Beklimming naar het bergstation

Vandaag wilden we van aan het huisje een wandeling maken die ons tot aan het bergstation van de Versettlabahn moest brengen. We liepen onze straat uit en volgden de pijltjes, het bos in. Een tof paadje en het ging goed naar boven. Voor we het wisten, waren we al boven het middelstation. Maar dan was het nog een heel eindje. Zo deden we skiroute Zigjam eens in de tegengestelde richting (en zonder sneeuw). We hoorden en zagen niemand tot aan het uitkijkpunt Vier Barga. Onderweg zagen we vele mooie paddestoelen, vlinders en bloempjes. Het was een tamelijk zware wandeling, maar de prachtige vergezichten vergoeilijken alles.

Boven aangekomen, keken we eerst even rond ons heen en zetten ons vervolgens neer voor een welverdiend middagmaal. Een paar krom (maar met liefde) afgesneden boterhammen met een knoep kaas en een handvol noten achteraf.

Op weg naar het bergstation van de Versettlabahn.

Daarna gingen we weer op pad, bergop en bergaf naar de Gantekopf, en vandaar verder naar beneden, naar Garfresha. Daar trakteerde Wim ons op een koel (en suikerrijk) drankje. We wandelden verder naar het bergstation van de Garfreshabahn. Daar kwamen we zowaar "ons meneerke" (van Gampabing) tegen en uiteindelijk herkende hij ons ook. We namen de lift naar beneden en kochten daar een 7-dagenkaart. En wie stond er aan de kassa? Ons ander meneerke (van de Vermiel). Enfin, in de winter gaan we er iets mee drinken, zei hij.

Over de Gantekopf naar Garfresha.

We hadden onze bus naar Gaschurn gemist en we hadden geen zin om op de volgende te wachten (anderhalf uur later). We gingen dus maar te voet langs de Ill.

In het dorp maakten we een omweg langs het bureau voor toerisme om onze oorkonde en opsteeknaald van de Europatreppe 4000 op te pikken. We slenterden naar de winkel en daarna naar ons huisje. Daar maakten we ons een lekker maaltje. Dat deed deugd.

's Avonds zagen we dat ons meneerke zich had vergist toen hij Wim zijn 7-dagenkaart maakte: de naam die er op staat is namelijk "Aalst De Meester".