Suðuroy - Tórshavn

We hadden nog kleine oogjes toen de wekker om 8u ging, maar het zag er gelukkig veel minder mistig en bewolkt uit dan gisteren.  Nog voor het ontbijt staken de meeste spullen al in de auto.  We vertrokken op dezelfde manier als we waren aangekomen: onopgemerkt.  Ook nu was er niemand bij de receptie te bespeuren.

We reden naar het zuiden, tot in Vágur.  De uitzichten die we hier gisteren hadden moeten missen, daar werden we vandaag dubbel en dik me beloond.  Snel die wandelschoenen aan en rugzak op!

Een beetje overdressed met onze zware bergschoenen volgden we het asfalt, de flank op.  Pas nu viel ons op hoe smal het land hier is, aan de ene kant de fjord en aan de andere kant de oceaan; en nog een meertje er tussenin.

Langs kippen, eenden en vooral schapen kwamen we bij een pijltje richting Myoggjartúgva, waarbij we over een afsluiting moesten kruipen.  We navigeerden van paaltje naar paaltje de steile grashelling op.  Boven zakten we in het diepe mos en werden we beloond met de prachtigste uitzichten, alweer.  Die steile klippen gaan nooit vervelen!  Leuk om hier wat rond te struinen.  Er stond wel een stevige wind, die het erg koud liet aanvoelen.  Lotte had snel haar jas terug aan.

Tenslotte daalden we terug af, maar een beetje meer naar links, waar we - na alweer over de afsluiting te kruipen - op een grindbaantje uitkwamen, dat om de heuvel heen krulde.

Bij de eerste plek waar we over een afsluiting moesten kruipen, kwamen we terug op bekend terrein.  In een wip stonden we terug beneden, na exact drie uur, zoals de Rother-gids had aangegeven.

Schoenen wisselen, snel nog wat inkopen doen en dan eten op één van de bankjes langs de kade.

Aangezien onze boot pas om 16u vertrok, hadden we tijd voor een extraatje.  Terug naar de Hesturin Hái pas, waar we gisteren onze wandeling nog afbliezen wegens een totaal gebrek aan zicht.  Voor de wandeling was er geen tijd meer, maar voor het Beinisvórd-uitkijkpunt was er gelukkig tijd genoeg.

Bij het paneel was het wel al mooi, maar een trap over de afsluiting van de wei nodigde uit tot verdere exploratie.

Steile, loodrechte klippen, vol met vogels; diepe afgronden; rotsen in het water; uitzicht op Lítla Dímun; diepblauw water...  Het zou echt héél jammer geweest zijn dit te moeten missen!

We reden de bochtige weg naar beneden en stopten waar er al twee auto's stonden geparkeerd.  Blijkbaar een Japanse filmploeg die een documentaire aan het maken is.  Dat we daar niet in de weg moesten gaan lopen, schreeuwde een lokale vrouw ons agressief achterna.  Ze was niet bepaald akkoord dat wij toch ook even mochten uitstappen, rondkijken en wat foto's nemen.  Ze vond dat zelfs onbeleefd en grof dat ik dat zei.  Maar we lieten het niet aan ons hartje komen en genoten van het uitzicht.  Die filmploeg liepen we heus niet voor de voeten.

We wilden rustig, in stilte, vertrekken, maar die vrouw ging gewoon verder met haar tirade.  Eerst was ze van hier, daarna was ze grondbezitter (maar ik kon natuurlijk geen idee hebben wat dat betekende, volgens haar) en tenslotte was ze de politie van heel Suðuroy.  Ze had een foto gemaakt en de politie ging op ons wachten bij de ferry in Tórshavn en ze zouden mij zeker en vast arresteren.  Maar of ze nu ook mijn deur van de auto zou willen dichtdoen, ajb?  Volgens haar was ik gewoon mental.  Wij dachten hetzelfde over haar.  Was zij niet degene die óns lastigviel?

Even voor 16u konden we de ferry op.  We posteerden ons aan de linkerkant in wat zetels.  We passeerden heel dicht bij Lítla Dímun en zagen zelfs een klein huisje, hoewel het eiland onbewoond is.  Blijkbaar bezit van een aantal inwoners van Hvalba op Suðuroy, voor het geval ze stranden op het eiland wanneer ze naar hun schapen gaan.

Geen politie (en dus ook geen arrestatie) in Tórshavn.  Naar het hotel dan maar!  We hebben twee aangrenzende kamers met een deur ertussen, zodat we toch samen zijn.

Een beetje luieren, reisverhalen bijwerken, lekker warm douchen (met een echte afgesloten douchewand) en dan gaan eten in het café van het hotel.  Gelukkig was er nog één tafeltje vrij.

Na het avondeten lazen we nog wat, voordat we het licht uitknipten.