San Bernardino

Het was al 8u toen we wakker werden.  's Nachts was het gelukkig stil gebleven buiten.  Toen we bij het ontbijtbuffet kwamen, bleek er niks klaar te staan.  Blijkbaar zijn we de enige gasten in het hotel en dan is het ontbijt à la carte i.p.v. buffet.  Even goed...

We zaten nog een tijdje op ons balkon en maakten dan een wandeling langs het meer en door de slecht geplaveide straten van de stad.  Het liep al tegen de middag aan, dus stopten we ook even in de winkel voor broodjes en empanadas.  Die aten we op in het parkje, waarna Lotte zich nog een keer volledig gaf in de speeltuin.

Onze namiddag was lekker lui: lezen, verhaaltjes vertellen, Lotte helpen met haar vakantieboekje,...  We gingen nog een ijsje kopen en waren net op tijd terug om te helpen de eenden en pauwen in hun nachthok te krijgen.  De derde een laatste pauw bood nogal wat weerstand (en liep altijd terug naar het zwembad en het restaurant), maar het lukte uiteindelijk toch.

De man die elke avond de dieren moet vangen, greep één van de eenden vast en bood Lotte aan het dier over te nemen.  Vreemd genoeg nam ze het aanbod aan.  Zo fier als een gieter en zonder schrik nam ze het dier over.  Ze knuffelde, aaide en zoende erop los.  Het beestje liet het zich schijnbaar welgevallen en sloeg een vleugel om haar tengere lijfje heen.

Het was stilaan tijd geworden om te gaan eten en dus wandelden we naar het Café Francés, waar een oud koppel ons hartelijk begroette, schijnbaar blij dat we hun taal machtig waren.  De limoenen waren op, dus probeerden we caipirinha met passievrucht.  Niet slecht, maar de echte caipirinha is toch beter.  We bestelden kaasfondue en kregen vleesfondue, maar dat werd snel rechtgezet.

We keerden terug door de donkere straten, o.a. langs de apotheker, die ook speelgoed verkoopt.  We staken Lotteke in bed en gingen nog even lezen op het balkon.