Martuljek Slap 1 & maansverduistering in Bled

Het was amper half zes toen Lotte onze kamer binnenkwam.  Gelukkig moest ze gewoon (beneden) naar het toilet en liet ze zich erna gewillig in bed steken voor nog anderhalf uur.  Ik mocht daarna nog een beetje blijven liggen, terwijl Lotte en papa boekjes lazen.

Tot 13u30 hielden we ons bezig met spelen, lezen, een nestje maken voor de bijen (Lotte dan),...  Daarna vertrokken we te voet door de smalle straatjes in de buurt van ons huisje en over het fietspad richting Kranjska Gora.  Na anderhalve km werd het eindelijk een echt paadje, maar tegen dan ging Lotte in zitstaking.  Maar eens overtuigd was er geen houden meer aan!

We kozen het steilste pad naar de waterval en dat bleef lange tijd echt wel goed klimmen.  Misschien waren onze bergschoenen toch een betere keuze geweest dan onze wandelsandalen.

Bij de splitsing besloten we niet door te lopen naar de verste waterval (Martuljek Slap 2), maar meteen terug te keren langs de eerste waterval (Martuljek Slap 1).  Dat pad was zo mogelijk nog avontuurlijker (opletten met die sandalen!).  Het draaide en kronkelde en ging steil naar beneden.  Het bracht ons langs een heel mooie waterval (volgens onze tellen 10 watervallen in één), waarop we een prachtig zicht hadden.  Weinig vlinders maar wel veel mooie blauwe bloemen (campanula)!

Het paadje volgde daarna de loop van de rivier in de vallei, waar een overdaad aan steenmannetjes overbodig de juiste weg aangaf.  Lekker koel, zo dicht bij de rivier...  Maar het water was toch te koud om onze voeten in te steken.  Dan maar stenen in het water gooien...

De brug over de rivier bleek te bestaan uit twee smalle boomstammen naast elkaar.  Lotte wilde er alleen over, want mama deed de brug te veel wiebelen...

Na 10km stonden we weer bij ons huisje.  Goed gewandeld, alweer!  De tortillas gingen er bij ons alledrie goed in.

Aangezien hat al redelijk laat was en Lotte nog een wakkere indruk maakte, deden we een poging om de maansverduistering te bekijken.  Bij ons huisje zitten de bergen in de weg en bovendien waren er vrij veel wolken.

Rijdend richting Bled zagen we ineens de verduisterde maan bij een kerkje staan.  Toch maar vlug stoppen voor een idyllische foto.

We parkeerden bij het kasteel van Bled, waar we een uitzicht hadden over het meer en de stad (waar blijkbaar een heel luid optreden plaatsvond)... met daarboven de bijna volledig verduisterde maan!  Goed (en gezellig) ondergestopt onder ons dekentje, zagen we de maan stilaan van kleur veranderen.  De Nederlanders die naast ons zaten op de ijzeren witte stoelen, hadden een roze-rode gloed over de hele hemel verwacht (dat was weer goed uitgelegd in de media) en waren dus wat ontgoocheld, maar wij waren wel tevreden.

We bleven maar niet te lang en keerden terug langs de donkere straatjes i.p.v. via de autostrade dit keer (daar heb je blijkbaar een vignet voor nodig, wat onnozel is voor die 5km).  Af en toe zagen we nog een glimp van de maan met mars erbij, en er liep zelfs een reetje over!

Lotte zocht aanvankelijk nog mee naar de maan, mars en de sterren, maar viel onderweg in slaap.  Bij het huisje trok ze haar ogen nog even open, maar ze reageerde niet toen we haar op de vele sterren en de Melkweg wezen.  We legden haar dus maar meteen - met kleren en al - in bed.  Ze keek me nog even aan met een verdwaasde blik, maar dat was het dan ook.

Na een douche keken we vanop ons terras nog naar de bergen en de sterren, en - jawel - de maan kwam net boven de berg (maar ze was al niet meer volledig verduisterd).  Snel nog wat foto's en dan in bed.