons picknickdekentje te spreiden op een droger stuk zand.  Hier lagen veel mooie schelpen, die we toch écht niet konden laten liggen ( allez , ik toch niet). Na een paar uurtjes schelpen zoeken, zandkastelen bouwen, picknicken, pootje baden,... reden we naar Langoëlan, waar we even na 16u toekwamen. Na de rondleiding door ons yurt-achtig huisje, laadden we snel de auto uit en haastten we ons naar het zwembad.  We realiseerden ons dat we de zonnecrème bij het zwembad van het vorige huisje hadden laten staan.  Spijtige zaak met zo'n brandende zon (morgen naar de winkel dus!). We speelden met ...

Na onze exploten van gisteren, hadden we vandaag wel een rustige dag verdiend, vonden we.  Het was dan ook al kwart na tien toen we eindelijk uit bed rolden... Na een lekker puddingontbijt, gingen we naar de Super-U om boodschappen te doen.  Deze winkel maakte een betere/veiligere indruk: ontsmette karren, het personeel en (het merendeel van) de klanten droegen een mondmasker (en er waren maar weinig neuzen zichtbaar). Bij het huisje genoten we in de zon van ons middagmaal en daarna reden we - alweer op de tonen van Bart Peeters (Lotte is hevige fan) - naar de menhir van Champ-Dolent.  Tussen de maïsvelden verrijst er een smalle "steen" meer dan 9m de hoogte in, de grootste menhir van Amorica.  Obelix was hier... en wij ook! Terug bij het huisje stippelde Wim een loopparcours uit en terwijl ik ging lopen, gingen hij en Lotte lekker in het zwembad.  Toen ik terug was, haastte ik mij in mijn bikini, zodat ik ook in het (koude) water kon.  Nu ging Wim lopen en...

Lotte was al wakker om 6u30. Dat vonden wij nog wat vroeg, maar niet echt te verbazen, want ze was gisteren vroeg in bed gekropen en deze nacht hadden we onze uurwerken moeten aanpassen naar het winteruur. Lotte begon al te spelen, terwijl wij nog wat verder rustten.  Het was nogal slecht weer...  Veel wind, niet warm en veel wolken.  Na het ontbijt begon het te regenen.  Aangezien het vandaag de enige dag was waarop er regen was voorspeld, maakten we er een rustig dagje van.  Er werd heel wat gelezen, met de duplo gespeeld en getekend.  Lotte speelde ook juf voor haar knuffeltjes.  We speelden ook nog wat gezelschapsspelletjes.  Na het eten vertrokken we richting Mühlbach, naar het zwembad.  Onderweg zagen we een prachtige regenboog.  Amper 20 km na het vertrek scheen het zonnetje al en was het 20 graden (tegenover 8 graden in Reisenschuh). We stonden eventjes in de file bij de péage en begonnen aan de klim naar Mühlbach....

Lotte werd pas een eerste keer wakker iets voor 7 uur.  Pas tegen 8 uur kropen we uit bed.  We gingen ontbijten in het restaurantje naast ons hotel.  Voor 8 dollar kregen we een lekker bordje met ei, worstjes, boterhammetjes en rösti.  Na het ontbijt speelde Lotte nog een tijdje in ons hotelkamertje. Om 10u40 vertrokken we onder een bewolkte hemel (17 graden) richting Visalia.  Het eerste deel van de weg was de weg die we gisteren hadden genomen.  Al snel reden we onder een stralend zonnetje door een grote vlakte, waar ondanks de hitte en de droogte veel aan landbouw werd gedaan.  Volgens onze GPS was de maximale snelheid 55 mijlen per uur, maar de meeste Amerikanen dachten daar duidelijk anders over (ook de vrachtwagenchauffeurs). Aangezien er echt nergens een parking of een mooi plekje om te eten te bespeuren was, parkeerden we ons bij een winkelcentrum om daar te picknicken in de verzengende hitte (37 graden!).  Een halfuurtje na he...