Sendero Macuco, Sendero Superior

Lotte werd al om 7u30 wakker... Te vroeg, maar gelukkig kroop ze nog tot iets voor 8 uur terug in bed voordat ze met ons begon te knuffelen.  We gingen ontbijten in het hotel.  We hadden voor twee personen gevraagd en gelukkig maar, want ze bleven maar met eten komen: pannenkoeken, cake, fruit, tortilla, ...

Na het ontbijt maakten we ons klaar om naar het busstation te vertrekken.  Daar moesten we even zoeken naar de bus naar de watervallen, maar al snel konden we een ticket kopen.  De bus vertrok bijna direct daarna en na een halfuurtje kwamen we aan bij de watervallen.

Daar moesten we eventjes aanschuiven om onze tickets te kunnen kopen. Toen we binnen waren, registreerden we direct onze tickets voor morgen, want dan komen we terug.  We gingen informatie en foldertjes halen en zochten toen de weg naar het begin van de Sendero Macuco.  We moesten iedereen voorbijsteken bij het treinstation om aan ons pad te beginnen.

Al snel moesten we de spoorweg en de gewone weg oversteken.  Daar begon pas het echte pad door de jungle.  In het begin liepen we traag om zo beter dieren te kunnen zien, maar zoveel succes hadden we niet..  We zagen wel wat vogels, waaronder een heel kleurrijke specht.  Ik zag ook een agouti overlopen.

Na 3 km wandelen op een rustig paadje in de jungle, kwamen we bij een heel klein beekje.  Gelukkig was dat beekje toch groot genoeg om een mooie, hoge waterval te maken.  Na wat trappen en smalle paadjes, stonden we aan de voet waar we konden genieten van een mooie waterval.  Ik probeerde een foto met een lange belichtingstijd te maken, terwijl mama en Lotte al begonnen aan de terugweg.  Pas na een hele tijd goed doorstappen kon ik mijn meisjes opnieuw inhalen.

Iets voor 14 uur waren we terug bij het treinstation.  We hadden net geen 10 km gestapt.  We begonnen te eten en sprongen op de eerste trein, waar we verder aten.  Bij het 'Cataratas'-station stapten we uit en zagen we een heleboel coati's (neusberen), die probeerden eten te stelen van alle toeristen.  Vele toeristen gaven de coati's gewoon wat eten, ook al stond er overal aangegeven dat het ten strengste verboden is om de coati's en de apen te voederen.  Ook op het wegje naar de Sendero Superior zaten coati's.

We liepen al snel over een dubbele waterval (de twee zussen), maar pas iets verder kregen we voor het eerst een zicht op de Iguazú-watervallen.  Wat een ongelooflijk spektakel!  Bijna overal donderden watervallen naar beneden in het midden van de jungle.  We maakten massa's foto's en filmpjes, verloren de polarisatie-filter, waarna Sara over het hekje sprong om de filter terug te halen.  We liepen over meer en meer watervallen, waardoor het uitzicht wel wat minder spectaculair werd.

Na 3 km wandelen stonden we terug bij het station.  Daar wachtten we eventjes op de trein.  Toen we het park uitstapten, waren we net op tijd voor de bus.  Rond 17 uur waren we terug in ons hotel.  Een uurtje later stapten we naar restaurant Parilla Pizza Color.  We genoten van een lekkere caipiriña, Lotte at twee empanada's en wij aten een overheerlijke visbbq.  Rond 19u15 waren we terug.  We staken Lotte vlug in bed - ze was zo moe dat ze overactief begon te worden.  Wij namen nog een douche, Sara plette haar wijsvinger tussen de deur en lazen nog wat.  We schreven nog een eclipsverslag voor de VVS en gingen toen ook slapen.