Wim & Sara

Lotte floot ons iets voor 8 uur wakker.  Mama bleef nog eventjes rusten terwijl wij begonnen te knutselen.  Toen mama net wakker was, trokken de wolken snel weg en konden we genieten van het zonnetje.   Na het ontbijt trokken we naar Bielerhöhe.  Na een dikke 30 haarspeldbochten en vele foto-pauzes kwamen we boven aan.  Het was nog altijd lekker zonnig en niet te koud.  We begonnen aan de wandeling rond het stuwmeer.  In het begin was het nogal moeilijk om Lotte vooruit te krijgen, maar na onze eerste koekjespauze (na iets meer dan twee kilometer) ging het gelukkig beter. We kwamen een auto tegen met achterop een hertje.  Volgens Lotte waren het brave meneren die voor het diertje zouden zorgen omdat het ziek was.  Wij dachten dat ze het diertje wel zouden verzorgen met lekkere kruiden... Op het verste punt zagen we de Piz Buin liggen en nadat we een brugje waren overgestapt, zochten we al snel een plekje om te eten en om een timelapse te maken.  Na ons middag

Lotte was al even aan het stommelen, maar om 8u kon ze écht niet meer wachten.  Terwijl papa een halfuurtje ging lopen, zorgden Lotte en ik voor een uitgebreid ontbijt met yoghurt, appel, een eitje en bubbels. Het blééf maar regenen en de hele dag binnenzitten is écht niks voor ons.  Dat in combinatie met kleine oortjes die niet al te goed werken... In de namiddag reden we toch maar naar Gortipohl om de twee overige caches te zoeken.  Voor de eerste moesten we zoeken in de buurt van een gesloten Schnitzelhaus , maar omdat we ons indringers voelden, staakten we onze poging om de doos boven te halen maar snel vooraleer er iemand ons van het erf zou verjagen.  Maar het paadje ernaartoe, door het bos, was wel tof. Even verderop, bij de Kneippanlage , hadden we meer succes.  Het was weliswaar veel te koud om door het water te waden, maar Lotte liet zich het bronwater smaken en werd nu pas echt doornat.  Maar plezant was het wel.  Toch maar even droge kleren aangetrokken

Lotte floot ons rond 8 uur wakker.  Na het ontbijt ging mama een halfuurtje lopen.  Wij speelden intussen gezelschapspelletjes (doolhofje).  Toen mama terug was, kropen de meisjes lekker lang in bad.  Daarna speelden we nog wat verder doolhofje en Lotte won keer op keer.  We stapten naar de Spar om wat brood te kopen en na wat kriebelspelletjes aten we lekkere boterhammetjes.  We reden naar Gortipohl om te geocachen.  In de regen en in de kou vonden we toch 7 van de 9 SpaGo-caches tijdens een wandelingetje van 4 km.  Het was echt wel kou, dus probeerden we Lotte haar handjes warm te blazen. Op de terugweg stopten we in de Spar voor chocolade en melk.  Thuis warmden we ons op aan een lekker chocomelk.  Daarna nestelden we ons in de zetel en keken we naar de Reddertjes in Kangoeroeland.  Daarna maakten mama en Lotte armbandjes.   We gingen eten bij de Italiaan, waar Lotte wat in haar Mol en Beer-boekjes werkte.  Terug in het huisje speelden we nog met het 'happertje'

Even voor 8u stonden we op.  Helaas geen zon vandaag maar enkel een dik pak wolken dat de bergen aan het zicht onttrok.  En regen... Na het ontbijt gingen we naar de winkel, al vergaten we wel één en ander mee te nemen.  De auto van Herr  Wohleser stond voor Saladina geparkeerd, dus gingen we toch maar eens aan de deur voelen (ook al was het hotel gesloten).  Daniel zat aan de receptie en was blij ons te zien en ook Herr  Wohleser sprong vrolijk recht van de ontbijttafel. Omdat Lotte gisteren had geklaagd dat ze haar tenen moest oprollen, reden we naar Sankt Gallenkirch om nieuwe wandelschoenen.  In de winkel was ze niet bijster enthousiast, maar toen we buitenstapten, zei ze dat ze de mevrouw van de winkel eng vond.  Ze had wel een punt... Wim ging daarna de Ganeu Maisäß Trail  lopen (zoals ik gisteren, maar dan zonder te verdwalen), terwijl Lotte en ik in het huisje vliegende eenhoorns knutselden.  Toen we daarmee klaar waren, wandelden we papa tegemoet en liepen we n

Lotte had drie keer een bloedneus deze nacht, dus werden wij ook drie keer wakker... Uiteindelijk maakte ze ons iets voor 8 uur wintertijd wakker omdat ze honger had.  We smulden van de lekkere pudding die mama gisteren nog had gemaakt.  We trokken naar de bakker om wat broodjes te kopen en reden toen naar Partenen.  Daar begonnen we aan een wandeling naar Tafamunt.  We staken de straat over en begonnen direct serieus te klimmen.  Gelukkig zaten we al snel op een smal paadje.  Na een koekje konden we pas echt aan de klim beginnen.  In het bos zag mama twee gemzen overlopen (ik zag nog net een poep).  Lotte stapte flink door en na twee uurtjes wandelen zaten we al boven aan de lift. Lotte liep direct naar de speeltuin en werd al direct vriendjes met een nogal roekeloze jongen.  We aten op een bankje en genoten nog wat van het zonnetje.  Aangezien de lift net een pauze nam en we eigenlijk beneden al een ticketje hadden moeten kopen, keerden we te voet terug naar beneden

Ik had nog maar net naar het uur gekeken, toen de wekker om 3u afging.  We stonden maar snel op (kwestie van niet terug in slaap te vallen...).  Ook Lotte kwam verrassend snel uit bed, zodat we nog geen 40 minuten later al wegreden.  In zo goed als alle huizen was het nog donker. Onze rit verliep gelukkig veel vlotter dan vorige keer: het was nog eens geen middag toen we onze auto achter het gebouw naast Saladina parkeerden en kennis maakten met Gunter en Irene.  We pakten onze spullen uit en wandelden naar Maria Schnee  om daar te picknicken.  We hadden wel over het hoofd gezien dat het hier vandaag de nationale feestdag was, dus de mogelijkheden om inkopen te doen, waren eerder beperkt. We zagen dat bij het huisje de Ganeu Maisäß Trail  passeert en we gingen al eens - al wandelend - op verkenning.  Het ging al meteen goed bergop, dus dat belooft... In het terugkeren werden we opgeschrikt door een vrouw die met haar auto wild achteruit reed.  Even verderop hoord