Route des Gorges (du Tarn)

Tegen 7u15 was ons poppetje paraat, al konden we het echte opstaan nog rekken tot 8u. Nadat we gewassen en gekleed waren, smulden we elk ons potje pudding op.

Het zag er zonnig maar fris uit, al voelde het wel aangenaam aan (ook al was het amper 10 graden). We stapten naar de auto en reden naar de kleine buurtwinkel, om onder andere brood te kopen. Daarna reden we via de D907bis langs de Gorges du Tarn in zuidelijke richting. Her en der zagen we (ruïnes van) oude kastelen, al dan niet omringd door een handvol charmante huisjes. Onze eerste echte stopplaats was in Castelbouc, even links naar beneden afslaan. Op een steile rots was een kasteelruïne, uittoornend over de kleine huisjes, gebouwd tegen de rotsen; wandelend door kleine straatjes, hobbelig en niet toegankelijk voor verkeer. 

We wandelden tot bij de Tarn, gooiden wat stenen en waadden met blote voeten door de rivier. Dat was behoorlijk pijnlijk, niet zozeer door de stenen, maar omwille van het koude water.

We reden (met enkele fotostops) verder tot in Sainte-Enimie, waar we eerst aten en daarna door de middeleeuwse straatjes kuierden. De soms steile kasseistrookjes waren een heuse uitdaging voor Lotte met haar loopfietsje... en voor mama en papa om haar bij te houden (en niet te laten verongelukken) als het bergaf ging. Eén keer ging het bijna mis, maar dan kan je inderdaad best vallen op de oprit van de apotheker... In La Malène sloegen we linksaf, een kronkelbaantje omhoog, om van het uitzicht over de Tarn en omgeving van La Malène te genieten.

Bij de afslag naar Roc des Hourtous stond er een soort waarschuwingspaneel in verband met aanvallen van wolven op schapen de laatste jaren (al 10 dode en 10 gewonde schapen dit jaar; vorig jaar waren het er nog meer). We reden tot op de parking van het uitkijkpunt en moesten 3€ betalen om een blik te mogen werpen, de diepte in. Een prachtig zicht op de "gorges" met de Tarn helemaal onderaan, waarlangs de weg heen en weer slingerde (maar wel een beetje dwaas dat je hiervoor moet betalen).

Vanaf dan begonnen we aan de terugkeer naar ons huisje. Geen slapertje op de achterbank, vreemd genoeg...

Terug in het huisje speelde Lotte nog met de Duplo. Onze eigenste Pont du Gard werd, oh ironie, afgebroken om er weer een Duplo-huisje mee te bouwen. 

Ze werd een beetje te fel opgeslorpt door het spel (dat gebeurt soms nog als ze moe is), want ze deed pipi in haar broekje. In de douche dan maar (aanvankelijk met tegenzin, maar de washandjeskikker wist het tij te keren, gelukkig) en dan in bed.

Zelf waren we eigenlijk ook doodop, dus niet lang nadien gingen wij ook slapen.