Wim & Sara

Het was alweer rond 9u30 toen we uit bed kropen.  Vandaag wilden we wel eens iets actiever doen, dus vertrokken we rond 11u30 naar de Montagne de Lure.  Eerst via Forcalquier naar Saint-Etienne-les-Orgues en dan de bochtige klim naar de top.  Tijdens de rit probeerden we wat moorden van Black Stories op te lossen. We stapten van de parking naar de top en installeerden ons daar voor een picknick met een prachtig uitzicht.  We stapten nog wat verder over de graat, tot we konden afslaan richting de grote weg.  Die staken we direct over.  We zagen heel wat vlindertjes en sprinkhanen.  Omdat we al een eind aan het dalen waren, moesten we op het einde nog serieus klimmen.  Gelukkig was het hier boven heel wat minder warm (25 graden).  Terug bij de parking zagen we dat we per ong eluk een officiële wandeling in tegenovergestelde richting hadden gedaan.  We stapten nog naar het uitkijkpunt en aten daar een appeltje.  Toch alweer een kleine...

We bleven tot iets na 9 uur in bed liggen.  Na het rijstpapontbijt ruimde ik de auto wat op omdat die nog vol spullen lag van het waarnemen.  Rond 11 uur vertrokken we richting Valensole, maar we stopten in twee winkeltjes waar ze lavendel-spullen verkopen.  Uit het eerste gingen we nog weg zonder iets te kopen, bij het tweede (Terra-Roma) kochten we wel vanalles. In Valensole kochten we al snel twee broden en slenterden we door de smalle, gezellige straatjes.  Van de broden werd al snel geproefd en de helft was al op toen we opnieuw vertrokken.  We stapten tot helemaal boven aan de kerk en bezochten nog wat winkeltjes.  Terug in het huisje aten we opnieuw onder de boom.  Het was duidelijk warmer dan de voorbije dagen.  In de namiddag begon het te rommelen in de verte en na een tijdje begon het heel hard te regenen.  We lazen nog wat en nadat het was gestopt met regenen, trokken we naar het zwembad.  Terwijl mama en Lotte zwommen, las ik...

Zo slapen in een écht bed, met een échte matras en met een zacht deken: Dat doet zalig deugd, zeker na een zware wandeldag.  Niet dat alle pijntjes al waren verdwenen, maar we voelden ons wel klaar voor de laatste wandeldag. Even na half 8 zaten we met Sam en Ellen op een bankje op het plein voor het hotel de restjes van onze pizza van gisterenavond op te eten.  Een alternatief ontbijt, maar het smaakte wel.  Een halfuurtje later zwaaiden we onze rugzak weer op onze rug en gingen we op pad.  Een korte afdaling naar de Vésubie, oversteken en dan de klim naar Belvédère, door de smalle straatjes met her en der bronnetjes met drinkbaar water. Op een uurtje tijd stonden we boven en konden we de draad van de GR52A oppikken.  We waren wel blij dat we deze klim in de schaduw en ochtendlijke "koelte" konden afwerken. In de beschrijving stond er iets over "route panoramique" , maar veel hebben we daar eigenlijk niet van gemerkt.  Niet dat het geen mooi pad was, zo in...

Omdat het vandaag een lange dag zou worden, stonden we iets vroeger op.  Na het opnieuw zeer karige ontbijt vertrokken we al om 7u45.  En we begonnen opnieuw met een stevige klim, langs de stuwmeren van Lac Fourca, Lac du Trem en Lac de la Muta.  Er waren geen wolkjes te zien en het was windstil, zondat we prachtige reflecties van de bergen in de meren konden zien. We werden op de klim bijgehaald door Sam en Ellen en toen we iets later langs Annemijn en Melle liepen (die zaten te rusten), was het tijd om een groepsfoto te nemen.  Het landschap was net als de voorbije dagen wondermooi.  We gingen weer allemaal onze eigen weg en na de Duivelspas konden we goed doorstappen op een brede, dalende weg. We moesten plots een heel klein paadje nemen, maar dat paadje was amper nog te zien.  Toen we iets later aan het zoeken waren naar de juiste weg, zagen we Annemijn en Melle van de andere kant komen.  We wachtten op Sam en Ellen en probeerden samen het pad te v...

Lotte werd in het midden van de nacht verward wakker: Ze wilde terug in het midden liggen... alleen lág ze al in het midden.  Even later trippelden we naar buiten om naar het toilet te gaan. Wat een sterrenhemel!  En minder koud dan verwacht. Even na 6u begon dan het dagelijkse ritueel: Wekkers begonnen af te lopen, waarna mensen zich uit hun slaapzak wurmden,...  Buiten  een haakje boven ons bed was er eigenlijk geen plaats voor de rugzakken, dus het was een beetje onhandig om in te pakken, maar we waren nog niet uit bed of ik had al een steenbok gezien. We gingen buiten onze tanden poetsen en ons wassen en gingen dan ontbijten.  Het ontbijt was nog steeds karig, maar het brood was tenminste al lekkerder. Tegen 8u gingen we op pad, bijna gelijktijdig met de vier ezels die, gepakt en gezakt, naar de vallei trokken om afval weg te brengen en nieuwe spullen aan te voeren. Wij moesten - tussen de steenbokken - het beekje over, omhoog klauteren en dan terugkeren lan...

Om 6u15 ging er al een wekker af, toch kroop er niemand uit bed...  Toen wij om 7 uur uit bed kropen, waren er al heel wat mensen opgestaan.  Het ontbijt was opnieuw karig, maar deze keer was er wel peperkoek. Om 8u15 vertrokken we gepakt en gezakt voor de derde dag van onze trektocht.  Nog voor we vertrokken hadden we al gemsjes gezien.  Na een eerste (kort) klimmetje besefte Lotte dat ze de kaart was vergeten in de hut.  Gelukkig duurde het zonder rugzak niet zo lang om terug te keren.  Intussen hadden Lotte en mama alweer gemsjes zien rondhuppelen. Ook al waren we officiëel aan een klim bezig, toch ging het goed vooruit omdat er veel stukken plat tussen zaten.  Pas de laatste kilometer richting Baisse du Basto was het zwaar klimmen, soms zelfs op handen en voeten.  Intussen hadden we al een heleboel gemsjes gezien, wat marmotjes en wat steenbokken. Het was druk boven op de top, maar we vonden toch een plekje om eventjes neer te zitten en al iet...