Wim & Sara

Om 4u45 ging de wekker al. We maakten ons snel klaar en trokken de straat over naar de luchthaven. Het duurde nogal voor we de tickets eindelijk hadden. Er stonden wel machines, maar die waren zo ingewikkeld dat er twee personeelsleden bij elke machine stonden. Eigenlijk moest alles toch nog manueel gebeuren. We gingen in de lange rij staan voor de douane en de security. Aan de douane slaagden ze er in om het plastiekje uit Sara's pas te trekken. Gelukkig was dat geen probleem en waren we al snel door de security. We kochten twee flesjes water met de laatste cordoba's. Na het boarden was er opnieuw een security controle. Die hadden we niet verwacht en aangezien water als een gevaarlijk explosief wordt aanzien, moesten we ons pas gekocht water achterlaten. De vlucht vertrok mooi op tijd. We kregen wel wat te drinken, maar een ontbijt was er blijkbaar niet voorzien. Op tijd kwamen we aan in Houston. Daar kwamen we verrassend snel door de immigratie. Voor

Het was erg warm vannacht.  Het open raam zorgde voor wat verkoeling, maar ook voor het irritante heen en weer wapperen van ons muskietennet.  Toch maar venster toe.  Toen de wekker om 7u30 afliep, lagen we al een tijdje wakker.  We lieten ons uit bed glijden en begonnen alvast onze spullen bij elkaar te zoeken (want om 10u moesten we uit onze cabaña).  Iedereen had precies een luie dag, want buiten bazin Anna was er niemand bij het ontbijt. Na het ontbijt en het betalen van de rekening, pakten we onze rugzakken en gingen we nog een paar uurtjes op ons bankje langs het strand zitten, met een boekje in het zonnetje. Tegen half 11 stapten we naar het dorpje, waar we in café Tranquillo een caipirinha dronken met nachos met guacamole en quesadillas con queso.  Ze waren daar inderdaad heel erg "tranquillo": de diensters sleften op hun dooie gemak door de zaak (haast en spoed is zelden goed) en alles ging traag, maar het wa

Toen we rond 7u30 opstonden. was het bewolkt en was er heel veel wind. Na de lekkere eitjes bij het ontbijt, kropen we in de hangmat en ligzetel aan onze kabine, om wat te lezen en de foto's te downloaden. We wandelden wat langs de zee, lazen wat en rustten. Rond 13u30 kregen we lekkere pasta te eten en na het eten gingen we gewoon door met rusten, lezen, genieten van de zee en het mooie weer, ... Het prachtige Little Corn Island. Rond 17u30 trokken we naar het dorp (aan de andere kant van het eiland). We zochten en vonden een restaurantje. We bestelden een caipiriña en aten gegrilde kreeft, met zicht op zee. We dronken nog een caipiriña en keerden in het donker terug naar Derek's Place. We liepen bijna verkeerd, maar dankzij de gps hadden we dat snel door. We zagen enkele padden, hagedissen en vuurvliegjes. Al snel waren we terug in onze kabine, waar we snel in het (te) warme bed kropen. Lekkere kreeft.

Je moet hier wennen aan de golven die breken op het strand en aan het ruisen van de bladeren waaruit het dak van onze hut is opgebouwd.  Binnen lijkt het alsof het stormt, maar niets is minder waar. Paradijselijk Little Corn Island. Om 7u30 ging de wekker: tijd om effectief op te staan, want wakker waren we al een tijdje.  We kregen een lekker ontbijtje met omelet, watermeloen en heerlijk geroosterd brood met een achterliggende smaak van kokosmelk.  Tegen de tijd dat alles opgesmuld was, waren de wolkjes verdreven en scheen de zon volop.  Via het strand en kleine paadjes wandelden we naar The Village (aan het andere eind van het eiland), goed ingesmeerd, maar domweg water vergetend. Het leven is hier zo anders dan thuis.  De enige wielen op dit eiland zijn van kruiwagens en een occasionele fiets.  Tijd heeft geen belang.  De uren verstrijken hier zonder dat je er de vinger op kan leggen waar ze nu eigenlijk naartoe zijn.

We moesten heel vroeg opstaan (4u15), want om 6u15 zou het vliegtuig naar Big Corn Island vertrekken. Toen we om 4u45, 1u30 voor het vertrek aankwamen op de luchthaven, was er nog niet veel te zien. Voor de nationale vluchten was er een klein gebouwtje, met 2 counters. Rond 5u kwam er eindelijk iemand en al vlug hadden we onze bagage ingeleverd, hadden we onze tickets voor de terugvlucht en kregen we grote, blauwe, kartonnen rechthoeken als tickets voor onze vlucht. Onze tickets voor de vlucht naar Little Corn Island. Voor we door de security konden, moesten we eerst nog een tax betalen. Hiervoor werd een nieuwe rij aangemaakt, zodat er nu drie rijen kriskras door elkaar stonden. De vrouw die verantwoordelijk was om deze tax te innen, had zich blijkbaar overslapen, want ze kwam pas na een ganse tijd wachten aan. Toen ze er eindelijk was, hadden we snel het bewijs van de tax en konden we door de security. Die stelde niet zo veel voor. De computer moest niet u

We hadden vannacht allebei niet zo goed geslapen (het was zo warm in onze kamer), dus het was wat later toen we opstonden (rond 8u).  We genoten rustig van ons ontbijtje (na een verfrissend zwempartijtje) en daarna kropen we gezellig in een hangmat om het thuisfront een mailtje te sturen en wat foto's voor hen te selecteren. Even voor de middag zochten we de laatste spullen bij elkaar.  Uit Wim z'n rugzak steekt onze hangmat een heel stuk uit.  De lege ruimte is opgevuld met onze stinkende vuile was.  Dat gaat plezant zijn als we die thuis opendoen.  In mijn rugzak steken onze spullen voor de volgende bestemming: Little Corn Island. Bij check-out regelden we ons vervoer naar de luchthaven van Managua (daar hebben we een hotel geboekt) en lieten we onze rugzakken achter, zodat we nog even het stadje in konden.  We vonden een gezellig restaurantje met lekkere cocktails (piña colada en mojito) en lekkere tapas.  En wegens

We lagen al wakker rond 6u, maar door de ventilator en de airco wat aan te zetten, konden we toch blijven rusten tot 7u30. Na het uitgebreide ontbijt (waar we ook nog de empanada van gisteren opaten) stonden we om 9u klaar voor onze tocht naar Masaya. Onze gids vandaag was Frank en ook Julie ging mee. Na een halfuurtje rijden waren we al bij de vulkaan in Masaya. We kregen eerst een rondleiding in een mooi museum, daarna reden we door naar de top van de vulkaan. Een drive-in vulkaan dus. De auto's moeten daar parkeren met de voorkant naar de uitgang, om in geval van een uitbarsting zo snel mogelijk weg te kunnen. De Masaya-vulkaan. De vulkaan was echt spectaculair. Je kon de overkant niet zien, omdat er nogal veel rook uit de krater kwam. De laatste uitbarsting was op 30 april, dus de vulkaan is nogal actief. Er was ook enorm veel wind, wat het allemaal nog wat ruwer maakte. We wandelden een beetje (met veiligheidshelm op ons hoofd) en trokken daarna

Even na 6u waren we allebei al klaarwakker: te warm, te veel licht,...  Een frisse duik in het zwembad bracht de nodige verkoeling.  We moesten wel muisstil zijn, want het was nog vroeg en alle kamers geven uit op het zwembad. Vanaf 7u30 konden we ontbijten, wat eigenlijk "laat" is volgens onze uren van opstaan.  We namen ruim de tijd om van een rustig ontbijtje te genieten.  Daarna trokken we het stadje in en kuierden we wat rond in de gezellige straatjes,  De keren dat ons een taxirit of rit met paard en kar werden aangeboden, zijn niet te tellen.  We gingen ook naar de bank om wat geld te wisselen.  Je moest hier wel door een metaaldetector (die weliswaar langs alle kanten piepte) en Wim moest zijn fototoestel afgeven, maar hier geraakten we tenminste alletwee (en met rugzak) binnen. Daarna hadden we alweer verkoeling nodig en sprongen we nog eens in het zwembad.  We keerde nog heel even terug naar de stad, voor we

Toen de wekker om 4u00 afging, voelde ik me nog heel moe. De taxi zou er zijn om 4u30, maar om 4u20 werd er al op onze deur geklopt. We maakten snel de rest van onze valies en sprongen in de taxi. Aan het busstation was het nog heel rustig. Rond 5u15 mochten we onze valiezen inleveren. Daarna moesten we nog eens aanschuiven om de documenten voor de grensovergang af te halen. We vulden de documenten in en al vlug zaten we op de Tica-bus, die iets na 6u vertrok. De bus was tamelijk luxueus (niet zo luxueus als in Peru) en reed vlotjes door. Rond 8u00 konden we naar een eerste film kijken : Johny English Reborn. Door naar de film te kijken, ging de tijd een stuk sneller vooruit. Daarna kregen we nog een tweede film, over iemand die een zoo overneemt. De film was nog bezig toen we aan de grensovergang kwamen. Iedereen moest de bus uit, in de rij gaan staan (in de gietende regen!) om dan uiteindelijk een papiertje af te geven en een Costa Ricaanse stempel te krijge

Om 6u werden we gewekt met de tonen van "Welcome to the jungle".  Nochtans laten we vanaf vandaag de jungle achter ons.  Na een copieus ontbijt (fruit, omelet en verloren brood) vertrokken we iets na 7u uit Casa Horizontes en een halfuurtje later namen we met o.a. Johannes en Renate het bootje naar Sierpe.  Onze rugzakken werden aan boord gedragen.  Wij waadden op blote voetjes door de zee tot aan het bootje.  Toen we neerploften, voelden we nog goed dat de trip van gisteren erg hobbelig was.  Toen we door de mangroves voeren, zag ik een wasbeertje naar beneden kruipen. Bahía Drake. Aangekomen in Sierpe namen we met Renate en Johannes de taxi tot aan het hotel waar ze hun auto hadden achtergelaten.  Daar wisselden we de enorme hoeveelheid foto's van Corcovado uit.  De Duitsers waren zo vriendelijk om ons met de auto tot in Palmar Norte te brengen.  Het lange wachten op de bus van 15u01 kon beginnen.  We wandelden wat rond, aten iets en z

Om 4u15 ging de wekker, want we zouden vandaag een ochtendwandeling maken. Na het wegjagen van de mieren die in Sara haar slaapzak waren gekropen, waren we iets na 4u30 klaar om te vertrekken. Het was gelukkig droog, want het had de hele nacht geregend. Het was nog donker toen we vertrokken, dus zochten we met onze zaklamp naar diertjes. We zagen enkele padden, kikkers, insecten, spinnen en vogeltjes. Het werd snel klaar en rustten eventjes aan het strand. Daar zagen we in de verte een krokodil zwemmen. Een pad tijdens onze ochtendwandeling. Om 6u30 waren we terug in het ranger station en konden we genieten van een lekker ontbijt (rijst, bonen, spek en eieren). Na het ontbijt gingen we onze spullen pakken en rond 8u30 waren we opnieuw aan het wandelen. We zagen veel vogeltjes en indrukwekkende bomen. Op een bepaald moment hoorden we een enorm geschreeuw van een spider monkey. Blijkbaar was dit de alarmschreeuw en zou dat kunnen betekenen dat er een grote k

"Today is going to be puma day".  Profetische woorden van de gids.  Rond 5u werden we gewekt door het gebrul van een bende howler monkeys en het kabaal van de bende Belgen in de kamer naast ons.  Een uurtje later ging onze wekker af en maakten we ons klaar voor het ontbijt ( rice and beans natuurlijk).  Tegen half 9 vertrokken we voor een wandeling van meer dan 8u.  Best wel zwaar met zo'n warmte en vochtigheid. Al snel moesten we door de Rio Claro waden, een rivier die (toen) tot halverwege onze kuiten kwam.  Daarom moesten we dus onze sandalen meenemen... We werden de hele dag verwend met de mooiste vogels, aapjes ( spider monkeys , howler monkeys ), coati's, een hertje,... Op een bepaald moment liep ik met de gids voorop (de anderen waren nog in Johannes zijn boek aan het zoeken naar de trogon die we zonet hadden gezien), toen hij ineens stilhield en wees naar het enige dier dat ik van de eerste keer zag.  Op de grond lag - heel rustig (mi

De wekker stond om 5u00, want om 6u00 zouden we vertrekken naar Corcovado. We aten eerst nog een lekker en uitgebreid ontbijt bij Pedro en Yami en iets voor 6u stonden we op de vertrekplaats. We maakten kennis met Johannes en Renate, de twee Duitsers die ons op de tocht naar Corcovado zullen vergezellen. Om 6u15 kwam ook Kenneth, onze gids en tegen 6u30 zaten we op de boot. De golven waren wat hoger dan eergisteren, maar al bij al was het nog altijd een rustig boottochtje. We zagen twee zeeschildpadden (Olive Ridley) die aan het paren waren. Twee Olive Ridley zeeschildpadden. Na de aankomst (iets na 8u), zagen we al vlug enkele mooie vogels (pelikanen, toekan, ...). We hoorden ook het enorm luide gebrul van de brulapen. Iets later begon het hard te regenen, dus haastten we ons naar het Sirena Ranger Station. We kozen een kamer uit en gooiden onze rugzakken daar. Toen we vertrokken voor de eerste wandeling, was het al gestopt met regenen. We zagen al sne

We werden vanmorgen rond half zes gewerkt door een troep aapjes, waarschijnlijk die van gisterennamiddag.  Even later stonden we op, omdat we wilden gaan kijken of de snorkeluitstap naar Caño Island zou doorgaan, maar er was niemand.  We kregen van Yami een copieus ontbijt: een bord fruit (banaan, watermeloen, ananas en papaya) en een omelet.  Tegen de tijd dat de "rice and beans" op tafel stonden, hadden we al lang geen honger meer. "Room with a view", heet dat.  Omdat de snorkeluitstap eventueel om 7u kon beginnen, keerden nog 'ns terug.  Er was nog steeds niemand te zien, dus besloten we maar om een wandeling te maken. Bahía Drake Onderweg kwamen we vooral veel hagedisjes tegen, maar jammer genoeg geen aapjes of zo.  Dat wandelen ging trouwens aan een slakkengangetje.  Het is hier zo warm en vochtig dat zelfs de inwoners van Bahía Drake erover klagen.  We kwamen ook nog het Duitse gezin tegen, waarmee we gisteren die hobbelige b

We stonden om 7 uur op, pakten alles in en trokken naar het centrum, op zoek naar de plaats waar de bus naar Sierpe ons moest oppikken.  Op de plaats waar het busstation volgens 'The Rough Guide' moest zijn, was er niet veel te zien.  We vroegen dus wat rond en al tamelijk snel vonden we de bus, goed op tijd om de bus van 8 uur te kunnen nemen. Om 8u30 waren we al in Sierpe.  Daar aten we wat, zagen een Ctenosaurus en enkele Scarlet Macaws.  Aan het haventje probeerden we te weten te komen hoe we in Bahía Drake konden raken.  Al snel vertelde er iemand dat de boot om 11u30 zou vertrekken.  Maar hoe we zeker konden zijn dat we effectief op de boot zouden raken, kon niemand ons vertellen. Een Ctenosaurus. Tegen 11u15 zijn we dan maar op de kade gaan staan een probeerden we een boot te versieren.  Op de eerste twee boten mochten we niet op, gelukkig op de derde wel. Al snel zaten we in mooie mangroves.  Iets later, net voor we aan de zee kwamen, we

Vandaag hadden we een lange busrit voor de boeg: van San José helemaal tot in Palmar Norte.  Toen we om 7u20 opstonden, was het enorm aan het regenen (al viel het nog mee in vergelijking met de apocalyptische regen in Tortuguero).  Na een karig ontbijt (geen rice & beans, maar vies melkbrood), stapten we naar het busstation en gelukkig viel er toen nog slechts af en toe een druppel.  Het was alweer een typisch Latijns-Amerikaanse busrit.  Het vertrek: even chaotisch als altijd.  Vele perrons, maar geen aanduidingen over welke bus waar zou vertrekken en om hoe laat, onduidelijkheid over wat te doen met onze rugzakken,... Even na 8u30 vertrokken we voor een busrit die 5u30 had moeten duren.  Het werd uiteindelijk een busrit van 8u.  In Buenos Aires moest iedereen van de bus af en zouden we een halfuur blijven staan.  Maar we bléven daar maar staan.  Uitleg werd er niet gegeven.  We begonnen al ernstig te overwegen om een taxi te nemen voor de laatste 60km, maar

We werden om 7 uur aan het ontbijt verwacht, dus echt lang konden we niet slapen deze nacht.  Toen we opstonden scheen het zonnetje mooi.  Na het ontbijt gingen we nog wat wandelen om onder andere een foto te maken van de boosters van een raket die daar zijn aangespoeld het voorbije jaar.  We zagen een bewegende (!) luiaard en ook een hele mooie trogon, voor we in de boot stapten. Stukken van een rakettrap. Een trogon. De boot ging tamelijk snel, maar toch zagen we nog tamelijk wat beestjes : vogeltjes, hagedissen, rivierotters en 4 krokodillen. Na de bootrit moesten we nog eventjes op de bus wachten.  Deze bracht ons snel naar de eetplaats.  Na een lekker maaltje (onder andere rijst met bonen), namen we afscheid van een deel van onze groep, onder andere de twee sympathieke Nederlanders (jaja, ze bestaan!) die op huwelijksreis zijn (Shirley en Vincent). Rond 14u15 kwamen we aan in ons hostel in San José.  We trokken de stad in om tickets voor de bus

Normaal gezien zouden we rond 5u40 met de boot vertrekken om beestjes te zoeken, maar het was al uren aan het regenen en het einde van de regenbui was nog niet in zicht.  We konden dus terug in bed kruipen en zouden rond 8u vertrekken.  Maar de regen en het oorverdovende gedonder bleven aanhouden.  Het was eigenlijk al moeilijk om de wekker te horen.  Het arme hondje van de lodge stond te trillen op zijn pootjes. Zondvloed in Tortuguero. Tegen 9u (na het ontbijt en een filmpje over Tortuguero) was het minder aan het regenen en konden we eindelijk vertrekken, allemaal in poncho. Gelukkig werd het regenen druppelen en kwam de zon er zelfs door.  Tijdens het boottochtje zagen we verschillende kaaimannen, slangenhalsvogels, aapjes (red howler monkeys), vleermuizen,...  Zelfs toucans en macaws kregen we te zien. Merkwaardige neusvleermuis. Terug bij de lodge kreeg iedereen rubberlaarzen voor een wandeling door de jungle. 

We hadden de wekker gezet om 5u50, maar werden al vroeger wakker door enkele zatte lawaaimakers.  Toen Sara zich eens boos maakte, werd het eindelijk stil. Om 6u20 wachtte een busje ons op.  We pikten nog wat extra mensen op, maar al snel waren we vertrokken richting Tortuguero. Rond 8 uur stopten we voor een uitgebreid Costa Ricaans ontbijt (rijst, bonen, eieren, worstjes, vers fruit, ...). Achter het gebouw was er een vlindertuin, waar we veel grote, mooie en kleurige vlinders konden zien.  Op een bepaald moment vloog er één op mijn pet, waarna Sara de vlinder op  haar hand nam.  Toen die vlinder eindelijk weg was, konden we onze reis verder zetten. Onderweg zagen we enkele beestjes : de twee-tenige luiaard, een iguana, een Jesus-Christ lizard, vogeltjes, ... Luiaard. Het laatste deel van de trip was over een aarden weggetje.  We mochten de bagage overladen in een boot en al snel zagen we een grote krokodil.  We zagen vanop de boot ook iguana's,

Om 6u stonden we op en merkte ik dat het mooi weer was, ook al klonk het - met de gordijnen nog toe - alsof het aan het stormen was.  Na een warme douche (zonder gevaar voor elektroshocks), gingen we ontbijten: pannekoeken en rijst met bonen.  Tegen 7u werden we opgepikt voor een ochtendwandeling.  Onze groep was een beetje te groot (we waren met ca. 10 man) en echt veel beestjes zagen we niet, maar het was toch de moeite waard.  De jungle was erg dicht en dat maakt het natuurlijk niet gemakkelijk om beestjes te vinden, maar de gids wist ons toch een paar aapjes ( capuchin monkeys ) en twee slangen aan te wijzen. Bothriechis lateralis. Aansluitend bezochten we nog het kolibricentrum, waar deze beestjes worden gelokt met gewoon water.  We waren allebei echt onder de indruk, wat ook te merken is aan het aantal foto's en filmpjes die we hebben gemaakt. Kolibri. Nadat we terug waren gebracht naar ons hotel, wandelden we naar het centrum van Santa Elena o