San José - Granada

Toen de wekker om 4u00 afging, voelde ik me nog heel moe. De taxi zou er zijn om 4u30, maar om 4u20 werd er al op onze deur geklopt. We maakten snel de rest van onze valies en sprongen in de taxi.

Aan het busstation was het nog heel rustig. Rond 5u15 mochten we onze valiezen inleveren. Daarna moesten we nog eens aanschuiven om de documenten voor de grensovergang af te halen. We vulden de documenten in en al vlug zaten we op de Tica-bus, die iets na 6u vertrok.

De bus was tamelijk luxueus (niet zo luxueus als in Peru) en reed vlotjes door. Rond 8u00 konden we naar een eerste film kijken : Johny English Reborn. Door naar de film te kijken, ging de tijd een stuk sneller vooruit. Daarna kregen we nog een tweede film, over iemand die een zoo overneemt. De film was nog bezig toen we aan de grensovergang kwamen.

Iedereen moest de bus uit, in de rij gaan staan (in de gietende regen!) om dan uiteindelijk een papiertje af te geven en een Costa Ricaanse stempel te krijgen. Iedereen kroop opnieuw op de bus en we reden enkele honderden meter verder. We moesten onze pas afgeven en 27$. Terwijl iemand met onze passen naar de douane trok, moesten wij allemaal de bus af, onze bagage zoeken en die op een natte tafel leggen. Het was intussen nog harder aan het regenen en ook onder het afdak werden we kletsnat. Na een ganse tijd kwam er eindelijk iemand langs die onze bagage zou controleren. Onze overburen (2 Israeli's) moesten hun valies openen en kregen de gekste vragen voorgeschoteld, zoals : "Hoeveel talen spreken jullie? Zijn jullie gelovig? ...". Wij moesten gewoon vertellen dat we van België zijn en mochten gewoon terug naar de bus, zonder dat we onze bagage hadden moeten tonen.

Terug op de bus keken we naar de rest van de film en om 14u00 kwamen we aan in Granada. Na een halfuurtje stappen, kwamen we aan in hotel Con Corazon. Daar was gelukkig nog plaats en al snel zaten we in onze mooie kamer.

We lagen wat in de hangmat, bekeken de foto's van Corcovado en namen een douche.

We wandelden nog wat door het mooie stadje (Granada doet ons wat denken aan Zuid-Amerikaanse stadjes). We aten bij een Mexicaan. Er kwamen constant kinderen vragen of we iets wilden kopen. Het eten was iets minder lekker dan we gehoopt hadden.

Terug in het hotel bekeken we onze mail en benoemden we de foto's.

Rond 20u00 gingen we slapen na deze vermoeiende dag.