Wim & Sara

Gezien de lange verwachte duur van de rit naar huis, hadden we de wekker al om 6u gezet.  Zo donker dat het dan nog is! Veel tijd verkwanselen deden we niet: Het meeste stak sowieso al in de auto.  Klaarmaken, ontbijten, de allerlaatste dingen in de auto steken,... en er dan als een dief in de nacht vandoor. We sloegen onderweg nog een stokbrood of twee in, maar voor de rest werd er enkel nog gestopt om dat op te eten en voor de occasionele pipi-pauze. Tegen dat we thuis langs de frituur passeerden, was het al het juiste uur om daar ook effectief te stoppen. Daarna was er tijd om rustig uit te pakken en met de (groot)oudertjes te bellen. En dan: naar bed, want morgen begint er alweer een nieuw schooljaar.

We kropen iets na 9 uur uit bed.  Na het ontbijt begonnen we direct met vanalles op te ruimen en al in de auto te steken.  Iets voor 12 uur reden we naar Gréoux-les-Bains waar we pizza gingen eten.  Het was een klein restaurantje en de baas deed alles alleen.  Straf!  En nog lekker ook!  We kochten nog wat brood en reden terug naar het huisje.  We lazen wat (of deden Duolingo / probeerden Sudoku's op te lossen) en gingen daarna zwemmen. Na een douche lazen we nog wat verder en aten we wat chips.  Na het avondeten gingen we het vuilnis wegdragen en liepen we nog wat verder om te genieten van de stilte, de amandelbomen en de zonsondergang.

Even na 8u werden we wakker door de poetsvrouw, die thuis de deur had opengeduwd en daarmee het alarm had doen afgaan.  Daar hadden we helemaal niet aan gedacht! We soezelden nog wat voort, maar een uurtje later stonden we toch maar op.  Het was al erg warm (en vochtig), dus een (eerste) zwempartijtje, in de voormiddag, was zeer welkom.  's Middags aten we de restjes van gisterenavond op en daarna reden we naar Forcalquier, om naar Les Mourres te gaan kijken: vreemde geologische structuren (kalkafzettingen) maar geen greintje schaduw. Aan een slakkengangetje bewogen we ons voort langs het gele pad, regelmatig lurkend van de waterzak. Onderweg naar het huisje stopten we bij een winkel (waar we op de parking elk twee ijsjes aten, alweer).  En dan was het hoog tijd voor een tweede frisse duik! Na een douche en het avondeten reden we naar Gréoux-les-Bains, voor het avondmarktje.  Niet dat de koopwaar zo speciaal was, het was toch een stemmig marktje, met muziek en l...

Het was alweer rond 9u30 toen we uit bed kropen.  Vandaag wilden we wel eens iets actiever doen, dus vertrokken we rond 11u30 naar de Montagne de Lure.  Eerst via Forcalquier naar Saint-Etienne-les-Orgues en dan de bochtige klim naar de top.  Tijdens de rit probeerden we wat moorden van Black Stories op te lossen. We stapten van de parking naar de top en installeerden ons daar voor een picknick met een prachtig uitzicht.  We stapten nog wat verder over de graat, tot we konden afslaan richting de grote weg.  Die staken we direct over.  We zagen heel wat vlindertjes en sprinkhanen.  Omdat we al een eind aan het dalen waren, moesten we op het einde nog serieus klimmen.  Gelukkig was het hier boven heel wat minder warm (25 graden).  Terug bij de parking zagen we dat we per ong eluk een officiële wandeling in tegenovergestelde richting hadden gedaan.  We stapten nog naar het uitkijkpunt en aten daar een appeltje.  Toch alweer een kleine...

Het was al bijna 10u toen ik opstond.  Mijn schatjes waren al even wakker.  We namen alle tijd voor een rustig begin van de dag en reden dan opnieuw naar Gréoux-les-Bains.  Het was al middag toen we daar aankwamen, dus we konden meteen naar Café Colombero.  Laetitia was al weg, maar Maxime belde haar meteen op.  Ze kwam terug, speciaal om ons te zien (9 jaar nadat we voor het laatst in l'Enchastre logeerden). Nadat we hadden betaald, sleften we een tijdje rond in het stadje.  Het lijkt wel alsof het na een periode van vergane glorie aan een  revival  bezig is. Het was ontzettend warm (en vochtig), op het onaangename af zelfs, dus verwenden we onszelf met een deugddoend ijsje bij Maxime.  Toen we daar buitenstapten, was de siesta  gedaan en gingen de winkeltjes weer open.  Tijd om nog 'ns goede olijfolie in te slaan! Onderweg naar het huisje stopten we nog even in een supermarkt, zodat we na ons zwempartijtje iets te eten hadden. Vol...

We bleven tot iets na 9 uur in bed liggen.  Na het rijstpapontbijt ruimde ik de auto wat op omdat die nog vol spullen lag van het waarnemen.  Rond 11 uur vertrokken we richting Valensole, maar we stopten in twee winkeltjes waar ze lavendel-spullen verkopen.  Uit het eerste gingen we nog weg zonder iets te kopen, bij het tweede (Terra-Roma) kochten we wel vanalles. In Valensole kochten we al snel twee broden en slenterden we door de smalle, gezellige straatjes.  Van de broden werd al snel geproefd en de helft was al op toen we opnieuw vertrokken.  We stapten tot helemaal boven aan de kerk en bezochten nog wat winkeltjes.  Terug in het huisje aten we opnieuw onder de boom.  Het was duidelijk warmer dan de voorbije dagen.  In de namiddag begon het te rommelen in de verte en na een tijdje begon het heel hard te regenen.  We lazen nog wat en nadat het was gestopt met regenen, trokken we naar het zwembad.  Terwijl mama en Lotte zwommen, las ik...

De wekker liep om 8u af, de zon lachte ons al tegemoet.  Ons lijf voelde alweer wat beter aan, maar ik voelde me nog steeds ontzettend moe. Wim toverde lekkere eitjes uit de pan en een uurtje later zaten we in de auto, op weg naar Forcalquier.  In de zomer vindt daar iedere maandag een markt plaats met wel 400 kraampjes: Keramiek, olijven en tapenades, lavendelproducten, kruiden en specerijen, droge worsten, juwelen, kleren, planken en spatels van olijfhout, stoffen,... De truuk is alleen een parkeerplaats vinden (in een afgelegen straat in ons geval) en dan proberen alle hoekjes en kantjes van de markt te bezoeken. Een jaar of 10 geleden kochten we hier mooie oorbellen, die ik heel graag aandeed maar waarvan ik er eentje verloor enkele jaren geleden.  Mijn vreugde was dus heel groot toen we dezelfde marktkramer van toen terugzagen met diezelfde oorbellen. Verder kochten we olijven en gevulde pepertjes (en potjes om die in te doen), kruiden voor pizza en voor guacamole en...

Na een deugddoende nachtrust kropen we rond 9 uur uit bed.  Na een rustig ontbijt begonnen we de achterstand in reisverhalen in te halen.  Iets voor de middag reden we naar Gréoux-les-Bains.  De Franse chauffeurs reden nogal traag en staken elkaar niet voorbij op gevaarlijke plaatsen.  Zondags-chauffeurs zeker? Maxime (van L'enchastre vroeger) herkende ons direct in café Colombero.  We aten superlekker en kregen de pastis cadeau.  Aangezien we het rustig aan wouden doen vandaag, bleven we een hele tijd zitten.  Iets na 15 uur waren we terug bij het huisje.  Terwijl mama een dutje deed en Lotte las en met de knuffels speelde, begon ik de timelapses van tijdens de trektocht te bewerken.  Daarna was het eindelijk tijd om te zwemmen.  Het water was niet zo warm, maar het deed wel enorm deugd om wat te kunnen afkoelen.  In het huisje genoten we van een aperitiefje en Frans stokbrood met de overschot van de pastasaus van gisteren.  L...

Zo slapen in een écht bed, met een échte matras en met een zacht deken: Dat doet zalig deugd, zeker na een zware wandeldag.  Niet dat alle pijntjes al waren verdwenen, maar we voelden ons wel klaar voor de laatste wandeldag. Even na half 8 zaten we met Sam en Ellen op een bankje op het plein voor het hotel de restjes van onze pizza van gisterenavond op te eten.  Een alternatief ontbijt, maar het smaakte wel.  Een halfuurtje later zwaaiden we onze rugzak weer op onze rug en gingen we op pad.  Een korte afdaling naar de Vésubie, oversteken en dan de klim naar Belvédère, door de smalle straatjes met her en der bronnetjes met drinkbaar water. Op een uurtje tijd stonden we boven en konden we de draad van de GR52A oppikken.  We waren wel blij dat we deze klim in de schaduw en ochtendlijke "koelte" konden afwerken. In de beschrijving stond er iets over "route panoramique" , maar veel hebben we daar eigenlijk niet van gemerkt.  Niet dat het geen mooi pad was, zo in...

Omdat het vandaag een lange dag zou worden, stonden we iets vroeger op.  Na het opnieuw zeer karige ontbijt vertrokken we al om 7u45.  En we begonnen opnieuw met een stevige klim, langs de stuwmeren van Lac Fourca, Lac du Trem en Lac de la Muta.  Er waren geen wolkjes te zien en het was windstil, zondat we prachtige reflecties van de bergen in de meren konden zien. We werden op de klim bijgehaald door Sam en Ellen en toen we iets later langs Annemijn en Melle liepen (die zaten te rusten), was het tijd om een groepsfoto te nemen.  Het landschap was net als de voorbije dagen wondermooi.  We gingen weer allemaal onze eigen weg en na de Duivelspas konden we goed doorstappen op een brede, dalende weg. We moesten plots een heel klein paadje nemen, maar dat paadje was amper nog te zien.  Toen we iets later aan het zoeken waren naar de juiste weg, zagen we Annemijn en Melle van de andere kant komen.  We wachtten op Sam en Ellen en probeerden samen het pad te v...

Lotte werd in het midden van de nacht verward wakker: Ze wilde terug in het midden liggen... alleen lág ze al in het midden.  Even later trippelden we naar buiten om naar het toilet te gaan. Wat een sterrenhemel!  En minder koud dan verwacht. Even na 6u begon dan het dagelijkse ritueel: Wekkers begonnen af te lopen, waarna mensen zich uit hun slaapzak wurmden,...  Buiten  een haakje boven ons bed was er eigenlijk geen plaats voor de rugzakken, dus het was een beetje onhandig om in te pakken, maar we waren nog niet uit bed of ik had al een steenbok gezien. We gingen buiten onze tanden poetsen en ons wassen en gingen dan ontbijten.  Het ontbijt was nog steeds karig, maar het brood was tenminste al lekkerder. Tegen 8u gingen we op pad, bijna gelijktijdig met de vier ezels die, gepakt en gezakt, naar de vallei trokken om afval weg te brengen en nieuwe spullen aan te voeren. Wij moesten - tussen de steenbokken - het beekje over, omhoog klauteren en dan terugkeren lan...

Om 6u15 ging er al een wekker af, toch kroop er niemand uit bed...  Toen wij om 7 uur uit bed kropen, waren er al heel wat mensen opgestaan.  Het ontbijt was opnieuw karig, maar deze keer was er wel peperkoek. Om 8u15 vertrokken we gepakt en gezakt voor de derde dag van onze trektocht.  Nog voor we vertrokken hadden we al gemsjes gezien.  Na een eerste (kort) klimmetje besefte Lotte dat ze de kaart was vergeten in de hut.  Gelukkig duurde het zonder rugzak niet zo lang om terug te keren.  Intussen hadden Lotte en mama alweer gemsjes zien rondhuppelen. Ook al waren we officiëel aan een klim bezig, toch ging het goed vooruit omdat er veel stukken plat tussen zaten.  Pas de laatste kilometer richting Baisse du Basto was het zwaar klimmen, soms zelfs op handen en voeten.  Intussen hadden we al een heleboel gemsjes gezien, wat marmotjes en wat steenbokken. Het was druk boven op de top, maar we vonden toch een plekje om eventjes neer te zitten en al iet...