San Bernardino - Asunción - Encarnación - Posadas

De wekker liep om 7u30 af.  We maakten ons klaar en pakten alle valiezen in.  Om 8u30 bestelden we opnieuw een lekker ontbijt, met croissants en eitjes.  Plots zagen en hoorden we iets ritselen in een boom.  Aapjes!  We sprongen natuurlijk alledrie op om te gaan kijken.  Twee kleine aapjes kropen in de bomen en aten boterhammetjes die ze van een meneer kregen.  Lotte mocht ook een boterhammetje geven.  We zagen de aapjes dus van heel erg dicht.  Ik ging snel terug naar boven om de valiezen te halen, terwijl Lotte en Sara nog naar de aapjes bleven kijken.

Toen ik de laatste valies had gehaald, stond de taxi ons net op te wachten.  Om 9u15 waren we op weg naar Asunción.  In echte Paraguayaanse stijl werden we op een uurtje naar het busstation gebracht:  dicht bij de autos voor ons rijden,  inhalen als je denkt dat het echt niet meer kan,  af en toe op het verkeerde rijvak rijden, ...  In het busstation moesten we de trappen op om onze tickets te betalen.  We bleven nog tijdje boven op een bankje zitten.  Tegen 11u15 gingen we naar het perron.  Het duurde nog even voordat de bus kwam.  Er waren nog heel veel lege plaatsen in de bus toen die  perfect om 12 uur vertrok.

In dezelfde stijl slalomden we door Asunción.  Pas na een uur of twee rijden maakte de stad plaats voor velden.  We vielen alledrie eventjes in slaap.  Elk uur kwamen ze langs met water.  Toen de zon onderging, zag Lotte de maan, met een stuk er uit: Maansverduistering!  (En wij waren dat vergeten...)

Pas om 18u15 kwamen we aan in Encarnación.  Daar was het de bedoeling om de collectivo te nemen naar Posadas, maar na een halfuurtje wachten hadden we die nog altijd niet gezien.  We hadden nog net genoeg Guaranis om de taxi te nemen, dus deden we dat maar.  Al snel hadden we onze afscheidsstempel van Paraguay en reden we op de brug naar Argentinië.  Daar stonden we helaas nog 2 uur in de file.  Lotte was nogal moe want ze begon plots te wenen omdat ze de tekenfilm van Sneeuwwitje eng vindt.  De grenspost van Argentinië en de controle van de valiezen verliep vlot.  De rit naar onze AirBnB liep minder vlot.  De chauffeur weigerde onze gps te geloven en vroeg wel drie keer de weg aan voorbijgangers.  Uiteindelijk stapten we in de buurt van ons appartementje uit. Het was intussen al 21 uur.

We kropen in een hele kleine lift en zagen op de zesde verdieping een deur op 50 centimeter van de lift.  Valiezen uit de lift, maar we konden echt niet binnen raken.  Lotte en Sara terug naar beneden en ik stond daar maar met al onze valiezen in een donker gangetje van 50 centimeter lang.  De conciërge kwam naar boven om de sleutel te halen.  Uiteindelijk bleek dat we via een andere lift naar ons appartement moesten.

We zaten in een groot appartement van een 'tattoo-kunstenaar'.  Om 21u30 stapten we terug naar buiten op zoek naar eten en Argentijnse Pesos.  Al snel vonden we een meeneem-sushi.  In de buurt was een geldautomaat, maar daar zat niets meer in.  Met onze sushi in een zak stapten we dan maar naar het centrum op zoek naar een bank.  Bij sommige banken raakten we niet binnen, bij andere konden we geen geld afhalen.  Uiteindelijk konden we toch (na 8 keer een tamelijk klein bedrag te vragen) ons geld afhalen.

Het was al na 23 uur als we terug in ons appartementje kwamen.  We genoten van de sushi en kropen doodmoe in bed.