Forcalquier

De wekker liep om 8u af, de zon lachte ons al tegemoet.  Ons lijf voelde alweer wat beter aan, maar ik voelde me nog steeds ontzettend moe.


Wim toverde lekkere eitjes uit de pan en een uurtje later zaten we in de auto, op weg naar Forcalquier.  In de zomer vindt daar iedere maandag een markt plaats met wel 400 kraampjes: Keramiek, olijven en tapenades, lavendelproducten, kruiden en specerijen, droge worsten, juwelen, kleren, planken en spatels van olijfhout, stoffen,...


De truuk is alleen een parkeerplaats vinden (in een afgelegen straat in ons geval) en dan proberen alle hoekjes en kantjes van de markt te bezoeken.


Een jaar of 10 geleden kochten we hier mooie oorbellen, die ik heel graag aandeed maar waarvan ik er eentje verloor enkele jaren geleden.  Mijn vreugde was dus heel groot toen we dezelfde marktkramer van toen terugzagen met diezelfde oorbellen.

Verder kochten we olijven en gevulde pepertjes (en potjes om die in te doen), kruiden voor pizza en voor guacamole en twee spatels van olijfhout.  Goede oogst!


Op de terugweg stopten we nog in een supermarkt voor eten voor vandaag en morgen.  De lekkere ijsjes werden enkel per 6 verkocht, dus zagen we onszelf - ocharme - genoodzaakt om elk twee ijsjes te eten (ter onzer verdediging: het waren er kleintjes).

Terug in het huisje aten we in de schaduw van de lindeboom.  Heerlijk!  Daarna deed ik een dutje, want ik was al de hele dag "uit mijn haak."  Een frisse "duik" in het zwembad deed wel deugd, ook al was het moeilijk om erin te geraken.


Na een douche maakten we op ons gemak koude schotel klaar.  Wat doen die verse rauwe groentjes deugd!

Aangezien het ernaar uitzag dat het een heldere nacht zou worden, werden de telescoop en zelfbouwverrekijker opgesteld.  Een grote, dikke wolk die boven de Alpen bleef hangen, zorgde voor spektakel, met veel bliksemschichten.  Leuk om naar te kijken vanop het picknickdekentje!

Na een tijdje vielen de bliksems stil en viel de wolk uit elkaar.  Al snel verschenen de eerste sterren en kon de waarneemnacht beginnen.  Wat is het hier donker!

Wim liet ons (en de eigenaar) wat spectaculaire objecten zien, maar Lotte en ik gingen toch maar slapen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Museo de Antropologia

Atlantische oceaan - Roosbeek

Centro Histórico