Yosemite Valley

De wekker ging opnieuw om 6 uur af, want in Yosemite is het altijd heel druk en zeker in het weekend.  Om 6u30 kwamen we in de ontbijtzaal en die zat al bijna vol.  Blijkbaar hadden de andere gasten van het hotel hetzelfde plan om snel naar Yosemite te trekken.


Iets na 8 uur reden we Yosemite al binnen.  Er was (nog?) geen controle, er stond een paneeltje dat de controle zou plaatsvinden bij het buitenrijden.  Om 8u20 stonden we al aan Tunnel View, waar we voor het eerst een schitterend uitzicht hadden op Yosemite Valley.  We zagen El Capitan, Half Dome en de Yosemite Falls.  De zon zat wel wat verkeerd, zodat alles een beetje overstraald werd.


Om 8u50 stonden we al op de grote parking van Yosemite Valley.  We trokken onze wandelschoenen aan en stapten naar het bezoekerscentrum.  Dat was toch nog een kilometertje stappen.  We zetten de stempeltjes en kochten een paar spulletjes en liepen eens rond het museum.


Daarna namen we de bus richting het beginpunt van de wandeling naar de Vernal Falls. Het was al heel druk op de bus, maar vanaf de eerste stop was het echt drummen.  We waren dus blij toen we bij stopplaats 16 konden afstappen. 


Rond 10u30 begonnen we aan onze wandeling naar de Vernal Falls.  We liepen over een brugje over de rivier.  Er was enorm veel volk, dus veel rust zouden we niet hebben tijdens de wandeling.  De wandeling begon op een breed, geasfalteerd pad langs de rivier.  Al snel begonnen we al te klimmen en te dalen.  De eekhoorntjes hadden duidelijk geen last van de drukte en kropen bijna over onze voeten.  Lotte vond het eerste stuk niet zo leuk, pas toen er grote rotsen langs het pad lagen, wilde ze zelf stappen (en klauteren).


Na een uurtje wandelen kwamen we bij een brug die vol stond met mensen.  En inderdaad, het uitzicht was prachtig.  In de verte de Vernal waterval, dichtbij het riviertje met de stroomversnellingen en doordat je vanop de brug een beetje verder de vallei kon inkijken, ook de mooie bergen en rotsen. 



We klommen nog een eind voort, zodat we dichter en dichter bij de Vernal waterval kwamen.  Het was een mooie klim, met op het einde een heleboel trappen.  We liepen zo dicht bij de waterval dat we nat werden.  We konden ook een mooie regenboog zien.  Net op het moeilijkste stuk en toen we niet meer nat werden, begon Lotte weer zelf te stappen (echt doorstappen!).  Op het punt waar de rivier naar beneden donderde, hadden we een prachtig zicht op de waterval en de bergen in de omgeving. 


We zochten een dikke steen waar we boterhammetjes aten.  Terwijl de meeste toeristen hier terugkeerden, gingen wij nog een stukje verder.  Het pad slingerde naar boven en Lotte klom heel flink zelf.  We hadden schitterende uitzichten op de bergen en op de Nevada waterval.  We kregen ook nog een prachtig bovenaanzicht op de Vernal waterval.  Iets voor de top ging het licht bij Lotte uit.  Ze had dan ook enorm flink geklommen.  Tijdens de afdaling lag ze half in slaap, nu eens op de arm van mama, dan op die van papa.  We stopten nog eens voor een koekje langs de rivier.  Moe kwamen we na 9 kilometer terug bij de busstopplaats.  Wat was het warm!



Er stond een enorme file te wachten op de bus. Gelukkig kwamen er heel wat bussen snel na elkaar en op de vierde konden wij uiteindelijk instappen.  We liepen nog wat verloren op zoek naar de parking en de auto, en gelukkig maar, want mama zag plots een bobcat (een soort lynx!) lopen.  Echt wel indrukwekkend, want de bobcat liep echt dicht bij ons.


Rond 16u30 vertrokken we terug richting Oakhurst.  Het was zo druk dat we toch wel 10 minuutjes in de file stonden.  Jammer dat dit moet gebeuren in een Nationaal Park.  We stopten nog eens bij Tunnel View, waar het uitzicht nu wel beter was.


Voor we naar het hotel reden deden we nog wat boodschappen.  In het hotel aten we, namen een bad (wat waren we vuil!), staken Lotte in bed en lazen we / schreven we het reisverhaal.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag