Wim & Sara

Rond 7u15 kroop Lotte uit bed, gaf ze Kamiel de knuffel aan ons en kroop terug in haar eigen bedje. Pas rond 7u45 kroop ze definitief uit bed. We ruimden alles op, staken de valiezen in de auto en gingen ontbijten aan de lange tafel in het café. Toen we rond 9u gingen vertrekken, zagen we een heleboel vogels overvliegen (in v-formatie). We stonden 5 minuten te kijken en de vogels bleven maar komen. Ook al bleven de vogels maar overvliegen, toch vertrokken we en al snel zaten we op de autostrade. Het was helemaal niet druk, dus verliep de rit vlot. We stopten enkele keren kort omdat Lotte naar het toilet moest. Om 13u waren we al thuis. We pakten uit, aten en speelden nog de ganse dag met Lotteke.

Rond 6u30 liet Lotte zich al horen en er zat niets anders op dan haar nog even bij ons in bed te nemen Zo konden we toch nog een goed uur blijven liggen. Na het ontbijt ging mijn schatti de auto halen op de parking aan de ingang van het stadje, zodat we niet zo ver moesten stappen om de auto in te laden. Ik kuiste ondertussen het huisje, daarin bijgestaan door onze kleine meid...  Even na 9u waren we klaar met alles en stapten we nog even naar het kerkpleintje, omdat er daar een marktje is op zaterdagochtend. Maar er stond letterlijk maar één kraampje (1, jawel!), met groenten en fruit, dus moesten we nog snel stoppen bij de winkel om brood te kopen.  Er waren heel wat wolken en er stond een dichte mist, dus het was niet zo aangenaam om te rijden, zeker niet toen het ook nog begon te regenen. 's Middag aten we dus maar in onze (geparkeerde) auto. Gelukkig verbeterde het weer toch en bleven we van fileleed gespaard. Tegen 17u kwamen we aan bij het hotel in Montiérame

Lotte riep vanochtend pas een eerste keer om 7u15, omdat ze Fibonacci wilde hebben. Ze sliep nog verder tot 8u voordat ze zelf de moeilijke deur opendeed en bij ons kwam. Wij bleven nog tot 9u liggen. Dat deed wel eens deugd. We aten lekkere pudding en Lotte en mama waren veel plezier aan het maken met de Duplo-blokken. Rond 10u vertrokken we naar de Casino om nog wat brood te kopen. We stapten verder naar onze auto om onze stapschoenen aan te trekken. Lotte was nog een beetje moe en wou in de draagrugzak. We kwamen al vlug aan een mooie brug over de Tarn. Daar gooide Lotte wat stenen in het water. De smalle straat ging al snel over in een breed aarden weggetje. Het pad klom goed en Lotte viel al snel in slaap. We werden eventjes opgeschrikt door een vriendelijke loper, die er mee inzat dat hij ons had doen schrikken. Bij het hoogste punt namen we een afslag naar de GR. Het paadje door het bos werd nu heel smal, golfde op en neer en was af en toe glad. Het pad beg

Tegen 7u15 was ons poppetje paraat, al konden we het echte opstaan nog rekken tot 8u. Nadat we gewassen en gekleed waren, smulden we elk ons potje pudding op. Het zag er zonnig maar fris uit, al voelde het wel aangenaam aan (ook al was het amper 10 graden). We stapten naar de auto en reden naar de kleine buurtwinkel, om onder andere brood te kopen. Daarna reden we via de D907bis langs de Gorges du Tarn in zuidelijke richting. Her en der zagen we (ruïnes van) oude kastelen, al dan niet omringd door een handvol charmante huisjes. Onze eerste echte stopplaats was in Castelbouc, even links naar beneden afslaan. Op een steile rots was een kasteelruïne, uittoornend over de kleine huisjes, gebouwd tegen de rotsen; wandelend door kleine straatjes, hobbelig en niet toegankelijk voor verkeer.  We wandelden tot bij de Tarn, gooiden wat stenen en waadden met blote voeten door de rivier. Dat was behoorlijk pijnlijk, niet zozeer door de stenen, maar omwille van het koude water.

Lotte was al om 6u45 wakker en wou niet meer verder slapen. Ze kroop nog een tijdje bij ons in bed. Na het ontbijt ruimden we verder op en laadden de auto in. Voor we vertrokken sprong er nog een kikker binnen in het huisje. Rond 9u30 reden we de lange oprit af, op weg naar Nîmes. De Fransen reden niet zo aangenaam: een groot deel reed veel te traag, andere schoten gewoon de weg op zonder te kijken... De laatste kilometers voor het centrum van Nîmes waren echt wel druk. Duidelijk een grote stad dus. 45 minuten na ons vertrek kwamen we wel aan in het centrum. We reden een futuristische parking binnen, net bij het amfitheater. Ideaal dus! We zaten eerst eventjes aan een fontein en liepen daarna rond het indrukwekkende amfitheater. Er stonden een heleboel paaltjes en Lotte wilde op elk paaltje klimmen en er weer afspringen. Via kleine straatjes liepen we richting La Maison Carrée, een mooi bewaarde Romeinse tempel. Intussen hadden we een stokbrood gekocht, maar dat was al v

Het ontwaakritueel was hetzelfde als gisteren: tegen 6u stond Lotte al aan haar deur te morrelen, maar we konden haar gelukkig (met behulp van Fibonacci) overtuigen om nog een uurtje in haar eigen bedje te kruipen, vooraleer ze nog een uurtje bij ons in bedje kwam soezelen en spelen (in de "tent"). Na het ontbijt speelden we nog wat met de Duplo en namen we spulletjes klaar voor de dag. We verschoten dat het ineens al half tien gepasseerd was (precies wat tijd "kwijtgespeeld"). We reden door de velden naar Arles, waar we gratis konden parkeren, omdat het een feestdag was. Maar ondanks de feestdag waren er wel opvallend veel winkels open. Monumenten, zoals het Romeinse theater en amfitheater waren dan wel weer gesloten, maar gelukkig heb je van buiten ook al een mooie indruk... We kuierden door de rustige, vaak autovrije (of tenminste autoluwe) straatjes (in t-shirt!), bewonderden de fonteintjes (en staken onze vinger er in), ... Lotte stapte weer flink

Om 6u maakte Lotte ons een eerste keer wakker. Gelukkig konden we haar overtuigen om nog wat te slapen. Om 7u mocht ze dan toch onze kamer binnen om nog wat te spelen in de "tent". Iets voor 8u stonden we op. Na het ontbijt speelde Lotte nog wat met de Duplo en iets voor 9u vertrokken we naar het vogelpark in de Camargue. We hadden amper 4km gereden of we moesten al stoppen, want we zagen in een weide net naast de weg een heleboel ooievaars en reigers zitten. Er stond een koude wind, dus we hadden onze jas aangetrokken. Lotte droeg zelf een muts en handschoenen. We bewonderden de vogels die echt wel heel dichtbij zaten. Na een halfuurtje reden we verder, deze keer naar het echte vogelpark. Het was druk op de parking en ook aan de ingang moesten we eventjes aanschuiven. Binnen in het park zagen we al snel een heleboel reigers (blauwe reigers en grote en kleine zilverreigers). Al snel zagen we ook een heleboel flamingo's (flaflingo's volgens Lotte). Lotte

Na een nachtelijke bloedneus van Lotte en een aantal keer dat de babyfoon was beginnen piepen (wegens het wegvallen van de stroom), werden we rond 7u wintertijd gewekt door Lotte. Haar deur gaat maar moeilijk open, dus moest papa haar gaan "redden". Ze kroop nog een uurtje bij ons in bed, lekker vrolijk, en ze knuffelde ons plat nog voor de dag goed en wel begonnen was. Wat een heerlijk begin van de dag! We namen rustig de tijd om te ontbijten en speelden samen met de trein, voor we om 9u30 met de auto vertrokken naar Aigues-Mortes, een halfuurtje rijden. We konden een parkeerplaats bemachtigen op de Avenue Mistral, net aan het uiteinde van het marktje. We struinden rond tussen de kraampjes, kochten olijfjes, vijf droge worsten en een eerste kerstcadeau, ... We keerden terug naar de auto om ons koopwaar weg te leggen. Ik stapte met Lotte al richting omwalde binnenstad, terwijl papa nog snel een ambachtelijk broodje zou gaan kopen op het marktje. We verloren even elkaar

De wekker liep al om 3u00 af deze morgen. Enorm vroeg, maar blijkbaar was het toch makkelijker om uit bed te raken dan de voorbije dagen. Nadat we de laatste spullen hadden ingepakt en Lotte hadden wakkergemaakt, vertrokken we om 3u50 richting Frankrijk. We reden deze keer niet via Jodoigne, maar via Haasrode en Waver. Dat is wel iets verder, maar je kan wel beter doorrijden en er zijn veel minder verkeerslichten. Lotte lag al heel snel te slapen, bij mama duurde het iets langer. In Luxemburg stopte ik eventjes om te tanken. Daar was Lotte blijkbaar goed wakker, want ze schreeuwde af en toe: "Mama, wakker worden!". Na een korte stop, waarbij Lotte naar het toilet ging en haar luier inwisselde voor een slipje, was ze toch wat rustiger en konden we goed doorrijden tot in Langres. Het was tamelijk rustig op de weg, dus konden we snel heel wat kilometers afleggen. Enkel in Lyon stonden we wat in de file. Iets voor de middag stopten we en aten we opnieuw lekkere quich

Er is alweer een jaar voorbijgevlogen en onze kleine meid is ondertussen al een flinke kleuter geworden!  Geniet mee van de schelmerij en kapoenenstreken in onderstaand filmpje!

Het was amper 7u15 toen de wekker al afging. Vroeg, veel te vroeg! We pakten de allerlaatste spullen in (het meeste stak al in de auto) en gingen naar het hoofdgebouw om uit te checken. Het duurde even eer we beweging zagen en aan het beloofde ontbijtpakket hadden ze niet meer gedacht. Dan maar met een lege maag de auto in (en misschien nog goed ook, want Lotte kon de bochtige rit niet appreciëren). Het was een koude ochtend (ongeveer 4 graden) en op de bergen lag verse sneeuw (ook al zijn die amper 300m hoog). Op een dik uur stonden we met een volgetankte auto op de luchthaven. Sleutels in de brievenbus en inchecken maar! Eén van onze valiezen was een beetje te zwaar en de onvriendelijke dame aan de incheckbalie deed er moeilijk over, maar gelukkig konden we het gewicht wat beter over de valiezen verdelen. Aan de gate maakten we dan maar wat boterhammetjes met korrels klaar. De vlucht van Tromsø naar Oslo verliep vlot, al moesten we toch een lolly bovenhalen om Lotte tijdens

Iets na 1u ging de telefoon: alarm in ons huis... Gelukkig was het vals alarm, maar we sliepen toch iets minder goed. Gelukkig maakte Lotte ons pas wakker om 8u15. Perfect op tijd dus voor het ontbijt dat pas vanaf 9u kon. Na het ontbijt trokken we onze warme kleren en muts aan voor een wandeling die in de buurt van ons huisje zou moeten beginnen. We liepen over het ganse domein en daarna via de grote weg terug. Pas helemaal op het einde zagen we de eerste pijltjes van de wandeling. We hadden het intussen al zo koud gekregen dat we terug naar het huisje stapten. Daar speelde Lotte een hele tijd. Wandelen is wel leuk, maar misschien heeft ze het spelen soms toch wat gemist. Het weer werd intussen veel beter, dus konden we buiten op het terras, uit de wind, genieten van het uitzicht en het zonnetje. We aten veel (onder andere lekkere pudding) en dronken veel water, zodat de meeste van onze restjes op waren. Wij pakten de valiezen en maakten een timelapse. Na

We hadden de wekker om 8u30 gezet, maar Lotte wekte ons een uurtje vroeger. Dat was niet zo slecht, want we hadden nog een lange rit van bijna 400km voor de boeg (en we hadden toch ook lang geslapen). Na het ontbijt (in de pizzeria van gisterenavond) konden we even na 9u de parkeergarage uitrijden en koers zetten richting Malangen, onze laatste verblijfplaats in Noorwegen (helaas). Het zonnetje verdween jammergenoeg achter de toenemende bewolking en na een tijd begon het zelfs te regenen. Heel jammer, want we reden bijna de hele tijd langs de fjorden en dat was nog mooier geweest als we een goed zicht zouden gehad hebben. Toen het nog relatief goed weer was, maakten we nog een ommetje richting Øksfjordjøkulen, een prachtige gletsjer. Erg dicht konden we niet komen, want de brug was gesloten wegens werkzaamheden. Maar we hebben een prachtige gletsjer gezien en bovendien kregen we er nog twee groepen rendieren zomaar bij. Het was dus zeker de moeite om die 15km extra te rijden

Lotte was al om 6u30 wakker. Gelukkig bleef ze nog rustig tot de wekker afliep om 8u30. Na het ontbijt, het opruimen en het inladen van de valiezen, stapten we naar het hoofdgebouw. Daar werden de husky's net voorbereid om een tocht te gaan lopen. We stonden dus nog een ganse tijd te kijken hoe de honden één voor één uit hun hok werden gehaald, ze direct afkwamen wanneer hun naam werd genoemd, ze werden ingesnoerd in hun harnas en daarna rustig gingen liggen wachten. Toen de eerste groep honden terugkwam, werden die honden losgekoppeld en werden de nieuwe honden aan het touw gebonden. De honden werden heel enthousiast en waren duidelijk blij toen ze (voor een quad of een soort go-cart) konden beginnen lopen. We zagen nog twee eekhoorns in de buurt. We betaalden en vertrokken pas rond 11u, veel later dan gepland (maar die hondjes waren zo interessant om naar te kijken). De rit verliep vlot, af en toe moesten we wel eens stoppen voor overstekende rendieren (of voor rendie