Villa Mar - San Pedro de Atacama

Om 4 uur liep de wekker af, een onmenselijk uur... Het was gelukkig minder koud dan gevreesd.  Twintig minuutjes later kwam Andres ons al roepen en om 4u30 vertrokken we richting de Chileense grens.  Het was nog heel donker, dus konden we wat sterren zien vanuit de jeep.  Orion kwam net ondersteboven op.  Lotte kon gelukkig nog wat slapen.

Toen de zon eindelijk opkwam, zagen we hoe mooi het hier is.  Andres stopte een tijdje om zijn band op te pompen en rond 8 uur kwamen we opnieuw bij de ingang van het nationaal park.  Daar konden we in een koud gebouw genieten van een lekker ontbijt met eitjes.  We toonden onze tickets en mochten doorrijden naar de douane van Bolivië, waar we gewoon een papier moesten invullen.

Iets verder kregen we onze stempel omdat we uit Bolivië reden.  Daarvoor moesten we blijkbaar 30 bolivianos betalen.  Hier wachtten we op ons busje.  Het was wel koud, maar het zonnetje warmde ons toch wat op.  We namen afscheid van Andres.  Hij moet nog helemaal terugkeren naar Uyuni vandaag.

Vijf kilometer verder stopten we aan de Chileense grens.  Daar deden ze wat moeilijk omdat we moesten bewijzen dat Lotte echt wel onze dochter is.  Gelukkig stond dat op haar kids-ID.  Bij de douane 'weigerden' twee grappige kerels ons binnen te laten, omdat Lotte een bijtje, een jaguar en een lama meehad.  Om 11u30 waren we al in ons hotelletje, waar we gelukkig direct in onze kamer binnen mochten.  We genoten van een deugddoende douche en de warmte hier in San Pedro.  We gingen naar het winkeltje om wat brood te kopen en aten gezellig buiten bij ons hotel.  Lotte begon al snel te spelen met het dochtertje van de eigenaars en wij kregen wat gelatine om op te eten.

We trokken naar het busstation waar we zagen dat het kantoor van Turbus gesloten is.  Hopelijk komt dat goed morgen!  We deden nog wat oefeningen in het speeltuintje en stapten naar Caracoles.  Daar genoten wij van een Pisco Sour ijsje (jaja, dat bestaat echt!).  Lotte wilde liever een dubbele frisco.  Iets verder kwamen we Twinkel en Kwinten tegen.  We toonden hen waar ze Pisco Sour ijs konden kopen en gingen samen nog naar een winkeltje (een ring voor Sara kopen).  

We gingen naar de Plaza de Armas waar we een Pisco dronken.  Marnik en Karin kwamen ons vergezellen.  Lotte slikte een pitje van een olijf in en was in paniek.  Toen ze weer tot rust was gekomen, gingen we nog samen iets eten.  Lotte was intussen heel erg moe en begon af en toe wat te zeuren.  Bij het terugkeren kwamen we Bruno Altieri tegen:  wat is de wereld toch klein!  Lotte kroop boven in haar stapelbed en ook wij gingen snel slapen.