Little Corn Island

Je moet hier wennen aan de golven die breken op het strand en aan het ruisen van de bladeren waaruit het dak van onze hut is opgebouwd.  Binnen lijkt het alsof het stormt, maar niets is minder waar.

Paradijselijk Little Corn Island.

Om 7u30 ging de wekker: tijd om effectief op te staan, want wakker waren we al een tijdje.  We kregen een lekker ontbijtje met omelet, watermeloen en heerlijk geroosterd brood met een achterliggende smaak van kokosmelk.  Tegen de tijd dat alles opgesmuld was, waren de wolkjes verdreven en scheen de zon volop.

 Via het strand en kleine paadjes wandelden we naar The Village (aan het andere eind van het eiland), goed ingesmeerd, maar domweg water vergetend.

Het leven is hier zo anders dan thuis.  De enige wielen op dit eiland zijn van kruiwagens en een occasionele fiets.  Tijd heeft geen belang.  De uren verstrijken hier zonder dat je er de vinger op kan leggen waar ze nu eigenlijk naartoe zijn.

We hebben zowat het hele eiland al wandelend doorkruist en kwamen tot de conclusie dat onze kant het zaligst is: lekker afgelegen, niet het ene huisje naast het andere,...  Dit is vast het meest ontypische dat we ooit op vakantie hebben gedaan.  Luieren, lezen, zwemmen, nietsdoen,...

Prachtige stranden.

In de namiddag zaten we op een bankje langs het strand in het zonnetje een boekje te lezen en hebben we een hele tijd gesnorkeld.  Dat ging al een heel stuk beter: we waren beter uitgerust en meer ontspannen.  Hand in hand geraakten we al een heel stuk verder en zagen we zelfs onze eerste visjes.

Rond 16u30 begon het lichtjes te regenen.  We namen een douche en lazen daarna verder, tegen elkaar aangekropen.

Rond 20u30 had Derek alweer een lekker stoofpotje (met scampi, kokosmelk en groentjes) klaargemaakt.  Het was alweer een gezellige maaltijd.  Het kwam o.a. ter sprake dat ik wiskunde gestudeerd heb en ook hier vinden mensen dat raar: te abstract, te ingewikkeld,...  Sterrenkunde daarentegen vinden de mensen altijd fascinerend.

Na het eten kropen we in bedje.