Teyú Cuaré

Lotte werd iets voor 8 uur wakker.  Samen keken we wat naar de vogeltjes buiten.  We wasten ons en poetsten onze tanden voor we mama gingen wakker maken.  Na het ontbijt trokken we naar het winkeltje in San Ignacio.  Daarna trokken we naar de bank, waar we een hele tijd moesten aanschuiven voordat we centen konden afhalen.


We keerden terug richting ons huisje, maar namen de afslag naar Teyú Cuaré, waar we rond 11 uur aankwamen.  De parkranger vertelde ons welke wandelpaden we konden nemen.  We stapten richting Casa de Borman, de ruïnes van het huis van een nazi.  We liepen door een mooie jungle, maar buiten vlinders zagen we niet veel dieren.  Bij de tweede ruïne zag Sara plots een aap boven in een boom zitten (Mono Carayá).  Daarna liepen we natuurlijk een stuk trager en bekeken we elke boom.  We hoorden en zagen nog een dier in een flits, waarschijnlijk een agouti.


We keerden terug naar de splitsing en namen het andere pad (we aten natuurlijk eerst een koekje).  We kwamen al snel bij een mooi uitkijkpunt waar we een eilandje in de Paraná-rivier zagen. We passeerden een ander uitkijkpunt en namen een heleboel trappen en kwamen bij een open plek, dicht bij het water.  Hoog tijd voor een picknick!  Op het pad terug zagen we een troep rupsen / wormpjes die zich samen voortbewogen.  Blijkbaar blijven de wormpjes hun ganse leven samen.  Net voor de ingang van het park namen we nog een zijweg naar een extra uitkijkpunt.



We vertelden de ranger dat we een aap hadden gezien en hij kon ons bijna niet geloven.  We aten nog een koekje bij de auto en gingen nog een laatste uitkijkpunt bewonderen.  We hadden 7 km gewandeld.



Iets na 15 uur waren we terug bij ons huisje.  Lotte begon direct vrolijk te spelen.  Iets voor 18 uur aten we pasta.  We stapten nog eens naar de Paraná-rivier en stopten Lotte in bed.  Wij lazen nog een hele tijd.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag