Tortuguero

Normaal gezien zouden we rond 5u40 met de boot vertrekken om beestjes te zoeken, maar het was al uren aan het regenen en het einde van de regenbui was nog niet in zicht.  We konden dus terug in bed kruipen en zouden rond 8u vertrekken.  Maar de regen en het oorverdovende gedonder bleven aanhouden.  Het was eigenlijk al moeilijk om de wekker te horen.  Het arme hondje van de lodge stond te trillen op zijn pootjes.

Zondvloed in Tortuguero.

Tegen 9u (na het ontbijt en een filmpje over Tortuguero) was het minder aan het regenen en konden we eindelijk vertrekken, allemaal in poncho.

Gelukkig werd het regenen druppelen en kwam de zon er zelfs door.  Tijdens het boottochtje zagen we verschillende kaaimannen, slangenhalsvogels, aapjes (red howler monkeys), vleermuizen,...  Zelfs toucans en macaws kregen we te zien.

Merkwaardige neusvleermuis.

Terug bij de lodge kreeg iedereen rubberlaarzen voor een wandeling door de jungle.  We konden ze wel gebruiken, want het was erg modderig.  Op sommige plaatsen waren de laarzen maar net hoog genoeg  (tot paniek van sommigen van de groep).  Het meest spectaculaire van de wandeling waren de minuscule (geen 2cm) rode kikkertjes met blauwe achterpoten, toepasselijk blue jeans frog genoemd.

Blue jeans frog.

In de namiddag was er tijd om even af te koelen in het zwembad en een beetje te wandelen op het domein van de lodge en op het strand.  We zagen een groep spider monkeys van ca. 5 exemplaren en een heleboel mooie vogels.  We zagen een flycatcher en het was duidelijk dat dit beestje zijn naam niet gestolen heeft.

Na het avondeten (rice and beans) was het afwachten tot het moment dat we vertrokken om naar de schildpadden te gaan kijken.  Tijd genoeg om nog eens naar die grote vleermuis te gaan kijken bij het zwembad en naar kaaimannen te gaan zoeken met de zaklamp.  Alweer lichtten er tal van oogjes op in het schijnsel.

Om 20u45 was het dan eindelijk zover: de boot vertrok - eerst met horten en stoten, daarna aan volle snelheid - naar Tortuguero.  Aangezien onze lodge nogal afgelegen ligt (lekker rustig), was dat nog wel een eindje varen.  We pikten onze gids Leopoldo op en samen gingen we naar de luchthaven (eigenlijk niet meer dan een landingsbaan).  Daar kregen we wat meer uitleg over hoe schildpadden 's nachts aan land komen, een nest graven, eieren leggen en begraven, en dan - zonder omkijken - weer in de zee verdwijnen.

Het weer was heel variabel: de ene keer zagen we een prachtige sterrenhemel, even later viel de regen met bakken uit de hemel.  Snel kregen we bericht over welke schildpad we mochten gaan bekijken.  Voetje voor voetje schuifelde onze groep vooruit, voorafgegaan door de gids met een klein rood lampje.  Extra licht, fototoestellen, etc... zijn verboden op het strand (om de dieren niet (te veel) te storen), dus jammer genoeg hebben we geen beeldmateriaal.

Het was een magisch moment toen de gids met het rode lampje op een schildpad scheen en we konden horen, zien en voelen hoe ze met haar flippers het zand opzij duwde.  Zoveel moeite voor kleintjes die ze nooit zal zien!  Het leek al een hele opgave om op het strand te komen, want zo'n schildpad is niet echt gemaakt om aan land te komen.  Uiteindelijk keerde ze terug naar de oceaan zonder eieren te leggen.  We zagen toen duidelijk dat ze met verschillenden tegelijk aan land komen.  Het ruisen van het water en de prachtige sterrenhemel droegen alleen maar bij aan de magie van het moment.  Even verderop was een andere schildpad al bezig met het leggen van haar leerachtige eieren.  Die kwamen eruit per 3 - 4, dan even pauze, dan weer 3 - 4 eieren,... tot zowat 100 eieren in totaal.  We hadden nog uren willen kijken, maar de bezoeken zijn telkens beperkt tot 2 uur (van 20u tot 22u en van 22u tot 24u).

Toen we terugkeerden naar de boot, gingen de hemelsluizen weer open.  Maar wat kon ons dat schelen: we hadden schilpadden gezien.

Kort na middernacht kropen we moe maar tevreden in bed.