Wim & Sara

We werden iets na 7 uur wakker.  We pakten onze spullen in en gingen ontbijten.  De ontbijtzaal zat vandaag nog voller dan de voorbije dagen.  Een beetje gek, want ze zullen allemaal lang in de file moeten staan om Yosemite binnen te kunnen rijden.  Wij hadden vandaag een lange rit voor de boeg, naar Squaw Creek bij Lake Tahoe.  Oorspronkelijk was het plan om de ganse rit door de bossen te rijden, maar door enkele bosbranden moesten we ofwel door Yosemite rijden, ofwel de bergen uit naar de grote vallei.  Aangezien Yosemite veel te druk zou zijn, reden we richting de vallei.  We stopten op de enige parking die we tegenkwamen om een koekje te eten.  De laatste 100 kilometer reden we de bergen en de bossen in en werd de weg veel mooier en interessanter.  Soms zaten we wel eens vast achter een tragere auto op de kronkelende wegen.  Toen Lotte in haar slaap op haar duim beet, stopten we om haar duim te verzorgen en een koekje te eten.  De volgende kilometers zeurde ze omdat ze niet ko

Ook vandaag stond de wekker al om 6u, maar we waren alledrie nog heel moe.  En wij precies niet alleen, want in de ontbijtzaal was er - in tegenstelling tot gisteren - bijna niemand.  Ik vulde samen met Lotte haar "Little Cubs" boekje in om junior ranger  van Yosemite te worden,  Jammergenoeg was het bezoekerscentrum van Wawona nog niet open toen we daar om 8u voorbij reden.  Nog even wachten op de badge en de stempeltjes dus... Vandaag reden we niet door de vallei (zoals gisteren), maar sloegen we Glacier Point Road in, om via haarspeldbochten door heerlijk geurende naaldbossen en " meadows " naar Glacier Point te rijden.   Onderweg stopten we nog bij een uitkijkpunt, waar we een prachtig zicht hadden op de twee watervallen van onze wandeling van gisteren (Vernal en Nevada Falls) en de door gletsjers afgesleten rotsformaties.  Wat we gisteren dachten dat de Half Dome was, bleek vandaag in het niets te vallen bij de echte Half Dome, er vlak naast (die

De wekker ging opnieuw om 6 uur af, want in Yosemite is het altijd heel druk en zeker in het weekend.  Om 6u30 kwamen we in de ontbijtzaal en die zat al bijna vol.  Blijkbaar hadden de andere gasten van het hotel hetzelfde plan om snel naar Yosemite te trekken. Iets na 8 uur reden we Yosemite al binnen.  Er was (nog?) geen controle, er stond een paneeltje dat de controle zou plaatsvinden bij het buitenrijden.  Om 8u20 stonden we al aan Tunnel View, waar we voor het eerst een schitterend uitzicht hadden op Yosemite Valley.  We zagen El Capitan, Half Dome en de Yosemite Falls.  De zon zat wel wat verkeerd, zodat alles een beetje overstraald werd. Om 8u50 stonden we al op de grote parking van Yosemite Valley.  We trokken onze wandelschoenen aan en stapten naar het bezoekerscentrum.  Dat was toch nog een kilometertje stappen.  We zetten de stempeltjes en kochten een paar spulletjes en liepen eens rond het museum. Daarna namen we de bus richting het beginpunt van de wa

We hadden een lange dag voor de boeg, dus hadden we de wekker weer om 6u gezet.  We pakten de laatste spullen in, aten boterhammen met choco (gesmeerd door Lotte!) en konden vertrekken naar ons tweede nationaal park: Kings Canyon.  Nog voor we bij Big Stump Entrance kwamen, hadden we al een coyote gezien! Eenmaal in het park sloegen we eerst nog rechtsaf, richting Sequoia National Park, om naar Redwood Mountain Overlook te gaan: een rustige parking van waar je een prachtig uitzicht hebt over de bergen en de bossen.  Lotte was vooral gefascineerd door de rotsen op de parking, waar ze met veel plezier en zelfvertrouwen op klauterde. We keerden een stukje terug, naar het Kings Canyon Visitor Center, waar we snel nog een stempel voor in ons boekje verzamelden.  In het naburige postkantoor kochten we een velletje eclipszegels.  De postzegels tonen een "gewone" zonsverduistering, maar als je ze opwarmt met de duim (of ermee buitenstapt), verschijnt er een maan in de

Vandaag stond de wekker opnieuw om 6 uur.  Maar deze keer aten we eerst een boterhammetje met choco voor we vertrokken.  We reden eerst helemaal terug naar Sequoia National Park, naar het bezoekerscentrum.  We waren 20 minuutjes later dan gisteren en het was al heel wat drukker.  Aan het bezoekerscentrum zagen we opnieuw de spechten en de grondeekhoorns.  We kochten er twee Nationale Park paspoorten en Lotte liet er fier de stempeltjes van Sequoia inzetten.  We keerden enkele kilometers terug om de weg naar Mineral King te nemen. Volgens de GPS zouden we 4 uur rijden over 35 kilometer.  Gelukkig ging het heel wat sneller en deden we er maar iets meer dan een uurtje over.  Het was wel een inspannend ritje, een echte bergweg met veel haarspeldbochten, smalle rijstroken, stukken die niet geasfalteerd waren, ... Het duurde een hele tijd voordat we Sequoia National Park binnenreden.  Deze keer stond er gewoon een hutje, waar je zelf centen moest achterlaten (wij niet, want wij hebbe

We hadden de wekker goed vroeg gezet (om 6u al) om voor de grote massa aan te komen in Sequoia National Park.  Soms is het immers aanschuiven aan de ingang en bovendien zijn er wegenwerken in het park zelf, met vertragingen tot een uur. Er moesten eigenlijk gewoon Highway 198, die aan ons hotel passeert, volgen tot aan de ingang van het park bij Ash Mountain, waar die overging in de Generals Highway.  Even verderop maakten we een eerste stop bij het Foothills-bezoekerscentrum, dat we om klokslag 8u zagen geopend worden. We maakten een praatje met de rangers (die toch een tikkeltje jaloers waren dat wij wél in de totaliteitszone zullen zitten op 21 augustus) en kochten boekjes en een eclipsbrilletje.  Buiten was de temperatuur - op dit vroege uur al - opgelopen tot 27°C, maar de grondeekhoorntjes en de spechten lieten het niet aan hun hart komen. We vervolgden onze weg langs de Generals Highway, die meer en meer op een bochtig wegje door de bergen begon te lijken.  Heel