Wim & Sara

Vroeg op de ochtend was Lotte in haar slaap tegen de muur gebotst en vervolgens de andere kant beginnen op te kruipen.  Om verdere ongelukken te vermijden, namen we haar nog een paar uurtjes bij ons in bed, tot om 8u de wekker afliep.  Gelukkig werd er vannacht overgeschakeld naar het winteruur, zodat we een uurtje extra slaap cadeau kregen. Samen met jarige omi en bijna-jarige opi gingen we ontbijten en tegen 9u45 zaten we in de auto, op weg naar huis. Even voorbij de Belgische grens werd er gestopt om te tanken (dat was dringend nodig) en - terwijl we daar toch aan de kant stonden - aten we maar meteen, ook al was dat daar nu niet direct de meest gezellige parking. Gelukkig was de rit vandaag niet zo lang en waren we al om 14u15 thuis.  Lotte was blij om haar thuisgebleven speelgoed terug te zien en begon al onmiddellijk met vanalles te spelen, maar na een vakantie moeten we haar wel gunnen om even de boel overhoop te halen (zolang ze achteraf ook opruim...

We hadden de wekker gezet om 8u. Tijdens het ontbijt kregen we foto's te zien van het huis van Maxime en Laetitia in Esparron. Na het ontbijt staken we nog snel de laatste spullen in de auto. We gingen terug naar binnen om te betalen en om afscheid te nemen van Maxime en Laetitia. We werden overladen met cadeautjes (onder andere twee grote flessen lavendelessence). We werden uitgezwaaid en vertrokken al hobbelend naar de D17. De vele bochten langs de Gorges du Verdon werden Lotteke een beetje te veel, want met zicht op het Lac de Ste-Croix moest ze overgeven. Gelukkig konden we snel stoppen om alles op te ruimen en Lotte nieuwe kleertjes aan te doen.  Na een ganse tijd reden we in Oraison de autostrade op richting Aix-en-Provence. Rond Orange stonden we een half-uurtje in de file (voor de péage). In de buurt van Avignon stopten we om te tanken en om ons middagmaal te eten. Het vervolg van de rit verliep vlot tot in Lyon. We moesten door Lyon rijden en dat zorgde toch voor ...

Omdat we vandaag wilden gaan wandelen, hadden we de wekker gezet om 8u30.  We maakten ons rustig klaar alvorens we de grote luiken openden om het zonnetje binnen te laten. Na het ontbijt (met pannenkoeken) hobbelden we naar de Colle de l'Oliviers, waar we konden parkeren aan het begin van de Sentier des Pêcheurs. Gedurende 6km moesten we de gele markeringen volgen voor deze "Sentier Martel in 't klein".  De wandeling begon al meteen met een stevige afdaling naar de Verdon.  Het paadje gaf soms uit op een (brede) rotspartij waarover we moesten klauteren, maar al snel stonden we beneden bij de rivier,  Daar zochten we een strandje uit om ons picknickdekentie uit te spreiden en keien op het water te laten ketsen.  Net als gisteren vond Lotte het geweldig om gewoon stenen in het water te gooien.  Ze koos voor zulke grote stenen dat ze er nat van werd. Daarna liepen we nog een hele tijd langs de Verdon, maar het pad was minder plat en minde...

Lotteke sliep opnieuw tot 9u en dat vonden wij niet erg. Lotte heeft niet zo veel ontbeten, maar ze was al snel flink buiten aan het spelen. Het spelen werd wel eventjes onderbroken omdat ze een bloedneus had. Ik maakte intussen de timelapse van de sterren.  Rond 11u vertrokken we naar Moustiers-Ste-Marie, waar we lekker aten onder de olijfbomen van La Grignotière. Het zonnetje scheen zalig, dus het was echt genieten onder de olijfbomen. We verbaasden ons net als vorig jaar over de mooi beschilderde tafels en de lekkere lavendelgeur in de toiletten.  Na het eten zochten en vonden we een geocache en kuierden we nog wat rond in Moustiers-Ste-Marie. Op het kerkpleintje zaten we in het zonnetje, uit de wind. Dat was echt genieten! We reden door naar het Lac de Sainte-Croix. We installeerden ons bij het water en amuseerden ons met het gooien van stenen in het water. Wij probeerden de stenen laten op te springen, voor Lotte was het al heel plezant om de stenen ...

Het was een slechte nacht geweest want ik moest vaak naar het toilet, maar gelukkig is Lotte er niet wakker van geworden en had ze zin om uit te slapen.  Het was al bijna 10u toen we aan de ontbijttafel verschenen (omi en opi hadden al ontbeten), maar veel honger had ik nog niet. Aangezien ik zo slap was als een schotelvod zagen we maar af van ons plan om de Sentier des Pêcheurs te doen.  In de plaats daarvan genoten we in de ligzetels van het zonnetje, met een boekje.  Lotte ravotte ondertussen met het kruiwagentje en de go-cart van Loucio en Sylvio.  Als de honden (Betty en Belle) en de poes (Figaro) op afstand bleven, vond ze het wel leuk en was ze enthousiast, maar te dichtbij moesten ze toch niet komen.  Figaro dacht daar anders over en sprong Lotte omver.  Arme Lotte (ook al was het eigenlijk ook wel grappig)! Maxime en Laetitia probeerden ondertussen de jonge hengst Ecco en zijn moeder Savanah te voet te overtuigen om mee te gaan naar Ro...

Lotte werd om 8u wakker, dus niet zo veel later zaten we te genieten van een lekker ontbijtje. De ouders van Maxime zouden vandaag langskomen om paddenstoelen te plukken en wij mochten mee. Ze kwamen wel pas aan om 11u, dus lazen we wat, Opi knutselde en we genoten allemaal van het mooie weer. Lotte was een beetje moe, dus probeerden we haar in bed te stoppen, maar dat was niet echt een groot succes. Om 11u30 vertrokken we met de jeep naar het bos, iets hoger op de D17 richting Majastre. Lotte vond het geweldig om door elkaar geschud te worden in de jeep. We leerden al vlug de lekkere paddenstoelen kennen (o.a. les petits gris) en doorzochten het bos. Met een mooie oogst keerden we rond 13u terug naar L'enhastre. We werden uitgenodigd om samen te eten. We genoten van een lekker en gezellig maaltje en al snel was het 15u.  Ook al was het tamelijk bewolkt, toch beslisten we om de telescoop op te zetten en te collimeren. Rond 17u staken we Lotte in bed en gingen wij lop...

Om 8u ging de wekker af.  Wim nam Lotte nog even bij ons in bed.  Haar grote pretoogjes blonken al in het donker van de kapoenenstreken.  Na het ontbijt konden we op een schappelijk uur beginnen aan de avontuurlijke rit naar het beginpunt van onze wandeling in Trévans. We hobbelden naar de toegangspoort en draaiden linksaf, in de richting van Majastre.  Het was een héél avontuurlijke rit. "Formation de trous" leek wel een mop.  Aan de kant van de weg zagen we maretak en nesten van processierupsen (zo bleek later) in de dennenbomen, maar we moesten de weg goed in de gaten houden om putten en dikke stenen te kunnen vermijden.  Gelukkig viel het qua tegenliggers wel mee, maar het duurde toch anderhalf uur eer we de parking aan de kant van de weg bereikten. We trokken onze zware wandelschoenen aan, hesen Lotte in de rugzak en we konden vertrekken.  Al snel ging het brede pad over in een smal paadje dat door de "gorges" slingerde.  Het...

Lotte maakte ons om 7u40 wakker. Ze mocht nog wat bij ons in bed, maar toen ze de schakelaar van het licht had gevonden en ons deed schrikken van het vele licht, ging ze toch liever wat spelen in de kamer. Wij konden nog een beetje blijven liggen. Om 8u30 maakten we ons klaar om naar het ontbijt te gaan. Buiten was het intussen fel aan het regenen. De bergen waren verdwenen door de vele wolken. Na het uitgebreide ontbijt maakten we ons klaar om naar de marktjes in La Palud-sur-Verdon en in Vinon-sur-Verdon te gaan. Het regende blijkbaar te hard voor de marktkramers in La Palud, want een marktje hebben we niet gezien.  Rond 12u kwamen we aan in Vinon-sur-Verdon. Na een ommetje vonden we een parkeerplaats dicht bij het marktje. Aangezien het al 12u was, begon er al heel wat marktkramers op te kramen. Gelukkig vonden we nog olijfjes, brood, worst en een mooi Peruviaans jasje voor Lotte. Het begon opnieuw serieus te regenen en Lotte was heel blij en fier dat ze met de paraplu ...

Het was amper 3u toen de wekker afging, maar we voelden ons fitter dan de voorbije weken.  Alleen het idee dat het vakantie is, verricht wonderen!  Nadat de laatste spullen in de auto waren geladen en we hadden geprobeerd om Lotte een flesje te laten drinken, konden we rond 3u40 vertrekken richting carpoolparking, waar omi en opi al op ons stonden te wachten.  De oogjes van Lotte waren ondertussen al heel klein geworden.  Met omi en opi in ons kielzog konden we aan onze lange heenreis (ca. 1080km) beginnen. Toen we rond 5u35 de grens met Luxemburg overstaken, lag ik al lang in slaap.  Van het tanken werd ik wel even wakker, maar de grensovergang met Frankrijk (om 5u58) heb ik toch gemist. Rond 8u15 stopten we op de parking van Langres om te ontbijten en Lotte te verluieren.  De rest van de rit was het toch iets gemakkelijker om wakker te blijven, aangezien het klaar was.  Het weer verbeterde zienderogen, al bleef het toch tamelijk lang koud en...

Toen we Lotte haar eerste verjaardag vierden en na 365 dagen filmen eindelijk het filmpje van haar eerst jaar konden afwerken, vroegen we ons af: en nu? Gaan we nog verder doen met dit projectje?  We bleven - gewoontegetrouw - alle dagen minstens een seconde filmen en beslisten ook voor het tweede jaar een filmpje te maken. Het was alweer een fantastisch jaar, waarin ze heel veel bijleerde: alleen stappen (op het lopen af!), praten (de gekste woorden natuurlijk eerst: tractor, rendier,...), schoenen aandoen, blokkentorens maken, legpuzzels maken, kaarsjes uitblazen, eerst mama plagen (door consequent "papa" te zeggen), dan papa plagen (door, jawel, consequent "mama" te zeggen),... Te veel om op te noemen!

Het was even na middernacht toen we wakker werden van een zachte “boenk”: Lotte was uit haar bedje gevallen en sliep rustig verder op de grond. Aangezien ze daar precies wel goed lag, hebben we haar maar laten liggen (i.p.v. haar te wekken als we haar zouden optillen). Zo sliepen we nog verder tot 7u30. We maakten ons op ons gemak klaar en gingen naar de ontbijtzaal. Het weer was intussen helemaal omgeslagen (regen en mist). De winkelstraat was nog rustig, want alle winkels waren nog gesloten. Ik bleef met Lotte aan een tafeltje zitten, terwijl papa op zoek ging naar lekkernijen voor zijn meisjes en zichzelf (zalm, pannenkoeken, omelet met truffel,...). Gelukkig was Lotte beter in vorm dan gisterenavond! Na ons ontbijt was het weer een bedrijvigheid van jewelste in de winkelstraat. We speelden wat in onze kajuit en even voor 10u daalden we af naar de vierde verdieping, naar onze auto. Wel grappig om te zien hoe sommige mensen vertwijfeld alle rijen afspeurden, in de hoop hun a...

Lotte had flink geslapen in het grote bed. Ze werd rond 7u30 wakker door het lawaai van een grote vrachtwagen. We genoten van een heel uitgebreid ontbijt met kleine chocoladekoekjes, zalm, pannenkoeken, ... Het was lekker zonnig, dus konden we na het ontbijt in T-shirt naar buiten richting het skimuseet. We namen al enkele spullen mee die we in de auto staken. Aangezien de ingang van het ski-museum boven aan de schans was, en wij beneden stonden, besloten we om te kijken of er beneden al iets te beleven viel. We konden inderdaad beneden al genieten van de gigantische Holmenkollen-schans. Je kon zomaar het stadion binnenwandelen. De schans is echt wel enorm: niet te geloven dat daar mensen vanaf springen en het nog overleven ook. Er zijn ook enorm veel zitplaatsen voor de supporters. Vanop die zitplaatsen moet je een fantastisch zicht hebben op de springers. Wij vonden het in ieder geval al indrukwekkend hoe ver en hoe hoog (of diep) er gesprongen wordt (ook al ligt er nu...

Om 8u15 ging de wekker af. We hadden allebei slecht geslapen (Lotte gelukkig niet), want we hadden te veel water gedronken en we vonden onze draai niet. We aten pudding (met gehakte chocolade) als ontbijt en daarna konden we met de stootkar de laatste spullen naar de auto brengen. Lotte vond het niet alleen superleuk om op de lege kar te zitten (al dan niet met papa erbij – en mama maar duwen) maar ook om te “helpen” om de volle kar naar de auto te duwen. Rond 10u15 trokken we het hek definitief achter ons dicht: het hek dat niet bedoeld is om de schapen op het terrein te houden maar eraf. De eigenaars hebben we niet gezien (een beetje raar om zo te vertrekken). De afdaling naar de E6 (via haarspeldbochten) verliep alleszins al beter dan gisteren! Het stuk tot in Lillehammer loopt door het Gudbrandsdal, het langste dal van Noorwegen, langs de Lågen-rivier. We hielden een korte stop in Ringebu om even de 13-eeuwse staafkerk te bekijken en de beentjes te strekken. Op z...

We waren blijkbaar allemaal uitgeput, want het was al bijna 10 uur toen Lotte wakker werd. Na een flink ontbijt (eerst boterhammetjes, dan pas de fles) ging Lotte heel succesvol op het potje (grote en kleine boodschap).  Aangezien het al zo laat was en omdat de zware wandeling van gisteren nog in de benen zat, beslisten we om met de auto naar Blåhø, de berg met de zendmast die we van bij het huisje kunnen zien, te rijden. Het was al 11u45 toen we vertrokken. Lotte vond de afdaling van Høvringen naar de E6 niet zo plezant, want toen we net op de E6 zaten, moest ze overgeven. Op een rustige, mooie parking verversten we haar kleertjes en liepen we wat rond. We reden over een mooie weg, omringd door beboste bergen richting Vågå. Daar begon de echte klim. Al snel reden we over een onverhard weggetje via haarspeldbochten naar boven. Na het betalen van de tol (50 Kr) werd de staat van de weg alleen maar slechter. Veel stenen zorgden er voor dat we niet sneller dan 30km/u ko...