Planica & Zelenci

Zeven uur lijkt wel het uur waarop we de klok kunnen gelijkzetten met Lottes blaas.  Ze wilde niet terug in bed maar wel even alleen spelen in de living, of toch eventjes.  Ik mocht nog wat blijven liggen, gelukkig...

In de voormiddag bleven we in het huisje (en in de tuin) om wat te spelen en te lezen, en het was toen al duidelijk dat het een mopperdagje zou worden...

Na het eten vertrokken we naar het schansenpark van Planica (Rateče, in de buurt van Kranjska Gora).  Daar kan je schansen zien in alle maten: van kleine, waar ik ook nog wel van af zou durven, tot de grootste ter wereld, met een recordsprong van 251.5m (op naam van de pool Kamil Stoch).  De helling waarop ze landen, bestaat uit plastieken slierten, maar daarna een uitloper van gemillimetreerd gras waar ze tot stilstand moeten komen.  In de winter is alles natuurlijk bedekt met een laagje sneeuw.  In tussentijd worden plastiek en gras besproeid...

We gingen het Planica Center binnen, waar we filmpjes konden bekijken over hoe er precies getraind wordt.  En in de kelder is er een oefenterrein voor langlauf met sneeuw, echt waar!  En we mochten daar zelfs even binnen: foto maken met een reuzesneeuwman.  Die kou deed wel even deugd!

Terug buiten vergaapten we ons aan de zipline en de jongens en meisjes, mannen en vrouwen, die zich van bovenop de schans de diepte in stortten...

Daarna reden we terug richting Podkoren, waar een korte wandeling ons bij de Zelenci-bronnen van de Sava-rivier bracht.  En prachtig, glinsterend meertje in een berglandschap!  We klommen de observatietoren op, telden de vissen (forel), staken onze handen in het koele water,...  Wel jammer dat er op het einde een grote groep toekwam, want dat verstoorde het rustige tafereeltje toch wel wat.

Mits een korte tussenstop om brood te kopen, reden we terug naar ons huisje in Gozd Martuljek.  Daar voltrok zich het gebruikelijke ritueel: eten maken, eten, douchen, Lotte in bed,...  Daarna was het jammergenoeg al tijd om in te pakken en de auto vol te steken.