Posts

Posts uit augustus, 2011 tonen

Kasteel van Grafenegg

Afbeelding
Toen we opstonden was het heel zonnig en al lekker warm. We reden naar Grafenegg, waar we rondwandelden in het park. Het park was heel uitgebreid en er was heel wat schaduw. Er staan een heleboel verschillenden bomen, vaak met een plaatje waar wat uitleg op stond. Het park bij het kasteel van Grafenegg. Het kasteel van Grafenegg. Daarna trokken we naar Weitenegg, waar de vrouwen in de Donau sprongen (en een bril kwijtspeelden). Terug in het hotel maakten we onze valiezen, speelden we nog een spelletje triomino's en kropen we na het eten vlug in bed, want morgen keren we terug naar huis.

Regen en Blaskapelle

Afbeelding
Het was erg slecht weer vanmorgen: het regende pijpenstelen en we bezochten in de voormiddag dan ook het tuincentrum in Wieselburg (iets wat we vroeger ook altijd deden bij slecht weer). Daarna konden we het niet laten om tot in Maria Taferl te rijden voor het tradionele ijsje, en om nog eens naar de cache te zoeken. Uiteindelijk vond Wim ze. We gingen nog iets drinken en het zat daar vol met wespen, wat ik jammer genoeg aan den lijve moest ondervinden, met een zeer pijnlijke steek tussen mijn vingers. Gelukkig kon ik met ijs de zwelling toch wat beperken. 's Avonds gingen we naar het feest van de "Blaskapelle", een gezellig straatfeest van de plaatselijke fanfare: de oude en de nieuwe hotelbazen kwamen bij ons zitten, en nog wat volk dat we kenden, en we genoten van de lekkere wijn en bijhorende aardappelspiralen. Straatfeest van de plaatselijke fanfare. Vandaag zagen we 2 reeën, 2 hazen en een slangetje.

Wandeling aan het kasteel van Hartenstein

Afbeelding
Vandaag planden we een cache te gaan zoeken bij het kasteel van Hartenstein. Helaas was de gps het noorden kwijt en moesten we proberen met de kaart aan het startpunt te raken. Dat lukte nog tamelijk goed en net op tijd begon de gps toch nog te werken. De wandeling begon aan een klein beekje, waar we een paar vissen zagen zitten. Na een kleine wandeling zagen we het kasteel. We liepen nog een tijd naast het riviertje, waar we een heleboel vlinders zagen. Af en toe was er een wegje waar we een grot konden bekijken. Klimmen en klauteren! Plots moesten we een wegje nemen, waar het enorm steil werd. Af en toe ging het beter als we op handen en voeten kropen, soms waren er kabels waar we ons konden vasthouden. Uitkijkpunt tijdens de wandeling. Soms moesten we een ladder opkruipen om nog naar een grot te kijken. Uiteindelijk vonden we alle punten voor de geocache en ook de cache zelf werd tamelijk snel gevonden. Na de cache was het paadje nog eventjes moeilij

Zonnewijzers, papaver en boshut

Afbeelding
Toen we vanmorgen wakker werden, was het mooi weer, dus we vonden het een goed plan om naar de zonnewijzers te gaan kijken in Weiten (aangezien Wim de zonnewijzers daar enkel maar bij slecht weer had gezien). Deze keer was het niet de schoondochter die de rondleiding deed, en bovendien was er tamelijk veel volk. Daarna reden we verder naar Armschlag, waar we een wandeling maakten door de bloeiende papavervelden. Zonnebloemveld. In het terugkeren, stopten we in Maria Taferl voor een ijsje en om een cache te zoeken (maar die vonden we niet). Maria Taferl. Om 16u hadden we met Anton afgesproken aan het hotel om naar de hut te gaan. Marianne was daar al om het avondeten voor te bereiden. Wij kropen alle 4 bij Anton in de auto en reden tot aan de rand van het bos. Vanaf dan gingen we te voet verder door het bos. Onderweg kwamen we sporen tegen van marters, reeën en zwijnen, maar jammer genoeg zagen we geen beestjes (behalve kikkers). In de hut

Wijn proeven

Afbeelding
Na het uitgebreide ontbijt en even naar het station te wandelen, vertrokken we naar Melk. Daar wandelden we wat door de straatjes, genoten we van de mooie abdij en probeerden we een cache te vinden. De abdij van Melk. Daarna reden we naar de Donau waar we wat aten. Dan reden we naar Zeiselberg, bij Alfred en Liesl Hartner. We kregen eerst een stukje cake en iets te drinken, vooraleer we naar boven, naar de wijnkelder trokken. De eerste wijn werd rechtstreeks uit het vat genomen met een pipet. De tweede witte, de rode en de ijswijn kwamen uit een fles. Na het proeven trokken we naar buiten, waar we konden eten.  Wijn proeven! Na het inkopen van de wijn, keerden we terug naar Pöchlarn.

Op weg naar Pöchlarn

Afbeelding
Vandaag stonden we wat vroeger op, want we wilden rond 9u vertrekken. De laatste spullen werden in de auto gestoken en na het ontbijt konden we vertrekken. We gaven de sleutel aan Herr Wohleser en gingen op weg, maar toch niet over de Silvretta Hochalpenstrasse zoals we hadden gedacht. We kwamen door heel veel tunnels, met de Arlberg-tunnel als langste: maar liefst 15 km! We maakten een (lange) omweg langs Krimml om naar de hoogste watervallen van Europa te gaan kijken: 380m en daarmee de 5de hoogste waterval van de wereld. Dat is wel een beetje vals, want het zijn in feite 2 watervallen na elkaar. We hadden overwogen om daar nog wat te gaan wandelen, maar het was daar zo toeristisch dat we toch maar voortreden. Waterval van Krimml. We hebben wel veel geluk gehad, want onderweg was er een Italiaan die ons de stuipen op het lijf joeg met zijn onverwacht manoevre. De reis was zo een 600km lang, maar omdat er vaak geen autostrade was, duurde het tot 17u30 eer

Kanzel

Afbeelding
Toen we wakker werden was het zwaar bewolkt, maar wel droog! Na het ontbijt trokken we naar de Kanzel in Gaschurn, een uitkijkpunt boven het dorpje. Het was een leuke, niet te verre wandeling, langs kleine paadjes. Boven vonden we een geocache. Boven aan de kanzel. In het dorpje gingen we winkelen en terug in het huisje maakte mijn vrouwtje eitjes met paddestoelen voor morgen. Na het middageten wandelden we nog eens naar de gapa-cache. Op dat moment begon het te regenen. In het terugkeren gingen we nog eens langs bij Dieter Lang. Terug in het huisje begonnen we met alles op te ruimen en namen we een douche.

Regendag

Afbeelding
Toen we vanmorgen wakker werden, viel de regen met bakken uit de hemel.  De hele voormiddag (en een deel van de namiddag) bleven we dus maar in ons huisje en speelden we Uno.  In de namiddag hield het dan eindelijk op met regenen en reden we naar Gortipohl om in de bergen nog enkele caches te zoeken.  We vonden alleen een grote pad en helemaal natgeregend kwamen we weer bij de auto. Het enige diertje dat zich vandaag liet zien. In ons huisje zetten we de verwarming aan en trokken we snel andere kleren aan.  's Avonds lazen we nog een beetje en bekeken we alle foto's.

Bielerhöhe

Afbeelding
Vandaag trokken we, meezingend met Clement Peerens, naar Bielerhöhe. Tijdens het nemen van de 30 haarspeldbochten beseften we pas wat een prestatie we geleverd hebben toen we naar boven reden met de mountainbike een paar dagen geleden. Tijdens het klimmen genoten we van het landschap. De Slivretta-stausee. Boven deden we snel een cache en begonnen we aan een tweede. We dachten dat de tweede ook gewoon aan het meer lag, maar blijkbaar was dat toch niet waar. Voor deze cache moesten we de Bielerkopf beklimmen. Het was een zwaar paadje dat af en toe  zelfs op een beekje leek. Op de Bielerkopf aangekomen besloten we om eerst nog de Bielerspitze te beklimmen. We liepen eerst wat mis, maar daardoor hadden we een schitterend uitzicht (en een panorama van 252 foto's). Daar aten we wat voor we terugkeerden en wel de juiste weg naar de top namen. Het mooie uitzicht vanop de Bielerspitze. Op de top hadden we een schitterend uitzicht. We keerden terug en vonden

Geocachen

Afbeelding
Vandaag planden we een zware dagtocht vanaf Bielerhöhe, maar toen we opstonden, was het tamelijk bewolkt en dus besloten we maar geen risico te nemen en een dagje te geocachen.  De eerste cache bracht ons naar Gortipohl. We parkeerden de auto en vervolgens wandelden we naar boven. Helaas bleef onze zoektocht zonder succes, maar we kwamen zo wel langs een leuk paadje. Dat bracht ons verder naar Sankt-Gallenkirch. Daar zochten we alweer tevergeefs naar een cache. We aten in het zonnetje en keerden terug naar de auto. Geocachen in Gortipohl. We reden naar Gortipohl om de waterval (17m hoog) te gaan bekijken en een cache te zoeken. Deze keer hadden we meer succes. Andere cachers hadden gelukkig wel de spoilerfoto bij en zo vonden we de doos alsnog. Waterval in Gortipohl. De andere cachers hadden ons verteld waar de raadselcache van vanmorgen lag: helemaal niet op de plaats waar we hadden gezocht, maar nu konden we ze tenminste nog vlug doen.  's A

Kräuter en Schruns

Afbeelding
Aangezien de weersvoorspellingen er voor vandaag echt slecht uitzagen, besloten we om met de auto naar Satteins te rijden om onze voorraad Kraüter aan te vullen. Langs de ene kant hadden we geluk, want eigenlijk is het winkeltje alleen maar open op dinsdag, vrijdag en zaterdag, maar toch hadden we ook pech, want we werden bediend door de dochter, dus mochten we niet proeven. Daarna reden we door naar Schruns, waar er een klein marktje bezig was. Na het bezoeken van het marktje, gingen we met de lift naar boven. Helaas gaat de lift maar eens om het half uur en moesten we heel lang wachten. De lift zat eigenlijk veel te vol om comfortabel te zijn en in het midden moesten we overstappen. De bergen in Schruns. Boven aangekomen aan het Kapell-restaurant viel er niet veel te beleven, dus namen we de lift om nog hoger te raken. Ook daar moesten we even wachten, want de middagpauze was nog bezig. Maar het was het wachten waard, want vanop de lift zagen we twee marmo

Rustige dag

Vandaag gingen we er een rustige dag van maken, maar dan voor echt. We hadden gisteren een energieput (of eerder krater) gemaakt, die we nog niet hadden kunnen opvullen, en bovendien hadden we allebei een pijnlijke (en opgezwollen) poep. Hoe erg kan zadelpijn zijn. Dat we niet hadden gereserveerd voor het bergontbijt aan de Nova Stoba lieten we niet aan ons hartje komen. We sliepen eerst lekker uit en namen dan ons gerief bij een (brood, eieren met paddestoelen, bergkaas, paprika, salami, feta, ...) en gingen met de gondel naar boven. Daar hadden we dan gezellig met ons tweetjes ons bergontbijt in het zonnetje. Tegen de tijd dat we terug in de vallei waren, begon het te betrekken en uiteindelijk begon het zelfs te regenen. Niet leuk, maar dat zorgde er wel voor dat onze rustige dag echt een rustige dag werd. En dat de karrenvracht boeken die we mee hadden, eindelijk werd aangeroerd. Stilaan zijn we aan het bekomen van de zware inspanningen van de voorbije dagen,

Fietstocht naar Bielerhöhe

Afbeelding
Vandaag was het de bedoeling om eens een rustige dag te houden, maar eigenlijk is dat serieus mislukt. We sliepen wat langer uit dan de voorbije dagen en na het ontbijt gingen we fietsen huren. Vanuit Gaschurn vertrokken we richting Bielerhöhe. Nog voor we aan de officiële start waren gekomen, waren we al aan het puffen, want we moesten al goed klimmen. Sara haar fiets trapte af en toe door, wat het er ook niet gemakkelijker op maakte. Op weg naar Bielerhöhe. We vertrokken dus vol goeie moed en een beetje bang voor de lange beklimming aan de Silvretta Hochalpenstrasse. We stopten voldoende, telden de haarspeldbochten en zagen het af en toe niet meer zitten. Na een tijdje waren we toch verrast dat we al zo hoog zaten. Af en toe konden we onder ons de vele bochten zien liggen, maar helaas zagen we ver boven ons nog auto's rijden. We bleven doorzetten en uiteindelijk kwamen we aan het punt waar de tunnel die vertrekt aan de Vermunt-lift op de Hochalpenstrasse

Beklimming naar het bergstation

Afbeelding
Vandaag wilden we van aan het huisje een wandeling maken die ons tot aan het bergstation van de Versettlabahn moest brengen. We liepen onze straat uit en volgden de pijltjes, het bos in. Een tof paadje en het ging goed naar boven. Voor we het wisten, waren we al boven het middelstation. Maar dan was het nog een heel eindje. Zo deden we skiroute Zigjam eens in de tegengestelde richting (en zonder sneeuw). We hoorden en zagen niemand tot aan het uitkijkpunt Vier Barga. Onderweg zagen we vele mooie paddestoelen, vlinders en bloempjes. Het was een tamelijk zware wandeling, maar de prachtige vergezichten vergoeilijken alles. Boven aangekomen, keken we eerst even rond ons heen en zetten ons vervolgens neer voor een welverdiend middagmaal. Een paar krom (maar met liefde) afgesneden boterhammen met een knoep kaas en een handvol noten achteraf. Op weg naar het bergstation van de Versettlabahn. Daarna gingen we weer op pad, bergop en bergaf naar de Gantekopf, en vandaa