Chalet de la Madone de Fenestre - Refuge de Nice

De wekker had ik om 7u niet horen afgaan, maar de zachte armen van mijn schatjes voelde ik wél.  Het ontbijt was vreemd genoeg erg karig (deze hut is immers met de auto bereikbaar).

Tegen kwart over 8 stonden we, gepakt en gezakt, klaar om te vertrekken.  De heupen en sleutelbeenderen zijn nog wat beurs van gisteren, maar er is geen andere keuze dan onze rugzakken er weer op te laten drukken.

Het zacht glooiende pad van in het begin ruilden we na een tijdje in voor een steeds sterker stijgend pad vol rotsblokken.

Vlakbij een klein meertje zagen we een gemsje.  Het eerste van de trektocht!  Terwijl we een appeltje aten, vertelden we aan iedereen die passeerde en het wou horen waar ze het diertje konden zien.

De finale klim naar Pas du Mont Colomb was erg steil en we hielden gelijke tred met een Vlaams koppel.  Dat vond Lotte heel tof!

Bovengekomen was er niet veel plaats om te blijven staan, dus begonnen we maar meteen aan de afdaling.  Die was ook niet van de poes, zeker met zulke zware rugzakken.

Net voorbij de laatste splitsing, dicht bij een beekje, ploften we onze rugzakken neer voor de picknick die we vanmorgen hadden meegekregen.

We hesen onze rugzak nog een laatste keer op onze rug en kregen al snel de muur van het stuwmeer bij de hut in het vizier.  De hut zelf volgde snel, maar we moesten het meer nog een heel stuk volgen en er dan nog een laatste klimmetje uitpuren.

In zeer gebroken Engels werden we onthaald, terwijl wij categoriek Frans bleven praten.  We installeerden ons in de slaapzaal (we liggen hier met een 16-tal personen, maar we liggen gelukkig alledrie naast elkaar) en gingen ons opfrissen met het ijskoude water.

Om de tijd te doden, speelden we Black Stories en Uno... tot Lotte naar buiten keek en een gemsje zag.  Dus wij op onze sletsen naar buiten... Bleek dat gemsje daar niet alleen te zijn...

Even voor 19u schoven we, samen met het Vlaamse koppel van daarstraks en een Nederlands koppel, aan voor het avondeten.  Het was heel gezellig, maar het eten was ook nu niet zo lekker.  Ook nu was er na het eten een concert, maar wij ontsnapten wijselijk naar de slaapzaal.  We kropen dus vroeg in bed, maar het duurde nog een tijdje eer iedereen er was en het stil en donker werd.