Yacutinga

Om 8u werden we gewekt door de wekker en sprongen we uit bed.  We gingen ontbijten in de grote zaal en zorgden dat we om 9u klaarstonden voor de wandeling met Fernando.  Zoals altijd moesten we een halfuur wachten op de rest.  De gids, een Guaraní, toonde ons hoe zij vallen opzetten om grote en kleine vogels en zoogdieren te vangen.  Daarna werden we in de keuken verwacht bij Cuchara (Madera) om samen pralientjes te rollen en hamburgers van linzen te maken.  Deze kookworkshop had niet veel succes maar wij vonden het alleszins heel leuk en interessant.

Tegen 13u waren we klaar met eten en gingen we onder ons drietjes nog een beetje wandelen door het regenwoud.  We rustten ook nog een beetje uit in ons huisje, want het was erg warm en vochtig.  Tegen 15u moesten we terug in de keuken zijn om samen ijs te maken, maar we waren er al klaar mee toen iedereen er eindelijk was.

We vertrokken te voet met Fernando naar het dorpje van de Guaraní-Indianen.  Er werd gevoetbald, gespeeld, er werden acrobatentoeren uitgehaald,...  De vrouwen stalden hun artesanías uit en we kochten een kettinkje voor Lotte en een windklokje.  Ik voelde me enigszins ongemakkelijk omdat we de mensen gingen beloeren in hun eigen omgeving, maar wij waren voor hen evenzeer een toeristische attractie.  Lotte werd zelfs door kindjes over haar witte haren gestreeld.

In de lodge werden we onthaald met versgemaakte limonade en de zelfgerolde pralientjes.  Even later, toen het al donker begon te worden, kwamen de Guaraní naar de lodge om muziek te maken en te zingen.  Iedereen kreeg daarna een ketting omgehangen.  Het ritme werd aangehouden door drie kinderen die met een dikke stok op de grond klopten.  De vrouwen hadden wel enorm scherpe stemmen.

Om 20u werden we terug in de grote zaal verwacht voor het avondmaal en mochten we van de linzenburgers smullen.  Met onze hoofdlampjes keerden we terug naar ons huisje, waar we vrijwel meteen in bed kropen.