San José - Granada
Toen
de wekker om 4u00 afging, voelde ik me nog heel moe. De taxi zou er
zijn om 4u30, maar om 4u20 werd er al op onze deur geklopt. We maakten
snel de rest van onze valies en sprongen in de taxi.
Aan het busstation was het nog heel rustig. Rond 5u15 mochten we onze
valiezen inleveren. Daarna moesten we nog eens aanschuiven om de
documenten voor de grensovergang af te halen. We vulden de documenten in
en al vlug zaten we op de Tica-bus, die iets na 6u vertrok.
De bus was tamelijk luxueus (niet zo luxueus als in Peru) en reed
vlotjes door. Rond 8u00 konden we naar een eerste film kijken : Johny
English Reborn. Door naar de film te kijken, ging de tijd een stuk
sneller vooruit. Daarna kregen we nog een tweede film, over iemand die
een zoo overneemt. De film was nog bezig toen we aan de grensovergang
kwamen.
Iedereen moest de bus uit, in de rij gaan staan (in de gietende
regen!) om dan uiteindelijk een papiertje af te geven en een Costa
Ricaanse stempel te krijgen. Iedereen kroop opnieuw op de bus en we
reden enkele honderden meter verder. We moesten onze pas afgeven en 27$.
Terwijl iemand met onze passen naar de douane trok, moesten wij
allemaal de bus af, onze bagage zoeken en die op een natte tafel leggen.
Het was intussen nog harder aan het regenen en ook onder het afdak
werden we kletsnat. Na een ganse tijd kwam er eindelijk iemand langs die
onze bagage zou controleren. Onze overburen (2 Israeli's) moesten hun
valies openen en kregen de gekste vragen voorgeschoteld, zoals :
"Hoeveel talen spreken jullie? Zijn jullie gelovig? ...". Wij moesten
gewoon vertellen dat we van België zijn en mochten gewoon terug naar de
bus, zonder dat we onze bagage hadden moeten tonen.
Terug op de bus keken we naar de rest van de film en om 14u00 kwamen
we aan in Granada. Na een halfuurtje stappen, kwamen we aan in hotel Con
Corazon. Daar was gelukkig nog plaats en al snel zaten we in onze mooie
kamer.
We lagen wat in de hangmat, bekeken de foto's van Corcovado en namen een douche.
We wandelden nog wat door het mooie stadje (Granada doet ons wat
denken aan Zuid-Amerikaanse stadjes). We aten bij een Mexicaan. Er
kwamen constant kinderen vragen of we iets wilden kopen. Het eten was
iets minder lekker dan we gehoopt hadden.
Terug in het hotel bekeken we onze mail en benoemden we de foto's.
Rond 20u00 gingen we slapen na deze vermoeiende dag.
Reacties
Een reactie posten