Calama - Asunción

Toen de wekker ons om 6u30 wakker maakte, pakten we al onze valiezen en gingen naar het ontbijt.  Daar was de cellofaan-maffia aan de slag geweest: alles was ingepakt... Een klein bordje met fruit, het beleg, ...  Om 7u30 stond onze taxi klaar.  De auto miste wel een stuk vooraan, maar in Zuid-Amerika is dat niet zo abnormaal.

Op de luchthaven van Calama was het heel druk, maar gelukkig konden we toch snel inchecken.  Waarschijnlijk omdat wij manueel gingen inchecken... Goed op tijd konden we in het vliegtuig stappen.  Lotte kreeg twee kleurpotloden en een boekje.  Daarin oefende ze samen met mama in het schrijven van lettertjes.  

Na iets minder dan twee uur vliegen kwamen we aan in Santiago.  Daar was het nogal moeilijk om uit te vissen wat we precies moesten doen.  Onze valiezen zouden blijkbaar automatisch naar Asunción vliegen.  Wij moesten de luchthaven uitstappen en dan terug naar binnen.  De internationale connecties vonden we uiteindelijk op de derde verdieping, maar ze waren enkel te bereiken met de lift (wij vonden toch geen trappen).  We moesten opnieuw door de security en daarna konden we onze Chileense stempel voor ons paspoort gaan halen.  

De vlucht had wat vertraging en uiteindelijk moesten we met de bus naar het TAM-vliegtuig.  De bus reed verschrikkelijk traag en bleef nog een hele tijd staan bij het vliegtuig.  Het was verschrikkelijk warm, dus we waren heel blij toen we eindelijk konden uitstappen.

Op het vliegtuig sliep mama wat.  We keken naar de mooie Andes en gebruikten de Latam-app om wat tekenfilmpjes te bekijken op de gsm.  Na twee uurtjes landden we in Asunción, Paraguay.  Al snel waren we door de douane en kregen we onze stempel van een Paraguayaan die wat Nederlands sprak.  De bagage ging op band twee komen,  leek dan toch op band één te arriveren, om dan uiteindelijk toch op band twee te komen, en toch te verschijnen op band één.  Ik ging nog snel 1,3 miljoen van de bank halen (jammer genoeg Guaranis, geen Euros of Dollars...).

Buiten was het een dikke 30 graden.  We vonden niet direct een taxi, keerden een beetje terug op onze stappen en namen dan een tamelijk dure taxi ($15).  Ik moest wel mijn gps gebruiken omdat de chauffeur niet wist waar we naartoe moesten.  Het laatste stuk was over een kasseiweg met heel veel putten.  

In het hotel werden we naar onze kamer geholpen.  Al snel trokken we naar een restaurantje, de Novecenta.  We moesten een drukke straat oversteken en in Paraguay is dat levensgevaarlijk!  We bestelden een Pisco Sour met een zalmschotel.  Lotte at een lekkere spaghetti.  De televisies stonden op ESPN en toen Lotte een rugby-wedstrijd zag, vond ze toch dat die voetballers veel ruzie maakten.  Lotte kreeg nog een ijsje als nagerecht. 

We droegen een oververmoeide Lotte terug naar het hotel en kropen ook vroeg in bed.