Little Corn Island - Managua

Het was erg warm vannacht.  Het open raam zorgde voor wat verkoeling, maar ook voor het irritante heen en weer wapperen van ons muskietennet.  Toch maar venster toe. 

Toen de wekker om 7u30 afliep, lagen we al een tijdje wakker.  We lieten ons uit bed glijden en begonnen alvast onze spullen bij elkaar te zoeken (want om 10u moesten we uit onze cabaña).  Iedereen had precies een luie dag, want buiten bazin Anna was er niemand bij het ontbijt.

Na het ontbijt en het betalen van de rekening, pakten we onze rugzakken en gingen we nog een paar uurtjes op ons bankje langs het strand zitten, met een boekje in het zonnetje.

Tegen half 11 stapten we naar het dorpje, waar we in café Tranquillo een caipirinha dronken met nachos met guacamole en quesadillas con queso.  Ze waren daar inderdaad heel erg "tranquillo": de diensters sleften op hun dooie gemak door de zaak (haast en spoed is zelden goed) en alles ging traag, maar het was wel lekker.

Prachtige natuur op Little Corn Island.

Tegen half 2 zou de boot naar Great Corn Island vertrekken, maar om zeker een plaatsje te bemachtigen, stonden we al veel te vroeg langs de kleine kade.  Op één of andere  miraculeuse wijze, passen alle passagiers precies op het bootje en moet er niemand achterblijven.

Deze keer zaten we helemaal achteraan (waardoor je sowieso al minder schokken krijgt) en was de tocht rustiger (deze keer gingen we met de golven mee).  Het stukje van de kade tot aan de luchthaven deden we te voet en ook nu konden we een stuk afsnijden door vlak aan het einde van de landingsstrook over te steken.

Met veel lawaai landde het vliegtuig enkele minuten voor we moesten opstijgen, tot grote nieuwsgierigheid van alle wachtende kinderen.  Toch landden we vroeger dan verwacht in Managua.  De controle verliep trouwens volledig manueel: onze namen en paspoortnummer werden nauwgezet overgeschreven en onze rugzakjes werden met de hand doorzocht.

In Managua hoefden we gewoon de straat maar over te steken om naar datzelfde hotel van enkele dagen geleden te gaan.  Ook nu hetzelfde scenario: Wim zijn rugzak werd gedragen en ik kon mijn plan trekken.  Het was een andere kamer, maar ze zag er precies hetzelfde uit.  De schoenen en sokken gingen meteen uit.

Kort na aankomst gingen we eten en namen we een douche.  Deze keer was het water niet warm, maar de straal volstond nu wel om mijn haar uit te spoelen.  Proper gewassen kropen we vroeg in bedje.