Fietstocht naar Bielerhöhe

Vandaag was het de bedoeling om eens een rustige dag te houden, maar eigenlijk is dat serieus mislukt.

We sliepen wat langer uit dan de voorbije dagen en na het ontbijt gingen we fietsen huren. Vanuit Gaschurn vertrokken we richting Bielerhöhe. Nog voor we aan de officiële start waren gekomen, waren we al aan het puffen, want we moesten al goed klimmen.

Sara haar fiets trapte af en toe door, wat het er ook niet gemakkelijker op maakte.

Op weg naar Bielerhöhe.

We vertrokken dus vol goeie moed en een beetje bang voor de lange beklimming aan de Silvretta Hochalpenstrasse. We stopten voldoende, telden de haarspeldbochten en zagen het af en toe niet meer zitten. Na een tijdje waren we toch verrast dat we al zo hoog zaten. Af en toe konden we onder ons de vele bochten zien liggen, maar helaas zagen we ver boven ons nog auto's rijden. We bleven doorzetten en uiteindelijk kwamen we aan het punt waar de tunnel die vertrekt aan de Vermunt-lift op de Hochalpenstrasse komt. Daar zagen we ook voor het eerst de Vermuntstausee, ons eerste grote doel. Onze poep begon meer en meer pijn te doen. Bij de Vermuntstausee wisten we dat we het grootste stuk al hadden afgelegd en aten we wat (en dat was nodig, want we hadden reuze-honger).

De Vermuntstausee.

Toen we opnieuw vertrokken, begonnen we direct aan een heel steil stuk. Na een tijdje klimmen, kwamen we eindelijk aan bocht 30, de laatste haarspeldbocht. Daar zagen we eindelijk de Silvretta-stausee, het hoogste punt liggen. Dat was wel nog wat klimmen, hoewel we soms de indruk hadden dat we naar beneden reden.

Bijna boven!

Uiteindelijk kwamen we boven op Bielerhöhe en je kan niet geloven hoe blij we waren! Bij het wondermooie uitzicht genoten we van een grote frisdrank. Veel tijd hadden we helaas niet, dus we doken al vlug Tirol binnen en konden eindelijk wat snelheid maken.

Eindelijk gelukt!

We dachten dat het vanaf nu altijd naar beneden zou gaan, maar toch hadden we nog een mooie klim richting Kops-see. Daar aangekomen namen we nog een korte foto-pauze en begonnen we aan een heel mooie, maar gevaarlijke afdaling, over kleine paadjes door het bos. Na een rustig stukje langs de rivier, ging het opnieuw heel snel naar beneden en uiteindelijk kwamen we bij bocht 2 van de Hochalpenstrasse uit.

Daar werd de weg veel breder en konden we pas echt snelheid maken. We merkten pas echt hoe hard het naar beneden gaat van Partenen naar Gaschurn. Om 18u20 kwamen we dan eindelijk aan bij de sportwinkel, die helaas gesloten was. Na een belletje, konden we de fietsen toch nog inleveren. Pas daarna voelden we echt hoe diep we waren gegaan (de poep voelden we al veel langer).

Na het restaurantbezoek (waar we lang moesten wachten), kropen we tamelijk vlug in bed.