Bilje - Zaton Mali

We waren al een tijdje wakker voor de wekker zou aflopen, dus besloten we niet op het alarmsignaal te wachten en al een kleine voorsprong te nemen op het schema dat we ons hadden voorgenomen.  Het beloofde immers een lange rit te worden, dwars door Bosnië - Herzegovina tot in het zuiden van Kroatië, in de buurt van Dubrovnik.  Qua afstand viel het nog mee (ca. 570km), maar het zou ons 9u kosten, aangezien er nauwelijks autostrade bij zat.

De grensovergang van Kroatië naar Bosnië verliep vlotjes, maar toch word ik bij grensovergangen toch steevast een tikkeltje nerveus (ook al is alles in orde).  Hoewel er maar een beperkt stuk autostrade was, geraakten we redelijk snel tot in Sarajevo, maar daar stropte het dan toch op: wegenwerken, een marktje, bedelende vrouwen en hun kinderen die je voor de wielen lopen,...

Even later begon het dan nog te regenen ook en moesten we de rechte wegen inruilen voor bochtige weggetjes door de bergen.  Hier en daar zagen we paneeltjes in de zijberm om te waarschuwen voor landmijnen.  Een herinnering aan het droevige oorlogsverleden van het land.

Borden met plaatsnamen of waarschuwingen waren nu ook half (soms zelfs volledig) in Cyrillisch schrift.  Kerkjes en minaretten (met bijhorende begraafplaatsen) wisselden elkaar af.  Marmeren plaquettes langs de kant van de weg (op de meest onverwachte plaatsen eerst) wezen erop dat de weg echt wel gevaarlijk was.  Desalniettemin waren er nog steeds chauffeurs die hun tegenliggers de stuipen op het lijf joegen door in te halen op plaatsen waar dat niet mocht en af en toe bleek er een koe op de weg te lopen, liefst nog achter een bocht.

Typische verkeerssituatie in Bosnië - Herzegovina...
Toen we bijna terug in Kroatië waren, kregen we eindelijk (weer) zicht op zee.  De grensovergang zelf was een kwakkel.  We passeerden boven Dubrovnik, zodat we een mooi zicht kregen op de oude stad en de wallen errond.  Jammer genoeg worden er verderop moderne gebouwen neergepoot en meren er tegenwoordig gigantische cruiseschepen aan in de haven.

Onze kamer was een klein beetje verder, in het rustige Zaton Mali.  We hebben de straat maar over te steken voor een frisse duik.  Onze kamer heeft ook zicht op zee.  Wel een leuke verrassing aangezien we een kamertje aan de achterkant hadden geboekt.

Na het uitladen van de auto, "sleften" wel moe en uitgehongerd naar een restaurantje even verder, voor onze portie schatten uit de zee.  Daar kikkerden we wel van op.  Daarna lazen we nog wat en kropen we in bed.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag