Wim & Sara

De laatste keer ging onze wekker om 8u af in Yacutinga.  Het was maar fris, bewolkt en regenachtig: tijd om te vertrekken dus!  Onze valiezen moesten we gewoon aan de ingang van het huisje zetten en ze kwamen ze oppikken met de jeep. We mochten na het ontbijt en uitchecken nog een orchidee planten (i.e. vastbinden aan een boom) met Pluma Azul .  We namen afscheid van hem en van Cuchara  en kropen allemaal in de camion, die ons tot in Comandante Andresito bracht.  Daar moesten we overstappen in twee busjes (met de valiezen erbij).  We hadden geluk dat in ons busje enkel rustige mensen zaten. Na een rit van ongeveer 3u stonden we terug aan het tankstation, waar we vier dagen geleden waren opgepikt en nu een taxi op ons stond te wachten.  We namen afscheid van de rest en kropen in de taxi, die ons de grens over bracht naar de luchthaven van Foz do Iguaçu.  Daar waren we eigenlijk véél te vroeg, maar wat moesten we anders nog doen, zo met al die valiezen...  We waren blij dat w

We hadden de wekker vandaag om 8u15 gezet, maar Lotte werd al wakker om 7u30.  Na het ontbijt werden we om 9u30 verwacht, en iedereen was voor één keer bijna op tijd.  We trokken naar het gebouwtje waar we eergisteren hadden geknutseld om rek- en strekoefeningen te doen.  Voor sommigen deed het deugd, voor anderen was het nogal pijnlijk. Na een uurtje trokken we naar de keuken van Cuchara om pannenkoeken te maken:  eerst het deeg mengen en daarna bakken.  We mochten ze wel nog niet opsmullen, want vanavond eten we pannenkoekentaart als dessert.  Pannenkoeken omhoog gooien in de pan lukte bij de meeste Argentijnen niet zo goed. Om 12 uur was het tijd om te eten.  Het duurde wat langer dan de voorbije dagen en we moesten om 14u15 alweer terug zijn, dus zo lang duurde onze middagpauze vandaag niet. De andere ouders waren er vandaag niet bij omdat die gingen kano varen en de kinderen waren eigenlijk braver dan wanneer de ouders er wel bij waren.  We hadden een lange knut