Filmpje eclipsreis Zuid-Amerika 2019

Ons filmpje van onze eclipsreis naar Zuid-Amerika is klaar en kan je hier bekijken!

Skivakantie 2019

Ook in 2019 trokken we naar Gaschurn om te genieten van de sneeuw.  Dit jaar kwamen we daar aan op het einde van de krokusvakantie en dat betekende dat we konden genieten van de Funkenabbrennung.  We maakten een mooie, maar zware sneeuwschoenwandeling in het Silbertal en konden voor het eerst in Schruns de dalafdaling naar het Silbertal doen (Piste 1e).  

Door het slechte weer werden de liften in de namiddag van de eerste dag gesloten en moest Lotte al direct de dalafdaling naar Sankt-Gallenkirch doen.  Maar gelukkig gaat het skiën beter en beter!

Het filmpje kan je hier bekijken!

Gaschurn - Roosbeek

Lotte maakte ons rond 7u30 wakker.  We pakten alles verder in en ontbeten.  Toen we klaar waren om te vertrekken, reden we eerst nog eens naar de Spar om broodjes te kopen.  We tankten de auto nog eens vol in Sankt-Gallenkirch en vertrokken dan om 9u10 richting Roosbeek.

De terugweg verliep vlot.  In Oostenrijk moesten we wel twee keer wegenwerken passeren.  In Duitsland vielen de wegenwerken voor één keer nogal mee.  We stopten pas een eerste keer om 12u30 in Ludwigsburg om te picknicken. 

Om 15u30 maakten we eventjes een sanitaire stop en pas in België stopten we nog eens om te tanken.  Om 17u30 waren we al terug thuis.

Gaschurn

Rond 8u stonden we op.  De wolken en de mist van gisteren waren gelukkig verdwenen!  Nauwelijks een uur later had ik me in mijn looptenue gehesen en vertrok ik lopend via de Tafamunt Trail de berg op.  Dat lopen zou ik niet lang volhouden, want het single-trail pad was erg steil: op ocharme 4km moesten meer dan 600 hoogtemeters overwonnen worden: zelfs powerhiken was niet evident!  Maar dat verfrissende bronnetje op het hoogste punt!  En die uitzichten!  En ja, ook dat plezier!  Normaalgezien dender ik bergjes naar beneden, maar zelfs dat was schier onmogelijk: alweer steile paadjes, een stevige afgrond, een gladde ondergrond,...  Beter niet te veel risico's nemen.

Terwijl ik nog onder de douche stond, was het Wims beurt om de berg op te klefferen.  Omdat het zo'n heerlijk weertje was, ging ik met Lotte naar Maria Schnee, waar we op het picknickdekentje een gezelschapsspelletje speelden (en koekjes aten) in afwachting van papa.

We bakten wat broodjes als middagmaal en daarna trokken we samen (met wandelschoenen) de berg op door het Pfanges-bos.  Samen dennenappels zoeken, mos bestuderen ("aan de noordkant, he, mama en papa"), het pad ontdekken.  Alweer enkele km op de teller.

We gingen nog eens langs het dalstation (we konden het echt niet laten) en keerden dan terug naar het huisje om al wat in te pakken en Monopoly te spelen.

Bij de Italiaan lieten we ons de Carnavale di Pesce smaken en we liepen ook nog eens langs Saladina om dag te zeggen aan Daniel.

Bielerhöhe

Lotte floot ons iets voor 8 uur wakker.  Mama bleef nog eventjes rusten terwijl wij begonnen te knutselen.  Toen mama net wakker was, trokken de wolken snel weg en konden we genieten van het zonnetje.  

Na het ontbijt trokken we naar Bielerhöhe.  Na een dikke 30 haarspeldbochten en vele foto-pauzes kwamen we boven aan.  Het was nog altijd lekker zonnig en niet te koud.  We begonnen aan de wandeling rond het stuwmeer.  In het begin was het nogal moeilijk om Lotte vooruit te krijgen, maar na onze eerste koekjespauze (na iets meer dan twee kilometer) ging het gelukkig beter.

We kwamen een auto tegen met achterop een hertje.  Volgens Lotte waren het brave meneren die voor het diertje zouden zorgen omdat het ziek was.  Wij dachten dat ze het diertje wel zouden verzorgen met lekkere kruiden...

Op het verste punt zagen we de Piz Buin liggen en nadat we een brugje waren overgestapt, zochten we al snel een plekje om te eten en om een timelapse te maken.  Na ons middageten ging het paadje wat meer op en neer.  Het weer werd ook slechter.  Toen we terug bij de auto waren (na 8 km) begon het een beetje te druppelen.

Terug aan het hotel was het heel mistig geworden, waardoor het niet meer veilig was om nog te gaan lopen.  We kropen dus in de zetel en keken naar 'The Bee Movie'.  Daarna was het tijd om te winkelen (want morgen zijn de winkels toe) en te eten bij de Italiaan.  Toen we terug waren, stopten we Lotte direct in bed, was ze was heel erg moe. Wij namen nog een douche en lazen nog wat in bed.

Gaschurn

Lotte was al even aan het stommelen, maar om 8u kon ze écht niet meer wachten.  Terwijl papa een halfuurtje ging lopen, zorgden Lotte en ik voor een uitgebreid ontbijt met yoghurt, appel, een eitje en bubbels.

Het blééf maar regenen en de hele dag binnenzitten is écht niks voor ons.  Dat in combinatie met kleine oortjes die niet al te goed werken...

In de namiddag reden we toch maar naar Gortipohl om de twee overige caches te zoeken.  Voor de eerste moesten we zoeken in de buurt van een gesloten Schnitzelhaus, maar omdat we ons indringers voelden, staakten we onze poging om de doos boven te halen maar snel vooraleer er iemand ons van het erf zou verjagen.  Maar het paadje ernaartoe, door het bos, was wel tof.

Even verderop, bij de Kneippanlage, hadden we meer succes.  Het was weliswaar veel te koud om door het water te waden, maar Lotte liet zich het bronwater smaken en werd nu pas echt doornat.  Maar plezant was het wel.  Toch maar even droge kleren aangetrokken toen we naar de winkel en de Nova Drogerie (om knuffelsokken) gingen.

Na twee papieren vliegertjes heen en weer gooien, eten bij de Italiaan en een kort filmpje, staken we Lotte in bed.  Morgen is ze hopelijk beter uitgerust!

Gaschurn

Lotte floot ons rond 8 uur wakker.  Na het ontbijt ging mama een halfuurtje lopen.  Wij speelden intussen gezelschapspelletjes (doolhofje).  Toen mama terug was, kropen de meisjes lekker lang in bad.  Daarna speelden we nog wat verder doolhofje en Lotte won keer op keer. 

We stapten naar de Spar om wat brood te kopen en na wat kriebelspelletjes aten we lekkere boterhammetjes.  We reden naar Gortipohl om te geocachen.  In de regen en in de kou vonden we toch 7 van de 9 SpaGo-caches tijdens een wandelingetje van 4 km.  Het was echt wel kou, dus probeerden we Lotte haar handjes warm te blazen.

Op de terugweg stopten we in de Spar voor chocolade en melk.  Thuis warmden we ons op aan een lekker chocomelk.  Daarna nestelden we ons in de zetel en keken we naar de Reddertjes in Kangoeroeland.  Daarna maakten mama en Lotte armbandjes.  

We gingen eten bij de Italiaan, waar Lotte wat in haar Mol en Beer-boekjes werkte.  Terug in het huisje speelden we nog met het 'happertje' dat Lotte in het restaurant had gemaakt.  Om 19u30 kroop ze in bed.

Wij dronken nog een glaasje bubbels en probeerden alle problemen van de hele wereld op te lossen.