Wim & Sara

Zeven uur lijkt wel het uur waarop we de klok kunnen gelijkzetten met Lottes blaas.  Ze wilde niet terug in bed maar wel even alleen spelen in de living, of toch eventjes.  Ik mocht nog wat blijven liggen, gelukkig... In de voormiddag bleven we in het huisje (en in de tuin) om wat te spelen en te lezen, en het was toen al duidelijk dat het een mopperdagje zou worden... Na het eten vertrokken we naar het schansenpark van Planica (Rateče, in de buurt van Kranjska Gora).  Daar kan je schansen zien in alle maten: van kleine, waar ik ook nog wel van af zou durven, tot de grootste ter wereld, met een recordsprong van 251.5m (op naam van de pool Kamil Stoch).  De helling waarop ze landen, bestaat uit plastieken slierten, maar daarna een uitloper van gemillimetreerd gras waar ze tot stilstand moeten komen.  In de winter is alles natuurlijk bedekt met een laagje sneeuw.  In tussentijd worden plastiek en gras besproeid... We gingen het Planica Center binnen, waar we filmpjes ko

Lotte moest iets na 7 uur al naar het toilet gaan en wou niet terug gaan slapen.  Ze ging beneden wat spelen, terwijl wij nog wat verder sliepen.  Toen ik om 9 uur wakker werd, zaten Lotte en mama beneden het reisdagboek te versieren.  Na het ontbijt buiten op het terras reden we naar Kranjska Gora om boodschappen te doen.  Lotte was nog niet vergeten dat we haar berenkoekjes hadden beloofd de vorige keer, dus gingen we die maar snel halen. Terug bij het huisje laadden we vlug de boodschappen uit en vertrokken we richting de Savica-waterval, of dat was toch de bedoeling.  Het eerste deel van de rit verliep volgens plan.  We dachten dat we langs het meer van Bléd moesten rijden, maar dat kwamen we maar niet tegen...  We belandden wel in de bergen, reden een stevige col op, genoten van het uitzicht op een prachtig gelegen kerkje en stopten dan toch maar eens om te kijken of we nog goed zaten... Dat was duidelijk niet het geval en we begrepen ook niet waar de GPS ons naartoe

Het was nog maar even na 7u toen Lotte naar het toilet moest en daarna niet meer in bed wilde gelegd worden.  Gelukkig wou ze beneden wel wat alleen gaan spelen... tot het speelgoedautootje onder de zetel onbereikbaar vast kwam te zitten. Het onweer van gisterenavond hadden we zo kunnen vergeten, ware het niet dat de tuinmeubels nog nat waren.  Dan maar een puddingontbijt binnen. Er werd nog gespeeld, gelezen, oefeningen Spaans gemaakt,... tot we rond 10u30 richting Kranjska Gora vertrokken, naar het Jasna-meer.  Kleiner dan we ons hadden voorgesteld maar wel prachtig gelegen met zicht op de berg.  En populair...  We vonden nog wel makkelijk een plekje voor de auto, maar op de oevers zat wel veel volk, op een strandlaken te lezen, maar de smartphone  te staren,...  Gezwommen werd er nauwelijks en toen wij daartoe een halfslachtige poging ondernamen, werd ons al snel duidelijk waarom: het water was ijskoud!  Maar het was wel gezellig, zo met een drietjes op ons picknickdekentje

Lotte werd pas om 8u wakker om naar het toilet te gaan.  Ze verbaasde zich erover dat ze haar kleren nog aan had en kroop toen terug in bed.  Om 9u maakte ze ons echt wakker.  Na het ontbijt versierden mama en Lotte het reisdagboek en lazen we nog wat.  Om 11u15 trokken we naar Kranjska Gora om boodschappen te doen, want dat was dringend nodig.  Terug in het huisje maakten we ons klaar om in Kranjska Gora een liftje te nemen en boven op de berg te gaan picknicken.   Omdat we niet wisten welke lift open was, gingen we eerst naar de toeristen-info van Kranjska Gora om te vragen waar we naartoe konden.  Het was maar 5 minuutjes rijden tot aan de enige lift die open was (de Vitranc-lift).  Toen we de kassa eindelijk hadden gevonden, bleek de lift niet te werken wegens een technisch probleem.  We vonden het al verdacht dat de lift niet bewoog...  We liepen dus iets verder en installeerden ons om te picknicken toen Lotte zag dat de lift weer werkte.  Ik stapte terug naar de kass

Het was amper half zes toen Lotte onze kamer binnenkwam.  Gelukkig moest ze gewoon (beneden) naar het toilet en liet ze zich erna gewillig in bed steken voor nog anderhalf uur.  Ik mocht daarna nog een beetje blijven liggen, terwijl Lotte en papa boekjes lazen. Tot 13u30 hielden we ons bezig met spelen, lezen, een nestje maken voor de bijen (Lotte dan),...  Daarna vertrokken we te voet door de smalle straatjes in de buurt van ons huisje en over het fietspad richting Kranjska Gora.  Na anderhalve km werd het eindelijk een echt paadje, maar tegen dan ging Lotte in zitstaking.  Maar eens overtuigd was er geen houden meer aan! We kozen het steilste pad naar de waterval en dat bleef lange tijd echt wel goed klimmen.  Misschien waren onze bergschoenen toch een betere keuze geweest dan onze wandelsandalen. Bij de splitsing besloten we niet door te lopen naar de verste waterval (Martuljek Slap 2), maar meteen terug te keren langs de eerste waterval (Martuljek Sl

Lotte maakte ons om 7u45 wakker.  We ruimden nog wat verder op, ontbeten en begonnen dan alles naar de auto te dragen.  Het was niet zo evident om alles in de auto te krijgen, maar na wat duwen lukte het toch.  We gingen de toeristenbelasting betalen bij Armin en vertrokken iets voor 10u naar Slovenië. We reden al heel vlug Oostenrijk binnen en eens we op de snelweg zaten, ging het goed vooruit.  We reden door een mooi berglandschap en stopten rond 12u op een parking bij Villach.  De lucht zag er al een tijdje heel grijs uit en op de parking begon het al snel te regenen.  We moesten onze boterhammetjes dus in de auto opsmullen.  Gelukkig stopte het snel weer met regenen, zodat we droog naar het toilet konden gaan. We belden naar de eigenaar van het huisje dat we rond 13u30 zouden aankomen en vertrokken voor de laatste 45 minuten van onze rit.  Het regende nu af en toe heel hard.  Het laatste stukje van de rit was heel steil: in derde versnelling viel de auto stil, in tweede ve

Rond 7u werden we al gewekt door Lotte, maar het zonnetje scheen en we hadden alledrie wel zin om aan de zonnige dag te beginnen.  Omdat ons brood was uitgedroogd en echt niet meer te eten viel, zo hard, gingen mijn twee schatjes snel naar de winkel om verse broodjes. Aangezien Lotte gisteren zo ver had gewandeld (en we dus haar beentjes toch wat wilden sparen) en graag eens een liftje wou nemen, besloten we (nadat we haar reisdagboekje voor gisteren hadden versierd) om gewoon van aan het huisje met onze wandelschoenen te vertrekken richting Obersalzbergbahn. Aanvankelijk ging het over asfalt, maar gelukkig doken we na een tijdje het bos in en werd het een interessanter paadje.  We moesten wel alle registers opentrekken om het wat vooruit te doen gaan: zingen, afval oprapen, "kijk hier, kijk daar", met een virtueel touw naar boven trekken, bloemen kijken, paddenstoelen kijken, mensen proberen inhalen, pijltjes zoeken,...  En toch, toen we de liftjes voor het ee

Lotte werd vandaag iets vroeger wakker en kroop rond 7 uur nog eventjes bij ons in bed.  Gelukkig bleef ze nog tamelijk rustig, zodat we nog wat konden blijven liggen.  Na het ontbijt speelde ze nog een tijdje met de duplo, terwijl wij alles aan het inpakken waren voor de wandeling.  De voorbije dagen was het wat slechter weer, maar vandaag scheen het zonnetje weer volop! We vertrokken pas tamelijk laat richting Schönau am Königssee.  Het was daar enorm druk, maar de parking is daar zo groot (en goedkoop: €2.50 voor een ganse dag) dat het geen enkel probleem was om een parkeerplaats te vinden.  We trokken in de vroegte naar het meer en waren blij dat we al snel het brugje over de rivier konden oversteken, want plots werd het veel rustiger. We startten de klim op een mooi paadje tussen twee weides.  Daarna kwamen we weer op een weg, gevolgd door een brede aardeweg.  Het bleef wel goed stijgen, maar Lotte vond het paadje toch niet zo interessant want ze zeurde nogal veel: haa