Wim & Sara

Nadat ik om 3 uur was wakker geworden, was het nogal moeilijk om weer in slaap te vallen.  Om 7 uur kropen we uit bed en gingen we al eens op verkenning naar de zee.  Het was er al heel druk.  We zagen pelikanen en fregatvogels en hoorden het bizarre geluid van de zwarte langstaarttroepiaal.   Het ontbijt om 8u40 was heel lekker.  Na een lekkere portie fruit (met ananas!) kregen we nog een eitje.  We laadden onze enige valies in en reden naar Cobá.  Na een vlotte rit, buiten de enorme vluchtheuvels in de dorpen en wat aanschuiven aan de péage, kwamen we rond 12 uur aan in Cobá. Daar aten we eerst, en genoten we van een lekkere mocktail.  Daarna trokken we binnen in de archeologische site.  De gidsen, fietsen en de driewielers lieten we staan.  We liepen eerst richting de Grupo Nohoch Mul, een hoge piramide van 42m hoog.  De ruïnes in Cobá liggen in de jungle, dus waren ze niet altijd in hun geheel te zien.  Het was wel tof om alle resten te kunnen zien in de jungle. We zagen een pracht

Vandaag was het dan eindelijk de dag waarop beginnen aan onze langverwachte (eclips)reis naar Mexico.  Toen we erover begonnen te dromen, was er van ons Lotteke nog lang geen sprake... Om kwart voor 7 ging de wekker al af.  Met kleine oogjes maar veel goesting  sprongen we uit bed.  Nauwelijks drie kwartier later, met paaseieren (en -konijnen) in onze buik, zaten we al bij omi & opi in de auto, op weg naar het station van Tienen.  Met veel gewuif spoorden we met een vroegere trein naar Brussel-Zuid.  Daar kwamen we ruimschoots op tijd aan om rustig in te checken voor onze vlucht (per trein) naar Parijs en dan rechtstreeks naar Cancún.  We waren blij dat we onze valiezen mochten inleveren: geen zwaar gesleur meer. Netjes op tijd vertrok de Thalys, met ons erop, richting Paris Charles de Gaulle.  Maar toen we in Lille halt hielden, bleken we technische defecten te hebben, waarover zeer summier werd gecommuniceerd en die uiteindelijk voor anderhalf uur vertraging zorgden.  Heel wat re