Wim & Sara

Voor ze met het avondeten (met Champagne) langskwamen, hingen we al twee uur in de lucht en hadden we al een film kunnen kijken.  Na het eten probeerden we wat te slapen, maar heel goed lukte dat niet.  De snurker op de rij achter ons maakte het alleen maar moeilijker.  Al twee uur voor de landing waren ze er al met het ontbijt. We landden een uurtje te vroeg in Parijs.  We stapten al snel door de douane.  Gelukkig was onze bagage deze keer wel aangekomen.  We zochten eventjes waar we onze tickets voor de trein konden vinden en mochten onze valiezen 1 uur voor het vertrek van de trein binnenleveren. De trein vertrok met 10 minuutjes vertraging.  In Brussel-Zuid hadden we nog tijd genoeg om op de trein naar Tienen te stappen.  Daar stonden omi en opi ons op te wachten.  De frituur bij het station was nog open, dus konden we nog frietjes eten (met een Mexicano).  Doodmoe kropen we in ons eigen bedje.

Nog een laatste keer uitslapen in Mexico.  We moesten pas tegen de middag uit onze kamer, dus we hadden alle tijd.  Lotte mocht haar naam nog prikken op de wereldkaart van bezoekers (nog geen eerdere bezoekers uit België blijkbaar) en onze bagage mocht nog enkele uren de kelder in. We maakten nog een tussenstop in hetzelfde restaurantje als gisteren, voor een laatste lekker en voedzaam Mexicaans ontbijt.  We gaan dat fruit missen! Verder op weg naar  Parque Chapultepec , naar de dierentuin.  Je mag gratis binnen, maar voor alle extraatjes (vlindertuin, etc.) moet je betalen.  Sommige dieren hadden een ruim verblijf, maar andere dieren hadden dan weer een kooi van ocharme een zakdoek groot.  Het was vaak ook moeilijk om de dieren te ontwaren.  Gelukkig leken de aapjes extra hun best te doen! Maar dierentuinen zal ik altijd een beetje droevig vinden. Toen we weer buitenstapten, het park in, was het zo mogelijk nog drukker dan 's morgens.  Bijna alle oranje kraampjes waren open, verko

We sliepen lekker lang uit tot 9 uur.  Lotte was precies heel moe, want zij bleef slapen tot 10 uur.  Pas rond 11 uur vertrokken we, eerst op zoek naar ontbijt.  Dat vonden we al vrij snel:  Lotte at lekkere pannenkoeken, wij een warm belegd broodje met kaas en ham. We stapten naar het Chapultepec park en naar het grote meer richting het museum.  Daar moesten we ons rugzakje afgeven, ook al was dat klein.  We begonnen in de Sala Teotihuacán.  Leuk om deze keer de kleinere dingen te kunnen zien: vazen, beeldjes, ...  Allemaal heel mooi versierd.  Toch straf als je beseft dat dat allemaal 1500 jaar geleden is gemaakt.  We zagen ook enkele graftombes met skeletten en een replica van de standbeelden op de tempel van Quetzalcóatl.  Het was ook leuk dat we af en toe naar buiten konden om wat extra standbeelden, maquettes of replica's te zien.   Onze volgende zaal was de Sala Los Mayas.  Opnieuw indrukwekkende beeldhouwkunst, maar ook een 'boek' in Maya-schrift.  Dat lijkt eigenli

We hadden om 8u30 afgesproken met onze eclipsvrienden aan de busterminal.  Om 7u30 ging de wekker al af. Het ontbijt sloegen we voorlopig nog even over.  We namen de Uber naar het busstation.  Karin en Kwinten voelden zich niet zo goed; Marnik en Twinkel hadden wat vertraging, maar even voor 9u kochten we onze tickets.  Gewoon het perron zoeken, opstappen en de bus vertrok meteen.  Kwinten voelde zich intussen wat beter en reisde ons met de Uber achterna. Het duurde behoorlijk lang eer we écht uit de stad waren (de gondelbanen en kleurige huisjes op de hellingen moesten we eerst nog passeren), maar na een uurtje stonden we al bij de ingang van de archeologische site.  Weinig volk op de parking.  Deze site wordt - tegen onze verwachting in - niet zo druk bezocht. De derde grootste piramide ter wereld (na Cheops en Cholula), de Pirámide del Sol , sprong onmiddellijk in het oog.  Met een hoogte van meer dan 70m kan je er moeilijk naast kijken.  Tot voor kort mocht je er nog op (de panelen

Het was al rond 9u30 toen we opstonden.  Flinke dut gedaan dus!  We boekten een tour door het historische centrum met Estacion Mexico (om 14u30) en schreven nog wat aan de reisverhalen. Pas iets na 11 uur vertrokken we richting La Catedral Metropolitana.  We stopten even in een winkeltje om water te kopen.  Ook hier zijn de winkels gesorteerd per straat...  We liepen een ganse tijd door de sanitaire straat, later door de licht- en elektronicastraat.  We aten ons ontbijt / middagmaal (eitjes) in een klein restaurantje.   Om 14u20 waren we aan de indrukwekkende kathedraal.  Omdat de tour 10 minuutjes was uitgesteld en pas om 14u40 begon, konden we nog eens binnenin gaan kijken, naar alle prachtige, met goud versierde altaars. We waren met een tiental mensen voor de tour en kregen uitleg over hoe de meeste gebouwen bovenop de overblijfselen van de (7) tempels zijn gebouwd.  Aangezien Mexico-Stad op een moeras is gebouwd, staan heel wat gebouwen scheef (en zakken ze tussen de 2 en 10 cm pe

Het is alweer vroeg dag: om kwart over drie gaat de wekker al.  De stroom is nog altijd niet (helemaal) terug.  In het donker maken we ons klaar en als een dief in de nacht rijden we naar de luchthaven. We parkeren de auto op de parking van Hertz en gooien de sleutel (letterlijk) binnen in het loket dat nog gesloten is.  We schuiven aan voor de tickets en om onze valiezen af te leveren.  Tergend traag gaat dat alweer, maar we hebben tijd want de deuren naar de security  zijn nog gesloten. We vertrekken te laat, maar komen keurig op tijd aan in Mexico City.  Onze valiezen zijn er allemaal bij en we boeken onze taxi.  Het verkeer in de hoofdstad is een razend druk kluwen van onhoffelijke chauffeurs.  Onze chauffeur is nogal van de wilde kant.  Het mag een wonder heten dat we niet gebotst hebben en dat Lotte maar één keer heeft overgegeven (gelukkig hadden we een zakje bij).  Mijn vriendelijke verzoek om wat rustiger te rijden, valt in dovemansoren...  Hij levert ons voor de deur af, maar

Na een korte nacht wekte de wekker ons om 6 uur.  Om 6u30 waren we allemaal klaar om aan de eclipsdag te beginnen.  Toen we naar de garage stapten, konden we genieten van mooie rode wolken.  Gelukkige hingen die niet te hoog en toen we in Parque Nayar aankwamen, na eventjes tegen de richting in te rijden, was het grotendeels onbewolkt.  We waren er al heel vroeg (om 7u15) en enkel Kris Delcourte was er al. Heel veel volk zou er niet komen.  Omdat we zo vroeg waren, konden we een bankje en tafeltje inpalmen net naast een platformpje waar we de fototoestellen konden zetten.  We aten rustig wat ontbijt en gaven Karin haar eclipsbrilkroontje.  We hadden meer dan tijd genoeg om de fototoestellen te installeren en onze Solar Eclipse Workbench software op te starten. In het begin nam de Canon EOS R geen foto's, maar na een snelle heropstart werkte alles perfect.  We waren blij dat er minder en minder wolken te zien waren voor het begin van de eclips.  Na het spannende eerste contact kwam

Het is amper 6 uur wanneer de wekker afgaat.  De dag die al zó lang aan de horizon gloort, is eindelijk aangebroken: eclipsdag in Mexico! Het is nog donker buiten, dus ik kan zelfs niet zien of er wolken zijn...  We wassen ons, kleden ons aan, halen de drank (water en frisdrank) uit de frigo en nemen de laatste spullen klaar.  In de living/eetkamer van onze eclipsvrienden, die voor de laatste keer dienst doet als War Room , hangt een sfeer van opwinding. Wanneer we onze neus buiten de deur steken, zien we aan de horizon roze wolken hangen.  Oei?  Of gewoon mooi nu en straks weg? We hobbelen en slalommen rond de kraters in het asfalt achter Marnik & co aan.  Het is gelukkig nog rustig op de baan, zodat onze korte contramano  snel en zonder erg kan worden opgelost. Wanneer we de parking van Parque Nayar opdraaien, staat er welgeteld één auto (die van Kris Delcourte).  Het poortje zit los en we stappen binnen om het ideale plekje uit te zoeken.  Een tafel met banken met daarnaast een

Het is nog maar 7u wanneer de kerkklokken om het kwartier op hun eigen, vreemde manier beginnen luiden.  Een klein raampje in onze slaapkamer, helemaal bovenaan de muur, laat een blik toe naar buiten.  Bewolkt... Een gezonde spanning is haast tastbaar in de War Room .  Vandaag moeten we op zoek naar een aantal potentiële waarneemplekken, waaruit we dan eventueel morgen pas, last-minute , kunnen/moeten kiezen. Rond eclipstijd (C2) komen we aan bij wat dan nog "Plan A" is: park Él Tecuán.  Ze verwachten hier morgen 1000 man (geen idee waar die allemaal gaan parkeren), ze hebben informatiepanelen en de lokale Scouts staat paraat om te helpen.  Maar het is hier stoffig, erg stoffig.  We rijden (lichtjes ontgoocheld) met haast onherkenbare auto's het park weer uit en "Plan A" wordt prompt (en unaniem) gedegradeerd. We rijden achter Marnik een onooglijk dorpje binnen (Pino?) waar ze - denk ik - nog nooit toeristen hebben gezien en voor het eerst vinden we iets dat zou

We sliepen uit tot 8u30 en tegen 9 uur stapten we de kamer van Marnik en Karin binnen.  Daar begonnen we al direct de laatste weersvoorspellingen te bekijken en te vergelijken.  Ook al zijn er vandaag heel wat wolken, toch lijken de modellen helder weer te voorspellen voor maandag.  Hopelijk kloppen de modellen en kunnen we genieten van een mooie zonsverduistering.  We gingen naar het plaatselijke winkeltje en zorgden daar voor een verdubbeling van de omzet van de dag (of misschien van de week).  Na een uitgebreid ontbijt met veel fruit (en nog eens de weermodellen te bekijken) gingen we Durango verkennen.  De winkels lijken hier nogal raar georganiseerd: een straat vol met schoenenwinkels, een straat vol met apothekers, ... De eclips leeft hier precies nog niet echt.  Het was echt zoeken naar posters over de eclips en t-shirts zijn er al helemaal niet te vinden.  Op het centrale plein was het heel wat drukker.  Daar kregen we informatie over de eclips, werd Kwinten geïnterviewd en raa