Sequoia National Park

We hadden de wekker goed vroeg gezet (om 6u al) om voor de grote massa aan te komen in Sequoia National Park.  Soms is het immers aanschuiven aan de ingang en bovendien zijn er wegenwerken in het park zelf, met vertragingen tot een uur.

Er moesten eigenlijk gewoon Highway 198, die aan ons hotel passeert, volgen tot aan de ingang van het park bij Ash Mountain, waar die overging in de Generals Highway.  Even verderop maakten we een eerste stop bij het Foothills-bezoekerscentrum, dat we om klokslag 8u zagen geopend worden.

We maakten een praatje met de rangers (die toch een tikkeltje jaloers waren dat wij wél in de totaliteitszone zullen zitten op 21 augustus) en kochten boekjes en een eclipsbrilletje.  Buiten was de temperatuur - op dit vroege uur al - opgelopen tot 27°C, maar de grondeekhoorntjes en de spechten lieten het niet aan hun hart komen.


We vervolgden onze weg langs de Generals Highway, die meer en meer op een bochtig wegje door de bergen begon te lijken.  Heel atypisch overigens, want waar bomen normaalgezien kleiner worden (en tenslotte verdwijnen) naarmate je hoger klimt, verschenen er hier meer en meer bomen, die er alleen maar dikker en groter op weden.


We reden door het Giant Forest, dat vol staat met sequoia's, zogenaamde mammoetbomen, de hoogste bomen ter wereld.  We vonden gemakkelijk een plekje op de parking en maakten ons klaar voor een wandeling naar de allerhoogste: General Sherman.  Een breed, geasfalteerd pad leidde ons omlaag, via trappen, naar de generaal.  Onderweg stonden al veel indrukwekkende bomen, maar die ene was toch nét iets specialer: 84m hoog, een omtrek van meer dan 31m, zijtakken die op zich al kunnen doorgaan voor een uit de kluiten gewassen boom...


De meeste mensen keren op hun stappen terug naar de parking, maar wij deden eerst nog een extra lus: de Congress Trail.  Dit pad bracht ons nog dieper het bos in, met nog meer giganten (al dan niet met naam), veel mini-eekhoorntjes en zelfs een marmotje (waarvoor Lotte bang was, om één of andere reden).  We waanden ons in een sprookjesbos en konden ons inleven in de wereld van Kabouter Korsakov.


Toen we terugwaren aan de parking (6km later) was het daar al veel moeilijker om nog een plekje te vinden.  Er staan daar trouwens overal bear-proof vuilbakken en het is verboden om eten achter te laten in de auto (de beren zouden gewoon inbreken, op zoek naar eten).


We reden terug en namen een zijweg naar Crescent Meadow, waar er nog meer gewaarschuwd werd voor actieve beren.  We besloten om deze keer onze dikke wandelschoenen niet aan te doen (dat was immers niet nodig gebleken tijdens de vorige wandeling), maar met onze sandalen naar Eagle View te stappen.  Nu was het pad echter niet geasfalteerd maar erg zanderig, zodat we terugkeerden met vieze, vuile voeten.


Beren kregen we helaas niet te zien, maar het uitzicht op de omgeving, met de Kaweah-rivier, de bergen en de karakteristieke Moro Rock, was prachtig.  Een wandeling van (amper) 3km, fluisterend en op de toppen van onze tenen, in de ijdele hoop een beer te zien te krijgen.  We proberen later opnieuw.


Op de terugweg reden we nog een tweede keer door Tunnel Log, een tunnel uitgehakt uit een omgevallen sequoia.  In dit nationaal park worden omgevallen bomen niet opgeruimd of aan de kant geschoven: er wordt gewoon een stuk uitgesneden of een tunnel uitgehouwen.  Hier worden branden niet noodzakelijk als destructief beschouwd, maar als noodzaak om de sequoia's zich te laten reproduceren in de vruchtbare aslaag en om het dode hout "op te ruimen" om zo extreme branden te vermijden.


We reden terug naar Visalia, waar we boodschappen wilden gaan doen maar veel moeite hadden om een echte supermarkt te vinden.  In het hotel aten we een deel van onze aankopen op, alvorens we Lotte in bed staken.  Het slaapje kan haar maar deugd doen: ze heeft wel een flinke afstand gestapt (4km of zo), maar ze was - laat ons zeggen - een beetje zeurderig.  Misschien onze eigen schuld, want we hebben niet zoveel gegeten vandaag...

Daar laten we ons niet aan vangen morgen: de frigo steekt vol met lekkers en de pot choco staat al klaar!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag