Obersalzberg

Rond 7u werden we al gewekt door Lotte, maar het zonnetje scheen en we hadden alledrie wel zin om aan de zonnige dag te beginnen.  Omdat ons brood was uitgedroogd en echt niet meer te eten viel, zo hard, gingen mijn twee schatjes snel naar de winkel om verse broodjes.

Aangezien Lotte gisteren zo ver had gewandeld (en we dus haar beentjes toch wat wilden sparen) en graag eens een liftje wou nemen, besloten we (nadat we haar reisdagboekje voor gisteren hadden versierd) om gewoon van aan het huisje met onze wandelschoenen te vertrekken richting Obersalzbergbahn.

Aanvankelijk ging het over asfalt, maar gelukkig doken we na een tijdje het bos in en werd het een interessanter paadje.  We moesten wel alle registers opentrekken om het wat vooruit te doen gaan: zingen, afval oprapen, "kijk hier, kijk daar", met een virtueel touw naar boven trekken, bloemen kijken, paddenstoelen kijken, mensen proberen inhalen, pijltjes zoeken,...  En toch, toen we de liftjes voor het eerst zagen bij het middenstation, wilde ze liever nog verder wandelen, helemaal tot aan het bergstation, omdat we dan langer in het liftje konden zitten.

De Sommerrodelbahn was nog een heikel punt, omdat daar blijven staan kijken blijkbaar interessanter was dan doorwandelen.  Gelukkig was het dan niet ver meer.  Met 3u en 5.5km op de teller mochten we plaatsnemen in één van de twee aan elkaar bevestigde rode gondeltjes.  In het midden moesten we overstappen, maar op een kwartiertje stonden we beneden bij de rivier.  Die konden we dan anderhalve km volgen langs een voet-/fietspad, maar we hadden geduld nodig, veel geduld.

Het zweet werd afgespoeld onder de douche en de avonturen van de dag werden getekend, geknipt en geplakt in Lotte haar boekje.  We gingen nog te voet inkopen doen, maar tegen de tijd dat we de winkel uitkwamen, was het weer al helemaal gedraaid en werd de groente- en fruitafdeling buiten aan de winkel haastig afgebroken.  We waren maar net op tijd thuis en aten onze tapas (met pimientos de Padrón) op ons balkon, terwijl het goot en donderde in de verte.

We staken onze kleine meid maar vroeg in bed, dat zal haar hopelijk deugd doen, want ze is echt heel moe.  Helaas moesten we ook aan opruimen en inpakken denken.  Morgen rijden we immers door naar Slovenië.  Gelukkig waren we daar snel mee klaar.  We lazen en puzzelden nog wat en vielen nog een laatste keer in slaap, met een laatste blik op die mooie bergen.