Bargème - St.-Martin-Vésubie - Chalet de la Madone de Fenestre

We stonden om 6u30 op.  Na het ontbijt staken we de laatste dingen in de auto en om 7u30 vertrokken we, met het afval uit het raam richting de Alpen.  De rit was toch wat langer dan verwacht, onder andere over de Col de Vence.  We stopten eventjes om brood te kopen en reden uiteindelijk de vallei van de Vésubie in.  Mooi, maar het duurde nog eventjes voor we ons konden parkeren in St.-Martin-Vésubie.

We smeerden ons in met zonnecrème, trokken onze bergschoenen aan en gooiden onze veel te zware rugzakken op onze rug.  We begonnen direct met een heel zware klim, eerst eventjes op een gewone weg, dan op een paadje met trapjes en daarna op een gewoon paadje.  We liepen de hele tijd door het bos, dus hadden we niet echt mooie uitzichten.  

Net voor Collet Cotignol stopten we eens om te eten.  We hadden al serieus geklommen (en onze rug deed al pijn), maar we moesten nog een hele eind verder klimmen.  

Bij elke stap sprongen er tientallen sprinkhanen weg.  En als we even bleven staan hadden we direct last van een heleboel vliegen.  Uiteindelijk kwamen we boven de boomgrens en konden we genieten van de prachtige omgeving.  Uiteindelijk, na een klim van 1300 hoogtemeters kwamen we aan op de top: de Cime di Piagu.

Na een korte pauze begonnen we aan de afdaling.  Eindelijk zagen we de kilometers vooruit gaan.  We passeerden een paar honderd schapen en geiten (en hun herdershonden, die iets te enthousiast waren en ons probeerden weg te jagen).  We begonnen aan de tweede klim die veel korter was.  Die was toch zwaarder dan verwacht, maar boven konden we beginnen raden na welke bocht de hut te zien zou zijn...  Het zou nog eventjes duren.

Er was nog een moeilijke passage, steil naar beneden en dan op trapjes weer naar boven.  Uiteindelijk zagen we de hut liggen op 1,4 km voor het einde.  Er volgde nog een tamelijk lange afdaling, maar uiteindelijk kwamen we om 18u20 bij de hut.  Daar was net een groep toegekomen en die begonnen spontaan te zingen.  

Wij kregen de wolvenkamer, met 3 matrassen naast elkaar.  We gingen ons wassen en om 19 uur was het al etenstijd.  Eerst lekkere soep, dan stoofvlees met pasta, brood met kaas en een taartje van bosbessen.  Toen er een optreden begon gingen wij naar onze kamer, waar we de rest van de reisverhalen schreven.